มนตราลายหงส์
ตอนที่ 7
“มาเริ่มต้นกันใหม่ชาติหน้านะไอ้พัส”
ทันใดนั้นอคินโดดเตะมือเต้จนโทรศัพท์ในมือกระเด็น แล้วโดดรับไว้ได้อย่างเท่
เต้ยังคงคลุ้มคลั่ง ขวัญกมลก็เฝ้าพูดแต่ว่าเต้วางระเบิด...ระเบิด...แล้วชัก พัสกรผละจากแหวนพลอยไปประคองไว้ ในขณะที่ตำรวจก็เข้าจับเต้ใส่กุญแจมือและเอาตัวไปขึ้นรถ
ooooooo
กุ๊งกิ๊งบอกจันทิมาว่าตนไม่เชื่อว่าเต้จะเป็นคนทำทุกอย่างที่เกิดขึ้นและไม่ใช่แค่เรื่องอิจฉา เชื่อว่าเต้ไม่ใช่คนแบบนั้น ต้องมีใครอยู่เบื้องหลังเขาแน่
กวงเห็นแหวนพลอยปลอดภัยแล้วก็พุ่งเข้ากอดบอกว่า “เราดีใจที่สุดเลย” พัสกรเห็นกวงกอดแหวนพลอยก็ไม่พอใจ แต่ตัวเขาก็กอดปลอบขวัญกมลอยู่ไม่ห่าง ขวัญกมลมองเต้ที่ถูกคุมตัวไปขึ้นรถ ครางเบาๆ
“โธ่...เต้ ไม่น่าเลย” แล้วเป็นลมพับไป
พัสกรพาขวัญกมลกลับไปที่คอนโดของเธอ เธอออดอ้อนเขาอย่าทิ้งตนไป กอดตนไว้ และขอให้นอนกับตน พัสกรลังเลอึดอัดนิดหนึ่งก่อนตัดสินใจบอกว่า “ผมไม่ทิ้งคุณไปไหนหรอก”
“ขวัญอยากอยู่กับพัสอย่างนี้ไปจนตาย” ขวัญกมลอ้อนในอ้อมอกเขา
พัสกรนอนกอดขวัญกมลอยู่จนถึงตีสอง เมื่อเห็นว่าเธอหลับแล้วจึงค่อยๆลุกขึ้นย่องออกไป ขวัญกมลลืมตามอง พึมพำเบาๆ
“ในที่สุดพัสก็ทิ้งขวัญไป”
ขวัญกมลลุกขึ้นเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า เปิดตู้และแหวกเสื้อผ้าที่แขวนไว้ออก จ้องมองเข้าไปในตู้นิ่ง
ooooooo
ที่บ้านครูจันทรา...พัสกร ครูจันทรากับป้านิดเดินคุยมาด้วยกัน บรรยากาศซึมเศร้า
ป้านิดปลอบพัสกรว่าหมดทุกข์หมดโศกกันเสียทีไม่มีใครเป็นอะไรก็บุญแล้ว หาโอกาสส่งเด็กๆไปแข่งขันใหม่ พัสกรคิดไม่ตกมีแต่คำถามว่าทำไม ทำไม...หรือตนร้ายกับเต้จริงๆแต่ไม่รู้ตัว
“พัส เรื่องนี้มันเกิดขึ้นและจบลงแล้ว ต่อให้พัส
อดหลับอดนอนคิดหาสาเหตุอีกกี่วันกี่คืน พัสก็เปลี่ยนแปลงสิ่งที่มันเกิดขึ้นไม่ได้” ครูจันทราปลอบ
“เพื่อนที่รักและไว้ใจที่สุด เกลียดเราที่สุด มันไม่น่าเชื่อเลย เต้กับผมเราร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาขนาดไหน มันเหมือนฝันร้าย ไม่ใช่ความจริง”
“นี่เป็นอีกบทเรียนของชีวิต สิ่งที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นได้เสมอ อะไรที่เรานึกว่าขาวกลับกลายเป็นดำ สิ่งที่เราเชื่อว่าดีที่สุดกลับกลายเป็นเลวร้ายที่สุด เราทำอะไรไม่ได้หรอก นอกจากตั้งสติไม่ให้เสียจริตไป แล้วก็พยายามเข้าใจว่า โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน”
พัสกรสบตาครูจันทราคิดตาม...
แหวนพลอยทำอาหารอยู่ในครัวเห็นทั้งสามเดินคุยกัน คิดเป็นห่วงพัสกรว่าคงเสียใจและคิดมาก แล้วแหวนพลอยก็รีบกลับเข้าครัวแทบไม่ทันเมื่อพัสกรเดินดุ่มมาที่ครัว เธอรีบไปหยิบชามมาถาม
