มนตราลายหงส์

แหวนพลอยคอยดูและติชมการเต้นของเด็กๆ เขียนผ่านนกกระดาษให้พัสกรทุกวันจนเด็กๆปรับปรุงแก้ไขเต้นได้ดีและสนุกสนาน จันทิมาที่ยืนดูอยู่ข้างแหวนพลอยชมว่า

“ก็เพราะเธอนะ...หงส์กลับมาเหินได้อีกครั้งก็เพราะลมใต้ปีกอย่างเธอนะแหวนพลอย” จันทิมาขอบคุณที่แหวนพลอยมาอยู่ในชีวิตของพัสกร เพราะ “อย่างน้อยรอบตัวเขาก็มีเธอคนนึงที่รักและปรารถนาดีกับเขาจริงๆ”

แหวนพลอยชื่นชมว่าจันทิมากับกุ๊งกิ๊งก็มาช่วยชีวิตทีมพัสกรไว้ จันทิมาบอกว่าตนพยายามไถ่โทษ ตนเป็นเพื่อนที่ไม่ดีเท่าไหร่ กุ๊งกิ๊งก็เหมือนกัน ระหว่างทั้งสองคุยกันขวัญกมลกับเต้แอบดูด้วยความแค้น

เมื่อแหวนพลอยเอาน้ำไปให้เด็ก ขวัญกมลจึงแกล้งชนและจิกแขนแหวนพลอยจนเป็นรอย แหวนพลอยเจ็บเลยเอาหัวโขกขวัญกมลจนเซ เต้หาว่าแหวนพลอยทำร้ายขวัญกมลด่าแหวนพลอยแล้วประคองขวัญกมลไป 

แหวนพลอยตกใจเมื่อเห็นความสัมพันธ์ของทั้งสอง

ฝ่ายสารวัตรนิรุตต์กับหมวดนะ สืบจากหลักฐานที่ได้ ไม่ว่าขณะเกิดเหตุข่มขู่หงส์เหินหรือขณะมีคนเข้าไปทำร้ายแหวนพลอยที่บ้านพัสกร ฉัตรชัยล้วนกำลังลวนลามและทำอนาจารเด็ก จึงสรุปว่า “เขาไม่ได้ใส่ใจอะไรโรงเรียน หงส์เหินหรือสนใจพัสกรเลย” เมื่อไม่ใช่ฉัตรชัยจึงต้องมาหาหลักฐานใหม่

นิรุตต์เห็นหนังสือรุ่นจึงหยิบดูเห็นรหัสนักศึกษาของเต้ ลงท้ายด้วย 13 ฉุกคิดถึงข้อความที่ส่งให้ฉัตรชัยตามไปทำร้ายพัสกรที่ลงท้ายว่า “swan หนึ่ง สาม” จึงไปถามจันทิมา เธอเล่าว่าตอนสอบเข้าคณะเต้ได้ที่สิบสามของรุ่นเลยผูกพันกับเลขนี้ เวลาเสี่ยงดวงก็เลยใช้เลขนี้

พอหมวดนะบอกว่ารหัสนี้คือคนที่เรียกฉัตรชัยไปทำร้ายพัสกร จันทิมาก็ร้อนเป็นไฟขึ้นมา หาว่าพวกเขาสงสัยไปเรื่อยได้ยังไงเต้ไม่ใช่คนแบบนั้นไม่มีทางทำแบบนั้นแรงจูงใจก็ไม่มี นิรุตต์ถามว่าแล้วถ้าเป็นเรื่องขวัญกมลล่ะ เต้ชอบขวัญกมลเธอก็รู้ไม่ใช่หรือ จันทิมาอึ้งแต่ก็ยังเถียงว่าไม่เชื่อว่าเต้ทำ

“รวบรวมหลักฐานแล้วขอหมายศาลเลย” สารวัตรนิรุตต์สั่งหมวดนะทันที

ooooooo

ดึกคืนนี้จันทิมาไปหาเต้ที่คอนโด เต้เตรียม กระเป๋าเดินทางใบใหญ่บอกว่าพรุ่งนี้มีงานที่เกาหลี บอกแล้วถามว่าตนยังไม่ได้บอกเธอหรือ จันทิมาบอกว่า “เต้ไม่ได้บอกเราทุกเรื่องหรอก”

จู่ๆจันทิมาก็ขอดูแผลน้ำร้อนลวกที่แขน เต้บอกว่าน่าเกลียดตนอาย บินไปเกาหลีเที่ยวนี้จะไปดูร้านศัลยกรรม ด้วย เนียนเมื่อไหร่จะเปิดให้ดู จันทิมาถามอีกว่าเมื่อไหร่จะมีแฟน เต้ตอบอ้ำอึ้งว่าก็มีบ้างแต่โสดก็คล่องตัวดี 

พวกติสต์อย่างเราหาแฟนยาก อารมณ์มันสวิงขึ้นลงเร็ว ใครเขาจะเข้าใจ

“แต่เราเข้าใจนะ เราเป็นเพื่อนกันมากี่ปี รู้จักกันมากี่ปี ทำไมจะไม่เข้าใจล่ะ ขอแค่บอกปัญหาหรือความไม่พอใจอะไรกับเราบ้างเท่านั้นแหละ อย่าเก็บเอาไว้ ไม่ว่าจะมีอะไรเราก็ต้องเข้าใจ”