หลงเงาจันทร์
ตอนที่ 1
กว่าพลาทิปจะกลับถึงบ้านก็สว่างคาตากำลังจะล้มตัวลงนอน ธนาคิมโทร.ทางไกลจากเมืองนอกมาหาพอรู้ว่าเขาเพิ่งกลับถึงบ้านก็แปลกใจไปทำอะไรมาถึงเพิ่งกลับเอาตอนเช้า
“เมื่อคืนฉันไปเที่ยว พอผับปิดพิมพ์เขาเบื่อๆก็เลยขับรถพาเขาไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่บางแสน”
“เดี๋ยวๆใครวะพิมพ์”
“ว่าที่เพื่อนสะใภ้แกไง”
การโทร.มาหาพลาทิปครั้งนี้ทำให้ธนาคิมรู้ว่าเพื่อนซี้ของตัวเองซึ่งเป็นคาสโนว่าตัวพ่อหลงรักผู้หญิงชื่อพิมพ์ชนก สุวรรณเวศน์คนนี้เต็มๆจนเขาชักอยากเห็นหน้าขอให้เพื่อนส่งรูปมาให้ดู พลาทิปไม่ยอมส่ง
จะเก็บเอาไว้เซอร์ไพรส์เขาตอนกลับเมืองไทยมาเห็นเธอตัวเป็นๆเลยดีกว่า ธนาคิมใจร้อนอยากเห็นตอนนี้ ถ้าเพื่อนไม่ส่งรูปมาให้ดูเขาจะหาดูในเน็ตก็ได้ พลาทิปไม่คิดว่าเขาจะเจอเพราะเธอไม่ใช่พวกโซเชียลเลิฟเวอร์
“แกรีบกลับมาแล้วกัน เอาล่ะฉันไปนอนก่อนนะ นัดกับพิมพ์ไว้ว่าจะไปช็อปปิ้งกันตอนบ่าย”
“เออๆอีกสองอาทิตย์ก็กลับแล้ว พาไปรับที่สนามบินด้วยนะ” ธนาคิมวางสายแล้วหยิบโน้ตบุ๊กมาค้นหาชื่อพิมพ์ชนก สุวรรณเวศน์ พบรูปเธอถ่ายพร้อมกับครอบครัว แต่เห็นหน้าไม่ชัดเท่าใดนัก
“ก็ไม่เห็นสะดุดตาตรงไหน ทำไมไอ้พีทมันคลั่งไคล้ขนาดนี้ มีเสน่ห์ตรงไหนวะ” ธนาคิมพึมพำกับตัวเอง...
เช้านี้พิมพ์ชนกเอาขนมไทยๆฝีมือคุณย่ามาฝากเพื่อนๆพยาบาลที่วอร์ด ทุกคนต่างเข้ามาหยิบไปกินกันอย่างเอร็ดอร่อยยกเว้นริสาเท่านั้นที่ไม่สนใจ พิมพ์ชนกจึงตักขนมใส่จานแบ่งเอาไปวางให้ตรงหน้า
“ไม่ล่ะค่ะ พี่ไม่ชอบ” พูดจบริสาเดินเลี่ยงไปยืนที่อื่น พิมพ์ชนกงงกับท่าทีของอีกฝ่ายจนต้องกลับมาถามเพื่อนพยาบาลว่าริสาไม่พอใจตนเรื่องอะไร ถึงได้รู้ว่าเธอแอบชอบอานนท์มานานแล้ว แต่เขากลับมาป้วนเปี้ยนใกล้ๆพิมพ์ชนกก็เลยทำให้ริสาไม่ชอบใจ จังหวะนั้น อานนท์เข้ามาที่วอร์ดพอดี นภากระเซ้าพักนี้มาที่นี่บ่อยจริงๆ เขาถามแก้เขินว่ากำลังกินอะไรกันอยู่ นภาชวนเขากินขนมไทยฝีมือคุณย่าของพิมพ์ชนกด้วยกัน
“เจ้าของเขายังไม่อนุญาตเลยครับ” อานนท์ไม่พูดเปล่าส่งตาหวานไปให้พิมพ์ชนกอีกด้วย ริสาได้ยินก็ไม่ชอบใจแกล้งวางของกระแทกกับโต๊ะ พิมพ์ชนกออกตัวว่าเอามาฝากทุกคน เชิญเขากินได้เลย
“ขนมพวกนี้กินกับกาแฟคงอร่อย หมอกำลังจะไปซื้อกาแฟ พิมพ์ไปด้วยกันไหม”
“พิมพ์ไม่ดื่มกาแฟค่ะ แต่พี่ริสาเพิ่งบอกว่าจะไปซื้อกาแฟ...พี่ริสาไปพร้อมคุณหมอเลยสิคะ”
ริสางงมากแต่ก็รับมุกทันรีบเออออไปด้วย พิมพ์ชนกอาสาจะทำงานตรงนี้แทนเธอเองเชิญเธอไปซื้อกาแฟดื่มตามสบาย แล้วก้มหน้าก้มตาทำงานที่ริสาทำค้างอยู่ไม่สนใจสายตาของเธอที่มองตนเองอย่างแปลกใจ
ooooooo
