พลาทิปถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วน อาการของเขาหนักมาก สมองได้รับความกระทบกระเทือนจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ธนาคิมวิ่งตามเพื่อนรักที่ถูกเข็นเข้าไปในแผนกฉุกเฉินด้วยความเป็นห่วง

“พีท...ได้ยินข้าไหม ตื่นสิไอ้พีท เอ็งต้องเข้มแข็งไว้นะไอ้พีท”

พิมพ์ชนกนางพยาบาลสาวสวยวิ่งมารับเตียงคนไข้เข็นเข้าห้องฉุกเฉิน ธนาคิมจะตามเข้าไปด้วย เธอขอร้องให้รอข้างนอก เขาตะโกนไล่หลังด้วยน้ำตาคลอเบ้า

“เข้มแข็งไว้นะไอ้พีท” ตะโกนเสร็จธนาคิมโทร.แจ้งข่าวร้ายนี้ให้พ่อกับแม่ของพลาทิปทราบ...

เสียงตะโกนของธนาคิมทำให้พิมพ์ชนกอดคิดถึงเรื่องราวในอดีตไม่ได้ ตอนนั้นเธออายุ 3 ขวบ ภัสสรแม่ของเธอถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล ขณะแม่ถูกพาเข้าห้องฉุกเฉิน พยาบาลบอกนิติพ่อของเธอให้รอข้างนอก เขาจึงตะโกนบอกภัสสรให้เข้มแข็งไว้แล้วคว้ามือพิมพ์ชนกพาออกไปข้างนอก เด็กน้อยขืนตัวไม่ยอมไป เขาต้องบอกให้ออกไปกับเขาก่อน ปล่อยให้คุณหมอรักษาคุณแม่ก่อน แกถึงได้ยอมทำตาม

พิมพ์ชนกตื่นจากภวังค์เมื่อพลาทิปถูกนำตัวมาถึงห้องผ่าตัด ริสาพยาบาลรุ่นพี่เห็นเธอหน้าซีดๆบอกให้ไปพักก่อนตรงนี้ตนจัดการเอง เธอพยักหน้ารับคำเดินออกไป

ด้านศักดิ์กับนารีกึ่งวิ่งกึ่งเดินเข้าไปถามธนาคิมที่รออย่างกระวนกระวายใจอยู่หน้าห้องฉุกเฉินว่าพลาทิปลูกชายของพวกตนเป็นอย่างไรบ้าง เขายังไม่ทันจะตอบคำถาม ริสาเข้ามาถามศักดิ์กับนารีใช่พ่อแม่ของคนไข้หรือเปล่า รบกวนเซ็นอนุญาตให้ผ่าตัดด่วนด้วย ศักดิ์ตกใจนี่ต้องผ่าตัดเลยหรือ

“คนไข้มีอาการเลือดออกในสมองค่ะ เดี๋ยวคุณหมอจะมาอธิบายรายละเอียดให้ฟังนะคะ” ริสาว่าแล้วเดินนำทั้งคู่ไป ธนาคิมถึงกับทรุดลงนั่งอย่างหมดเรี่ยวแรง เอกรัฐตามมาสมทบถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับพลาทิป

“พีทมันขับรถชน...เพราะผู้หญิงคนนั้น...เพราะผู้หญิงคนนั้นแน่ๆ”

“ใครวะ” เอกรัฐมองเพื่อนรักงงๆ

“ผู้หญิงที่ชื่อพิมพ์ชนก”  สีหน้าของธนาคิมเต็มไปด้วยความแค้น เลยไปด้านหลังของเขา ผู้หญิงที่เขาเอ่ยชื่อถึงเพิ่งเปิดประตูห้องออกมา

ooooooo