หลงเงาจันทร์

เขมจิราชวนอานนท์ไปดื่มกาแฟที่ร้านกาแฟในโรงพยาบาลโดยไม่ชวนพิมพ์ชนกสักคำ เธอไม่รู้สึกรู้สมกับการที่เขมจิราจะจีบอานนท์แค่เป็นห่วงความรู้สึกของริสาที่เห็นเหตุการณ์โดยตลอด...

ระหว่างรอเขมจิราในคราบพิมพ์ชนกโทร.ให้ไปรับ พลาทิปโทร.ตามเอกรัฐให้มาดื่มกาแฟเป็นเพื่อน โชคดีที่เขาทำธีสิสเสร็จก็เลยว่างมาดื่มกาแฟด้วย พลาทิปเห่อหญิงคนรักมากคุยอวดให้เขาฟังไม่หยุดปากแถมเรียกเธอว่าแฟนเต็มปากเต็มคำ เขาอยากรู้ว่าเธอหน้าตาอย่างไรขอดูรูป พลาทิปไม่ยอมให้ดู

“ฉันจะพาเธอไปรับไอ้คิมที่สนามบิน แกก็ไปรับไอ้คิมด้วย นี่ถือเป็นการเปิดตัวแฟนฉันไปด้วยเลย”

เอกรัฐไม่ขัดข้อง จังหวะนั้นเขมจิราโทร.หาพลาทิป โกหกว่าต้องทำรายงานกับเพื่อนต่อหลังจากติวเสร็จ ที่นัดไว้ก็ต้องเลื่อนไปวันหลัง เขารอได้เสร็จกี่โมงก็ให้โทร.มา เธอบ่ายเบี่ยงไม่ยอมให้ไปรับ อ้างว่าเพื่อนจะไปส่งให้ แล้วขอตัววางสายไปเลย จากนั้นเธอหันไปคุยกะหนุงกะหนิงกับอานนท์เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...

ครั้นเลิกงานอานนท์ขับรถมาส่งพิมพ์ชนกที่บ้าน เธอลงจากรถแต่เขายังรีรอไม่ไปไหน จังหวะนั้นเขมจิราในชุดสวยเดินออกมาชวนให้เขาไปกันเลยไหม พิมพ์ชนกงงจะไปไหนกันหรือ

“ไปดินเนอร์ค่ะพี่พิมพ์ จะพาคุณหมอไปชิมซูชิร้านของเพื่อนเขมน่ะค่ะ เสียดายพี่พิมพ์ไม่ชอบซูชิจะได้ชวนไปด้วยกัน...ไปค่ะหมอ” เขมจิราก้าวขึ้นรถอานนท์ทำหน้าไม่ถูก บอกกับพิมพ์ชนกว่าขอตัวก่อนพรุ่งนี้เจอกัน เธอมองตามรถของเขาที่แล่นออกไปสีหน้าเป็นกังวล...

พิมพ์ชนกเป็นห่วงอานนท์มากเพราะรู้จักนิสัยน้องสาวดี จึงรอจนเธอกลับคืนกระเป๋าสตางค์ให้บอกว่าไม่ใช่ของตนแล้วถามเธอว่ากำลังจะทำอะไร เธอย้อนถามโกรธหรือที่อานนท์สนใจเธอมากกว่าพี่

“พี่กับคุณหมอไม่ได้เป็นอะไรกัน...เขมชอบหมออานนท์เหรอหรือแค่หว่านเสน่ห์เล่นๆ คุณหมออานนท์เป็นคนดีพี่ไม่อยากให้เขาเสียใจ”

เขมจิราไม่พูดอะไรได้แต่ยิ้มเย้ยให้แล้วเดินขึ้นห้อง พิมพ์ชนกมองตามกลุ้มใจ

ooooooo

พลาทิปพยายามโทร.หาหญิงคนรักตั้งแต่เมื่อคืนยันเช้าแต่เธอไม่รับสาย ไลน์หาก็ไม่ตอบ พลันมีเสียงสายเรียกเข้าดังขึ้น เขารีบรับสายปรากฏว่าธนาคิมโทร.มาบอกว่ากำลังจะขึ้นเครื่อง พรุ่งนี้เจอกันที่กรุงเทพฯ

“เออๆ เดี๋ยวฉันจะไปรับที่สนามบิน”

“ไม่มาฉันจะโกรธ พาแฟนมาด้วยนะ แล้วเจอกันนะพีท ฉันคิดถึงแกมากๆเลยว่ะ”

“เดินทางปลอดภัยไอ้คิม แล้วเจอกัน” พลาทิปวางสาย ทนนิ่งเฉยต่อไปไม่ไหวคว้ากุญแจรถออกไป