หลงเงาจันทร์
ตอนที่ 1
ตอนสาย พลาทิปพาเขมจิรากับเพื่อนไปเดินช็อปปิ้งที่ห้างฯหรู ทำตัวเป็นเสี่ยกระเป๋าหนักจ่ายค่าซื้อของให้เขมจิราทุกอย่าง ระหว่างเขาเดินไปรูดบัตรที่แคชเชียร์ เพื่อนของเขมจิราอดถามไม่ได้ว่าทำไมเขาถึงยังเรียกเธอว่าพิมพ์อย่างโน้นพิมพ์อย่างนี้อยู่อีก เมื่อไหร่จะบอกชื่อจริงให้เขารู้
“นี่ ถ้ายังอยากมีเจ้ามือเลี้ยงข้าวกลางวัน ก็ไม่ต้องพูดอะไรเข้าใจไหม” เขมจิราเสียงเข้ม
“โอเค” เพื่อนรับคำอย่างไม่ค่อยเต็มปากนัก
จากนั้นทั้งสามคนพากันไปนั่งกินข้าวที่ร้านอาหารระดับห้าดาว เขมจิราในคราบพิมพ์ชนกหว่านเสน่ห์ใส่พลาทิปจนหลงหัวปักหัวปํา...
การกระทำของพิมพ์ชนกเมื่อเช้านี้ทำให้ริสาตระหนักว่าเธอไม่ได้สนใจในตัวอานนท์และไม่เคยแม้แต่คิดจะเป็นคู่แข่งแย่งเขาอีกด้วย ริสาจึงเปลี่ยนเธอจากศัตรูเป็นมิตร อีกทั้งยอมให้เธอนั่งร่วมโต๊ะกินข้าวด้วย...
ค่ำแล้วตอนที่พลาทิปขับรถมาส่งเขมจิราที่หน้าประตูรั้ว ยังไม่ทันจะเดินเข้าตัวบ้าน พิมพ์ชนกเลี้ยวรถเข้ามาจอดหน้าตัวตึกใหญ่ เขมจิรามองเธอลงจากรถหรูใหม่ป้ายแดงด้วยความริษยา พิมพ์ชนกร้องทักว่าเพิ่งกลับหรือแล้วเมื่อครู่นี้ใครมาส่ง เขมจิราตวาดแว้ดว่าเรื่องของตนคนอื่นไม่เกี่ยวแล้วขยับจะเข้าตัวบ้าน
พิมพ์ชนกคว้าแขนน้องไว้ “เดี๋ยวสิเขม พี่เป็นห่วงนะกลับบ้านดึกแบบนี้ถามว่าใครมาส่งก็ไม่บอก”
“เป็นห่วงเหรอ เป็นห่วงก็ยกรถให้เราขับสิ...ไม่ให้ใช่ไหมล่ะแล้วจะมาแอ๊บทำตัวเป็นคนดีทำไม”
“พี่รู้ว่าเขมไม่พอใจเรื่องรถ แต่ที่คุณปู่ซื้อรถให้พี่เพราะท่านเห็นว่าพี่เรียนจบแล้วถ้าวันหนึ่งเขมเรียนจบ เขมก็จะได้เหมือนกัน” พิมพ์ชนกพยายามพูดด้วยเหตุผลแต่ไร้ประโยชน์ เขมจิราไม่ฟังแถมยังด่ากลับ อย่าคิดว่าตัวเองวิเศษกว่าคนอื่นและให้เลิกเรียกตัวเองว่าพี่สักทีเราสองคนไม่เคยนับญาติกัน และยังโทษว่าพิมพ์ชนกเป็นต้นเหตุของเรื่องเลวร้ายในบ้านหลังนี้ ถ้าไม่มีเธอตนจะเป็นลูกคนเดียวของพ่อ เป็นหลานคนเดียวของปู่ย่า
“ทุกคนจะรักแต่ฉันไม่ต้องแบ่งความรักไปสงสารเด็กไม่มีแม่อย่างเธอ ถึงเธอจะเกิดก่อนแต่แม่เธอก็ได้ชื่อว่าเป็นเมียน้อยอยู่ดี เป็นเมียน้อยเขาก็เลวอยู่แล้ว ยังจะตายแล้วทิ้งลูกมาเป็นภาระครอบครัวคนอื่นอีก”
“พี่จะไม่โกรธเขมนะ พี่รู้ว่าเขมพูดแบบนี้เพราะว่าเขมกำลังโกรธ”
“เปล่าเลย ฉันพูดเพราะให้เธอคิดได้ต่างหากจะได้ไม่ต้องมายกหางทำตัวสูงส่งกว่าฉัน แล้วมาสั่งสอนอะไรบ้าๆบอๆ คนอย่างเธอไม่ควรเกิดมาด้วยซ้ำ” เขมจิราผละจากไป พิมพ์ชนกมองตามเสียใจน้ำตาไหล...
