หลงเงาจันทร์

3 เดือนก่อนหน้า...

พงษ์จัดปาร์ตี้เล็กๆที่สนามหญ้าหลังบ้าน เชิญแค่เพื่อนสนิทไม่กี่คนมาร่วมงานฉลองที่พิมพ์ชนกหลานปู่เรียนจบพยาบาลและวันพรุ่งนี้จะไปทำงานวันแรกอีกด้วย เขากับอารีย์ผู้เป็นภรรยาปลื้มใจกับหลานคนนี้มาก นิติเองก็ภูมิใจในตัวลูกสาวเช่นกัน ทั้งปู่ย่าและพ่อชื่นชมพิมพ์ชนกให้แขกที่มาร่วมงานฟังไม่หยุดปาก ทำให้เขมจิราน้องสาวต่างมารดาของเธอหมั่นไส้แขวะอย่างไม่ไว้หน้า

“แค่เรียนจบพยาบาลมีอะไรน่าภูมิใจตรงไหน กะแค่คนดูแลคนป่วยคนจะตาย”

นิติเอ็ดลูกสาวคนเล็กที่ไม่มีมารยาท สั่งให้ขอโทษคุณปู่เดี๋ยวนี้ ทิพย์อาภารีบกางปีกปกป้องลูกสาวเหมือนเช่นเคย สร้างความเอือมระอาให้นิติ

หนูนาชะเง้อคอยาวอยู่ตรงมุมเตรียมอาหารมองเหตุการณ์แล้วหันมาเม้าท์กับป้าแจ่มที่กำลังวุ่นวายกับการจัดอาหารอยู่กับลูกชิ้นว่าคุณเขมมาถึงงานก็หาเรื่องคุณพิมพ์เลย ลูกชิ้นไม่พอใจเตือนหนูนาให้ระวังปากอย่ามาใส่ความคุณเขมของตน หูของเธอเป็นจานรับสัญญาณหรืออย่างไร ยืนอยู่ตรงนี้แท้ๆได้ยินได้อย่างไรว่าพวกท่านๆพูดอะไรกัน ป้าแจ่มเถียงแทนหนูนาไม่เห็นจะเดายากตรงไหน

“คุณพงษ์จัดงานฉลองให้คุณพิมพ์ขนาดนี้คุณเขมไม่อาละวาดบ้านแตกก็แปลกแล้ว”

“รอก่อนป้า ช็อตเด็ดยังไม่มา” หนูนาว่าแล้วหัวเราะคิกๆ ลูกชิ้นสงสัยช็อตเด็ดอะไร เธอไม่ยอมบอกแต่รับรองคราวนี้ไม่ต้องกลัวจะไม่ได้ยินเพราะคุณเขมของลูกชิ้นจะต้องกรีดร้องดังไปถึงปากซอยแน่ ลูกชิ้นไม่เชื่อคุณเขมของตนเป็นผู้ดีขนาดนั้นไม่มีทางทำอย่างที่หนูนากล่าวหา เตือนให้ระวังทำเป็นพูดดีมาว่าคุณเขมของตนสักวันจะถูกเฉดหัวออกจากที่นี่...

เป็นอย่างที่หนูนาว่าไว้ไม่มีผิด ครั้นเขมจิรารู้ว่าคุณปู่มอบรถใหม่ป้ายแดงให้พิมพ์ชนกเป็นของขวัญเรียนจบถึงกับปรี๊ดแตก กรีดร้องสนั่นบ้าน ริษยาที่พี่สาวได้รถ แต่ตัวเองไม่ได้ กล่าวหาท่านว่าลำเอียง ตนขอรถมาตั้งนานแล้วท่านไม่ยอมซื้อให้ นิติหมดความอดทนที่ลูกไม่มีมารยาท ลากแขนไปอีกด้านหนึ่งของบ้านที่ไม่มีแขกเหรื่อ ทิพย์อาภารีบเดินตามจนทันต่อว่าเขาว่าทำไมต้องทำรุนแรงกับลูกด้วย

“นี่ผมดึงแรงซะที่ไหน ทิพย์หยุดให้ท้ายลูกสักที แทนที่คุณจะดุลูกที่ทำตัวเสียมารยาทต่อหน้าแขกเมื่อกี้”

“ก็ทุกคนชื่นชมยัยพิมพ์จนออกนอกหน้าแบบนั้น ลูกเขมก็ต้องน้อยใจจนพูดอย่างนั้น ลูกผิดตรงไหน”

ทิพย์อาภาเถียงฉอดๆแทนลูก นิติต้องปรามเมียให้เลิกทำแบบนี้ เขมจิราเห็นแม่ให้ท้ายก็ต่อว่าพ่อว่าลำเอียงรักแต่พิมพ์ชนก ตนทำอะไรถึงได้ผิดไปหมดแล้วบีบน้ำตาน่าสงสาร

“ไม่ต้องร้องไห้นะลูก เดี๋ยวแม่จะพูดกับคุณปู่เอง ถ้ายัยพิมพ์ได้รถเขมก็ต้องได้ด้วย”

“ไม่ได้ คุณพ่อให้ของขวัญพิมพ์เพราะพี่เขาเรียนจบ ถ้าเขมอยากได้รถก็ต้องรีบเรียนให้จบเหมือนกันก่อน”