หลงเงาจันทร์

ถึงเวลาพักเที่ยง เพื่อนพยาบาลของริสาเห็นพิมพ์ชนกมากินข้าวคนเดียว จัดแจงจะชวนมานั่งด้วยกัน ริสาไม่ถูกชะตาเป็นทุนเดิมสั่งห้ามใครชวนเธอมานั่งเด็ดขาด พิมพ์ชนกจึงต้องไปนั่งโต๊ะถัดไปคนเดียว

ระหว่างนั้นเพื่อนเห็นอานนท์เดินมาแต่ไกลสะกิดริสาให้ดู เธอรีบลุกไปเอาเก้าอี้มาเพิ่ม เขากลับหยุดทักทายพิมพ์ชนก แล้วนั่งกินข้าวเป็นเพื่อน ยิ่งทำให้ริสาไม่ชอบขี้หน้าน้องใหม่เป็นเท่าทวีคูณ...

กินข้าวเสร็จ อานนท์เดินคุยกับพิมพ์ชนกมาตามโถงทางเดินในโรงพยาบาล เขาเห็นว่าคืนนี้เธอต้องอยู่เวรถามว่ากลับบ้านอย่างไร เธอขับรถมาเองบ้านอยู่ตรงถนนราชพฤกษ์ไม่ไกลจากที่นี่ เขากระดี๊กระด๊าทันทีบอกว่าอยู่ทางเดียวกันเลย วันไหนเขาไม่อยากขับรถจะได้ขอติดรถเธอมาด้วย เธอรับคำตามมารยาท

“หมอพูดเล่น แต่ถ้าวันไหนอยากติดรถหมอมาทำงานบอกได้นะ” พูดจบอานนท์เดินยิ้มแยกไปอีกทาง พิมพ์ชนกมองตามงงๆกับท่าทีของเขา...

นิติไม่พอใจมากเมื่อรู้ว่าทิพย์อาภาซื้อรถใหม่ป้ายแดงให้เขมจิราทั้งที่ลูกไม่ยอมไปเรียนหนังสือ วันๆเอาแต่เที่ยวเตร่ ช็อปปิ้งใช้เงินเป็นเบี้ย พูดไม่ทันขาดคำเขมจิราในชุดสวยลงมาจากข้างบนจะไปข้างนอก นิติหันไปเห็นก็ร้องถามว่าจะไปไหนอีกพรุ่งนี้ไม่มีเรียนหรือ เธอตอบหน้าตาเฉยว่ามีแต่ไม่อยากไป ว่าจะเปลี่ยนคณะเรียนใหม่ไม่อยากเรียกแฟชั่นดีไซน์แล้ว นิติงง  ไหนตอนแรกบอกว่าชอบไม่ว่าอย่างไรก็จะเรียนให้ได้

“ก็เรียนแล้วเขมไม่ชอบ เมื่อไม่ชอบเขมก็จะไม่ทนเรียน เขมก็เป็นแบบนี้แต่ไหนแต่ไรแล้วคุณพ่อน่าจะชิน” เขมจิราหันไปเห็นพิมพ์ชนกกลับจากทำงาน ก็แขวะทันที “นั่นไงลูกแสนดีของคุณพ่อกลับมาแล้วคุณพ่อคงไม่มีอะไรคุยกับเขมแล้วล่ะ เขมไปล่ะ”

“ไม่ได้ พ่อไม่อนุญาตให้ออกไปไหนทั้งนั้น”

“ลูกรักกลับมาแล้ว ลูกที่ไม่ได้ความอย่างเขมจะออกไปไหนคุณพ่อไม่เห็นต้องสนใจเลย”

พิมพ์ชนกตำหนิน้องทำไมพูดกับพ่อแบบนั้น เธอไม่พอใจปรี่เข้าไปผลักพี่สาวล้มก้นจ้ำเบ้าห้ามมายุ่งเรื่องของตนแล้วขยับจะไป พงษ์ซึ่งเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด

สั่งไม่ให้ไปไหนทั้งนั้น เอ็ดเธอเสียงเขียวไปผลักพิมพ์ชนกทำไม เธอโกหกหน้าตาเฉยว่าไม่ได้ผลัก พิมพ์ชนกแกล้งล้มเองเพื่อใส่ความเธอ นิติเห็นกับตาตัวเองว่าเธอผลัก

“เขมแค่แตะตัวนิดเดียว พิมพ์ล้มลงไปเอง” เขมจิราเถียงข้างๆคูๆ พงษ์ไม่พอใจที่เธอกล้าทำแต่ไม่กล้ารับแถมทำผิดไม่รู้จักสำนึกจึงลงโทษด้วยการยึดรถคันที่ทิพย์อาภาเพิ่งซื้อให้และไม่อนุญาตให้ขับจนกว่าจะเรียนจบ เขมจิราแทบลงไปดิ้นกับพื้นไม่ยอมให้ท่านยึดรถที่แม่ซื้อให้ ท่านยื่นข้อเสนอหากอยากได้รถคืนต้องขอโทษพิมพ์ชนกก่อน เขมจิรามองแม่หวังให้ช่วย ทิพย์อาภาจนปัญญาไม่รู้จะช่วยอย่างไร

“คุณปู่คะ พิมพ์ไม่ได้เจ็บอะไรไม่ต้องให้น้องขอโทษหรอกค่ะ”

อารีย์เตือนพงษ์ทำแบบนี้หลานจะทะเลาะกันเปล่าๆ นิติตัดปัญหา สั่งให้เขมจิรากลับห้องไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น เธอต่อว่าพ่อกับปู่ทั้งน้ำตาว่าไม่ยุติธรรมแล้ววิ่งหนีขึ้นห้อง ทิพย์อาภามองพิมพ์ชนกไม่พอใจที่เป็นต้นเหตุให้ลูกสาวตัวเองถูกเล่นงาน ก่อนเดินตามลูกไป

ooooooo