คนเหนือฅน
ตอนที่ 16
“พี่ฉีกให้น้องเก็บรูปพี่ ส่วนพี่เก็บรูปน้องไว้ตอนที่เราต้องแยกกันหนี” คมอธิบายเสียงแผ่ว เมฆาอึ้งพูดไม่ออก คมมองไปที่คิมหันต์ เอ่ยว่า “ฉันไม่แน่ใจว่านายเป็นน้องคนเล็กหรือเปล่า เพราะนายไม่มีพระองค์น้อยที่พ่อคล้องให้นาย”
“พระองค์นี้ใช่ไหม คิมหันต์ให้ฉันไว้” แสงฉายแทรกเข้ามาชูสร้อยพระในมือ ตาจุ้นรับไปให้คมดู คมมองปราดเดียวก็จำได้ น้ำตาไหลพรากด้วยความปีติ
“ใช่...น้องเล็ก”
คิมหันต์ตะลึงคาดไม่ถึง คุกเข่าลงตรงหน้าคม เมฆาก็ทำเช่นเดียวกัน แล้วสามคนพี่น้องก็กอดกันกลม
พลันคมสำลักเลือดออกปาก เขากำลังจะหมดลม
แต่ยังฝากฝังให้ช่วยพราวฟ้ากลับมา
คมสิ้นใจทั้งที่ยังมีห่วง เมฆากับคิมหันต์น้ำตาไหลอย่างกลั้นไม่อยู่ เรืองเดชที่โดนสิงขรยิงก่อนหน้านี้นอนจมกองเลือดเอ่ยปากเป็นครั้งสุดท้ายว่าตนขอโทษ ตนไม่ได้ตั้งใจ...แล้วก็สิ้นใจไปอีกคน
เมฆากับคิมหันต์น้องชายของคมเสียใจมาก ความจริงเพิ่งปรากฏแต่เขาสองคนก็สูญเสียพี่ชายที่แสนดีไปพร้อมกับความจริง หลังจากนี้เขาจะผนึกกำลังกันทำเพื่อพี่ชาย...ทำในสิ่งที่คมต้องการคือช่วยพราวฟ้ากลับมาให้ได้
ooooooo
เช้าวันถัดมา เชน ไมเคิล และลูกน้องกลุ่มหนึ่งนำรถบรรทุกขนยาเสพติดมายังจุดนัดพบเพื่อรอคอยผู้พันอูถั่นตามที่นัดกันไว้ ผ่านไป
ไม่เกินเวลานัดหมายผู้พันอูถั่นพร้อมลูกน้องก็เคลื่อนรถเข้ามายังลานกว้าง
“ยินดีที่ได้พบครับผู้พันอูถั่น”
“สวัสดีทุกคน ของพร้อมแล้วใช่ไหม”
“พร้อมครับ ท่านจะเช็กเลยไหม”
“เดี๋ยวก่อน ผมต้องรอใครบางคน คนที่ทุกคนอยากเจอมากที่สุด...มิสเตอร์เอ็กซ์”
ขาดคำของผู้พันอูถั่น มิสเตอร์เอ็กซ์ก้าวลงจากรถ ทุกคนเห็นแล้วตะลึงพรึงเพริดเพราะที่แท้มิสเตอร์เอ็กซ์คือสิงขรนั่นเอง
ห่างออกไป จอบิกับลูกน้องและคิมหันต์ แสงฉาย เนตรดาว ซุ่มมองมา ในขณะที่เมฆาคอยซุ่มยิงอยู่ในจุดที่สูงกว่าเห็นพวกวายร้ายทุกคนชัดเจน
ทุกคนรู้เห็นแล้วว่าสิงขรคือมิสเตอร์เอ็กซ์
เชนเพิ่งรู้ว่าตัวเองโดนหลอก เขาคำรามลั่น
“ที่แท้แกก็หลอกใช้พวกเราทุกคน”
“ใช่ เรื่องข้อมูลทั้งหลายนั่นด้วย ฉันเป็นคนปล่อยมันให้นายพลจอมศึกเอง แล้วก็เรื่องปล้นรถขนยาเสพติด อย่านึกว่าฉันไม่รู้ว่าแกสุมหัวกับไมเคิล”
“จะเอายังไงก็ว่ามา” ไมเคิลแผดเสียงกร้าว สิงขรมองหน้าผู้พันอูถั่นอย่างรู้กัน ผู้พันสั่งทันทีว่าให้ทิ้งของไว้ที่นี่แล้วไปซะ เขาจะไว้ชีวิตไมเคิลกับเชน
แน่นอนว่าเชนไม่มีวันยอม เขาเปิดฉากยิงก่อน จากนั้นเสียงปืนสองฝ่ายปะทะกันก็ดังสนั่น ผู้พันอูถั่นสั่งฆ่ามันให้หมด ขณะเดียวกันเนตรดาวก็สั่งทีมของตนบุกเข้าไป
ผู้พันอูถั่นตกใจไม่คิดว่าจะมีใครอื่นนอกจากพวกไมเคิล เขาตะโกนสั่งลูกน้องให้คุ้มกัน พูดพลางตัวเองก็ถอยฉาก แต่ไมเคิลกับเชนกระโดดขึ้นรถที่มียาเสพติดเต็มคัน คิมหันต์ไม่รอช้ากระโดดตามประชิดเชนแล้วต่อสู้กันด้วยมือเปล่าบนหลังคารถ
สิงขรถอยไปที่รถอีกคันซึ่งมีพราวฟ้าอยู่ในนั้น เมฆาเห็นก็รีบวิ่งมาขึ้นรถจี๊ปขับตามสิงขรไป ส่วนกลุ่มของเนตรดาวยังคงต่อสู้กับทหารของผู้พันอูถั่นและลูกน้องของเชน
ไมเคิลขับรถหนีโดยที่เชนต่อยกับคิมหันต์ต่อสู้กันบนหลังคารถ ห่างออกไปด้านหลังรถของสิงขรตามมา เบาะหลังมีพราวฟ้าถูกมัดอยู่ คิมหันต์ต่อสู้กับเชนจนกระทั่งเชนเสียจังหวะตกลงมาโดนรถสิงขรทับตายคาที่ แต่รถสิงขรก็เสียหลักพุ่งไปค้างที่ปากเหว
สิงขรรีบลงจากรถแต่พราวฟ้ายังอยู่เบาะหลัง เมฆาที่ขับรถตามมารีบจอดแล้วตรงเข้าไปต่อสู้กับสิงขรอย่างเอาเป็นเอาตาย สุดท้ายสิงขรโดนเมฆา
รัดคอเสียชีวิต ส่วนรถที่ค้างอยู่ปากเหวจวนเจียนจะร่วงลงไป เมฆารีบมาช่วยพราวฟ้าแต่ก็ยากลำบากเหลือเกิน
ขณะเดียวกันคิมหันต์ยังอยู่บนรถขนยาเสพติด เขากำลังชกต่อยกับไมเคิลที่ไม่ยอมจอดจนกระทั่งรถเสียหลักพุ่งลงไปในเหว โชคดีคิมหันต์กระโดดออกทันอย่างหวุดหวิด ไมเคิลตกเหวไปพร้อมเฮโรอีนเต็มคันรถแล้วกระทบพื้นข้างล่างระเบิดเป็นจุณ
เมฆายังคงพยายามช่วยพราวฟ้า แต่รถกำลังจะหล่นลงไป เมฆาปีนมาที่ประตูแล้วเปิดมันออก
บอกพราวฟ้าให้คว้ามือตนไว้ อย่ามองไปข้างล่าง ขอให้เชื่อใจตน
พราวฟ้ากลัวแสนกลัวหลับหูหลับตาคว้ามือเมฆาไว้
“โดด” เสียงเมฆาสั่ง...แล้วสองคนก็ทิ้งตัวออกจากรถทันก่อนที่รถจะหล่นลงไปก้นเหว
แต่เมฆากับพราวฟ้ายังค้างอยู่ที่ชะง่อนหิน เมฆาร้องบอกพราวฟ้าว่าจับมือตนให้แน่น ทันใดนั้นจอบิมาช่วยดึงทั้งคู่ขึ้นมาได้...
หลายวันผ่านไป เมฆา เนตรดาว คิมหันต์ แสงฉาย และพราวฟ้าทำเพื่อคมเป็นครั้งสุดท้าย
ด้วยการส่งดวงวิญญาณเขาสู่สรวงสวรรค์
“พี่เป็นพี่ที่ประเสริฐที่สุด พี่จะอยู่ในหัวใจผมตลอดไป”
“ถึงผมจะจำหน้าพ่อแม่ไม่ได้ แต่ก็รับรู้ถึงความรักที่ท่านมีให้ผมตลอดเวลา ผมฝากพี่คมไปกราบพ่อกับแม่ด้วยนะครับ”
เมฆากับคิมหันต์พรั่งพรูคำพูดนั้นต่อหน้ารูปถ่ายของคม เนตรดาวเองก็เอ่ยปากขอโทษที่ดูคมผิดไป
“เหมือนผมใช่ไหม ที่ตอนแรกคุณดูผมผิด” เมฆาหักมุมวกเข้าตัวเองหน้าตาเฉย เนตรดาวหมั่นไส้บอกว่าตอนนี้ตนก็ยังดูเขาผิดอยู่ดี “งั้นลองมองใหม่สิ เราเป็นแฟนกันแล้วนะ”
“บ้า...ใครเป็นแฟนกับนาย จริงไหมแสงฉาย” เนตรดาวเขินหันหาพวก แต่แสงฉายทำไม่รู้ไม่ชี้
บอกว่าที่แน่นอนคือตนกับคิมหันต์รักกัน และจะรักกันตลอดไป
“เห็นไหม เอาอย่างเขาบ้างสิ” เมฆาแกล้งกระเซ้าเลยถูกเนตรดาวกระทุ้งสีข้างเข้าให้ แสงฉายกับคิมหันต์เห็นแล้วอดขำไม่ได้ แต่พอเหลือบเห็นพราวฟ้า สีหน้าหม่นหมอง ต่างก็รีบขอโทษเพราะสงสารเธอ
“ไม่เป็นไรหรอก ถึงคมจะไม่อยู่แล้ว แต่ฉันก็จะรักเขาตลอดไปไม่มีวันเปลี่ยนแปลง เพราะเขาได้ทิ้งสิ่งที่มีค่าซึ่งเป็นตัวแทนของเขาไว้ให้ฉัน” พราวฟ้า
พูดพลางลูบท้องตัวเอง ทุกคนสงสัย แสงฉายหัวไวโพล่งขึ้น “อย่าบอกนะว่า...”
“จ้ะ คมน้อยอยู่ในนี้”
ทุกคนดีใจแทบกระโดดโลดเต้น เมฆากับคิมหันต์ปลื้มปริ่มยิ่งกว่าใครที่จะมีหลาน ต่างแย่งกันเป็นพ่อทูนหัวเสียงดังเอ็ดอึงจนพราวฟ้าพูดไม่ออก เอาแต่อมยิ้มอย่างสุขใจ
ooooooo
—อวสาน—
