คนเหนือฅน
ตอนที่ 16
นายพลออนเซสั่งลูกน้องแล้วเดินอาดๆออกไปพร้อมกำนันสิงห์และภูผา
คมเข้ามาถึงหน้าห้องคุมขังเรืองเดชได้แล้วโดยไม่รู้ว่าเมฆาก็ลอบตามมา กระทั่งทหารเห็นเมฆาก็ยิงใส่ทำให้คมรู้เห็นและสามารถช่วยเมฆาให้พ้นคมกระสุนได้ด้วยการยิงทหารคนนั้นสิ้นใจ
เมฆารอดตายแต่ไม่รู้ตัวว่าได้คมช่วยไว้ แถมพอเขาเห็นคมก็ตั้งท่ายิงใส่แต่คมหลบทันและเป็นจังหวะที่กลุ่มนายพลออนเซโผล่มา
“เอาตัวเชลยมา”
เสียงนายพลออนเซสั่งลูกน้องไม่นานนัก ทหารก็ไปลากตัวเรืองเดชออกมาขึ้นรถที่พวกนายพลออนเซ รออยู่ ทันทีที่รถพุ่งออกไปคมก็รีบวิ่งมาขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ ขับตาม ส่วนเมฆายังละล้าละลังจะเอายังไงดี
ทันใดนั้นเนตรดาวกับคิมหันต์วิ่งเข้ามา เมฆาบอกว่ามันหนีไปแล้ว
“ก็ตามไปสิ”
คิมหันต์พูดขาดคำ ก็พอดีมีรถจี๊ปทหารวิ่งมา คิมหันต์ยิงทหารตายและยึดรถมาได้...แล้วตะโกนเร่ง
“มาเร็ว”
เนตรดาวกับเมฆากระโดดขึ้นรถไปกับคิมหันต์ทันที
ooooooo
ตาจุ้น หมวย พราวฟ้า และนวลมาถึงค่ายแล้ว แต่ยังซุ่มดูความเคลื่อนไหวอยู่ห่างๆ เสียงปืนดังสนั่นยิ่งทำให้ทุกคนไม่กล้าเข้าไป
“ยิงกันสนั่นเลยวุ้ย รอที่นี่ก่อนเถอะ”
ขาดคำของตาจุ้น รถบรรทุกของกำนันสิงห์วิ่งออกมา หมวยตาไวชี้มือไปที่คม
“นั่นพี่คม”
“ใช่คมจริงๆด้วย”
พราวฟ้าและทุกคนมองคมที่ขี่มอเตอร์ไซค์ตามรถบรรทุกไป รถจี๊ปที่คิมหันต์ขับพุ่งไล่หลัง ตาจุ้นเห็นแล้วรอช้าไม่ได้ รีบออกรถรั้งท้ายไป
ในค่ายทหาร กลุ่มของจอบิกำลังปะทะกับลูกน้องของนายพลออนเซ จอบิฮึกเหิมเพราะฝ่ายตัวเองได้เปรียบ
“ลุยเข้าไป งานนี้จะได้ล้างบางพวกมึงซะที”
แสงฉายกับจำปูนร่วมด้วย พลางสอดส่ายสายตามองหาคิมหันต์ด้วยความเป็นห่วง
“พี่คิมหันต์อยู่ไหนเนี่ย”
“นั่นสิ”
หลังจากนั้นไม่นานกลุ่มของจอบิก็สยบทหารของนายพลออนเซที่เหลือได้ พวกมันกลัวตายยกมือยอมแพ้
“ยอมแพ้แล้ว เรายอมแล้ว”
“วางอาวุธแล้วเดินออกมาทีละคน”
พวกมันทำตามคำสั่งของจอบิโดยดี แสงฉายกวาดตามองไปทั่วไม่เห็นคิมหันต์ก็พูดโพล่งอย่างร้อนรน
“คิมหันต์ล่ะ”
จอบิชะงัก สีหน้าเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด
ooooooo
เรืองเดชโดนควบคุมตัวอยู่ตอนหลังของรถที่แล่นไปด้วยความเร็ว โดยมีกำนันสิงห์ ภูผา และชัยนั่งประกบ ส่วนด้านหน้ามีนายพลออนเซกับลูกน้องอีกคนที่เป็นคนขับ
คมขี่มอเตอร์ไซค์ตามมาติดๆและคอยหาจังหวะยิงใส่ ภูผาเห็นคมก็คำรามแค้นพร้อมกับยิงตอบโต้ แต่คมก็หลบหลีกได้ แถมยังยิงยางแตกจนรถเสียหลักพุ่งชนต้นไม้
แต่แล้วคมก็พลาดโดนยิงเข้าที่ท้องเลือดทะลักรถเสียหลักล้มกลิ้งไป นายพลออนเซกับทหารกระแทกต้นไม้หมดสติถูกอัดก๊อบปี้กับรถ พวกกำนันสิงห์ที่อยู่ท้ายรถปลอดภัย ภูผากับพ่อรีบลงจากรถจ่อปืนไปที่คม ส่วนชัยลากเรืองเดชตามลงมา
คมพยายามลุกขึ้นในมือมีปืนจ่อไปข้างหน้าอย่างไม่กลัว เรืองเดชเห็นคมชัดๆก็แผดเสียง
“ขอบใจแกมากไอ้คมที่อุตส่าห์มาช่วย”
“ฉันไม่ได้มาช่วยแก ฉันมาฆ่าแก”
“ฉันไปทำอะไรให้แก”
“แก่งช้างข้าม 25 ปีที่แล้ว...ยังพอหลงเหลืออยู่ในความทรงจำแกบ้างไหม”
เรืองเดชอึ้งไป กำนันสิงห์สงสัยถามว่า
“แกเป็นใคร”
“เด็ก 9 ขวบที่พวกแกไล่ยิงวันนั้นไง”
กำนันสิงห์กับเรืองเดชอยู่ในเหตุการณ์วันนั้นจำได้ทันที เรืองเดชพึมพำชื่อมูซอออกมา
“ใช่ พ่อมูซอมาเจอฉันแล้วเอาไปเลี้ยง”
“แสดงว่าแกรอดอยู่คนเดียว”
