คนเหนือฅน
ตอนที่ 16
ขณะนั้นที่หน้าค่ายทหารชนกลุ่มน้อย รถบรรทุกแล่นเข้ามาจอด กำนันสิงห์ ภูผา และชัยคุมตัวเรืองเดชลงมา นายพลออนเซออกจากค่ายมาต้อนรับด้วยตนเอง
“ยินดีต้อนรับสหาย”
“ขอบใจมากสหาย นายพลออนเซ”
กำนันสิงห์กับนายพลออนเซทักทายกันอย่างสนิทสนม เรืองเดชเห็นแล้วเข่นเขี้ยวพูดเสียงกร้าว
“ที่แท้แกก็คบกับไอ้ออนเซนี่เอง”
นายพลออนเซแสยะยิ้ม พูดเย้ยว่าคบแล้วทำไม?
“แก...ไอ้เพื่อนทรยศ องอาจต้องตายเพราะแก”
“ก็มันทำงานพลาด นายจึงสั่งเก็บมันไม่ใช่หรือ”
“แกต่างหากที่พลาดแล้วโยนความผิดให้องอาจ”
เรืองเดชกำมือแน่นแค้นมาก กำนันสิงห์รำคาญตัดบทว่า
“คนแก่ชอบคุยเรื่องอดีต พอๆ ไปหาอนาคตที่สดใสดื่มเหล้าเคล้านารีดีกว่า”
นายพลออนเซตกลงแล้วสั่งลูกน้องให้เอาเรืองเดช ไปขัง สั่งเสร็จก็พากำนันสิงห์และภูผาไปดื่มกินอย่างสบายใจ
ในมุมมืด...คมซ่อนตัวจับตามองเหตุการณ์ตลอด เขาเห็นเรืองเดชถูกจับไปขัง สายตาที่เขามองเรืองเดชนั้น เต็มไปด้วยความเคียดแค้น แน่ใจว่าเขาคือคนที่ฆ่าพ่อของตน
“แกนี่เอง”
คมพึมพำแล้วเคลื่อนตัวไป
ooooooo
เมฆามาถึงค่ายนี้แล้วเช่นกัน เขาลอบเข้าไปแต่คนละทางกับคมโดยที่ทหารของนายพลออนเซไม่รู้ตัว ส่วนที่ลานกว้างห่างจากค่าย เฮลิคอปเตอร์ของพวกเนตรดาวกำลังลงจอด
หลังจากพวกเนตรดาวลงมาหมดแล้วเฮลิคอปเตอร์ ก็เหินขึ้นฟ้าจากไป เนตรดาวชี้มือไปทางทิศที่มีแสงไฟจากค่ายทหาร
“ค่ายอยู่ตรงนั้น”
“เดี๋ยวลูกน้องฉันคงมา ฉันวิทยุไปบอกแล้ว”
จอบิพูดขาดคำ ลูกน้องกลุ่มหนึ่งก็เคลื่อนตัวเข้ามาพอดี
“เราพร้อมแล้วครับ”
เนตรดาวพอใจ แจ้งเป้าหมายว่าเราแค่ต้องการตัวกำนันสิงห์ ภูผา และเรืองเดช
“แผนเป็นยังไง”
“ฉันกับคิมหันต์จะลอบเข้าไปสมทบกับผู้กองเมฆา ทุกคนรออยู่ที่นี่ รอให้ฉันเรียกแล้วค่อยบุก”
“แล้วจะติดต่อกับผู้กองเมฆาได้ยังไง”
“เข้าไปก็เจอเองนั่นแหละ”
“ใช่...ไปได้แล้วคิมหันต์” พูดจบเนตรดาวเคลื่อนตัวนำคิมหันต์ออกไป
ภายในค่าย นายพลออนเซ กำนันสิงห์ และภูผาดื่มกินกันมีผู้หญิงเคลียคลอข้างกาย ภูผาพอใจมากเอ่ยอย่างทึ่งๆว่า
“ไม่น่าเชื่อว่าที่เล็กๆแบบนี้จะมีความสุขขนาดนี้”
“นี่ยังน้อย ถ้าไปดูอาณาเขตของฉันพรุ่งนี้จะมีความสุขกว่านี้อีก”
กำนันสิงห์ฟังสหายแล้วยิ้มกว้างพอใจ บอกว่าเราจะพักที่นี่สักสองสามเดือน
“แล้วเรื่องยาเสพติดของกลางล่ะ”
“ใจเย็นไอ้หลานชาย เรามีเงิน เดี๋ยวมันก็วิ่งมาหาเราเอง”
คมซ่อนตัวจับจ้องมองพวกมันแล้วค่อยๆเปลี่ยนทิศทางไปที่จุดคุมขังเรืองเดช
ooooooo
เรืองเดชถูกคุมขังห่างจากจุดที่นายพลออนเซ ดื่มกินกับกำนันสิงห์และภูผา คมลอบเข้ามาในความมืดได้ยินทหารสองคนสนทนากัน
“ซวยจริงๆเลย แทนที่จะได้พักกินต้องมาเปลี่ยนเวรเฝ้าเชลยอีก”
“อย่าบ่นเลยน่า เดี๋ยวหาเหล้าที่ห้องขังก็ได้”
แล้วคมก็ลอบตามทหารสองคนนั้นไปเพื่อเข้าให้ถึงตัวเรืองเดช ขณะเดียวกันเมฆาก็ค่อยๆเคลื่อนตัว เข้ามาจนกระทั่งเห็นคมเต็มตา
“มาได้ยังไงวะ” เมฆาพึมพำแล้วลอบตามคมไป
อีกทางหนึ่งเนตรดาวกับคิมหันต์บุกเข้ามาถึงค่ายแล้ว แต่ดันมีทหารเห็นเข้า เนตรดาวเลยชิงยิงมันก่อน
เสียงปืนทำให้ทุกคนแตกตื่น เนตรดาวเองก็ตกใจ รีบสื่อสารบอกจอบิให้เข้ามาได้เลย
ทหารของนายพลออนเซดาหน้าเข้ามาที่เนตรดาว กับคิมหันต์ สองคนรีบหาที่กำบังแล้วยิงสู้ ขณะนั้นนายพลออนเซได้รับรายงานจากลูกน้องว่ามีศัตรูบุกเข้ามา กำนันสิงห์กับภูผาตื่นตัวทันที
“ดูเชลยด้วย”
