คนเหนือฅน
ตอนที่ 16
“ใครบอกแก”
ทันใดนั้นเมฆาเข้ามาพร้อมเนตรดาวและคิมหันต์ กำนันสิงห์เสียงกร้าวอย่างพอใจ
“กำลังอยากเจออยู่เชียวผู้กองคนเก่ง มาตายพร้อมกันซะเลย”
เรืองเดชไม่ได้สนใจใครนอกจากคม “แกเอาอะไรมาพูด ครอบครัวแกไม่มีใครรอดสักคน”
สิ้นเสียงของเรืองเดช...ตาจุ้น นวล พราวฟ้า และหมวยวิ่งกรูเข้ามา
“แล้วแกจำคนคนนี้ได้ไหม” ตาจุ้นชี้มาที่นวล “คนที่แกตัดลิ้นเขาน่ะ เขายังไม่ตายโว้ย”
กำนันสิงห์กับเรืองเดชตะลึงคาดไม่ถึง ขณะที่พราวฟ้าร้อนรนขอร้องคมอย่าทำอะไรพ่อของตนเลย
“น้องฉันยังอยู่ครบทั้งสองคน” คมรำพึงออกมา
เนตรดาวกับคิมหันต์เตรียมควบคุมตัวกำนันสิงห์กับภูผา เรืองเดชสำนึกผิดบอกกับพราวฟ้าว่า
“เรื่องในวันนั้นพ่อจะไม่ขอแก้ตัว”
“แกฆ่าพ่อฉัน ฆ่าครอบครัวฉัน ฉันไม่มีทางปล่อยแกหรอก”
คมจ่อปืนไปที่เรืองเดช...นวลพยายามจะบอกอะไรบางอย่างแต่ไม่ทันแล้ว...กระสุนพุ่งเข้าใส่อกข้างซ้ายเรืองเดชจนร่างเขาทรุดลง แล้วพริบตานั้นเสียงปืนก็ดังขึ้นอีกนับไม่ถ้วน
ชัยโดนคิมหันต์ยิงตาย ภูผาโดนเมฆาซัดไม่ยั้งสิ้นลมต่อหน้ากำนันสิงห์ที่หายใจรวยรินหลังจากโดนคมยิง
พลันสิงขรปรากฏตัวออกมาพร้อมลูกน้องกลุ่มหนึ่ง สิงขรจู่โจมใช้ปืนจี้พราวฟ้าเป็นตัวประกัน พราวฟ้ากำลังเสียใจที่พ่อโดนยิง แผดเสียงต่อว่าคมยิงพ่อของเธอทำไม
“ผมเปล่า”
“พี่คมไม่ได้ยิง สิงขรต่างหากที่ยิงเมื่อกี้หมวยเห็น”
คำพูดของหมวยทำให้พราวฟ้าแค้น สะบัดตัว ดิ้นรนจะเอาเรื่องสิงขรแต่กลับโดนเขาตบหน้าอย่างแรง
“คุมตัวไว้” สิงขรสั่งลูกน้องแล้วหันมาที่กลุ่มของคม “วันนี้ฉันจะปล่อยให้พวกแกเคลียร์ปัญหาครอบครัวกันก่อน...แล้วเจอกัน”
สิงขรกับลูกน้องจากไปพร้อมพราวฟ้า คมบาดเจ็บ สาหัสพูดกระท่อนกระแท่นออกมาขณะมองเรืองเดชที่นอนจมกองเลือดเพราะคมกระสุนของสิงขร
“ฉันได้แก้แค้นสมใจ...แค่นี้ก็พอใจแล้ว”
นวลพยายามบอกเล่าความจริงด้วยภาษามือว่าเรืองเดชไม่ได้ฆ่า กำนันสิงห์เป็นคนฆ่า คมพอเดาความหมายได้
“อะไรนะน้านวล นายเรืองเดชไม่ได้ฆ่าพ่อ”
นวลนึกย้อนเหตุการณ์วันนั้นที่ตัวเองโดนตัดลิ้นเจ็บปวดใกล้หมดสติเต็มที เธอเห็นกำนันสิงห์เป็นคนจับมือเรืองเดชให้เอามีดปักอก เสธ.องอาจพ่อของคมทั้งที่เขาไม่เต็มใจ จนกระทั่งพ่อคมขาดใจตายเรืองเดชก็ดึงมีดออกจากอก ซึ่งจังหวะนั้นคมมาเห็นทางด้านหลังพอดีและเห็นด้วยว่าคนที่ดึงมีดจากอกพ่อใส่ขาปลอม
ตั้งแต่วันนั้นคมฝังใจมาตลอดว่าฆาตกรฆ่าพ่อคือคนใส่ขาปลอม จึงตามมาหาที่บางดงเสือ แต่วันนี้ความจริงเปิดเผยว่าเรืองเดชไม่ใช่ฆาตกร แต่เป็นกำนันสิงห์ต่างหาก
คมโกรธแค้นยิงกำนันสิงห์ฆาตกรตัวจริงที่ฆ่าพ่อของเขาไม่ยั้งจนขาดใจตาย เมฆายอมไม่ได้วิ่งเข้ามาใส่กุญแจมือคมแต่โดนตาจุ้นปรามเสียงหลง
“แกจะทำอะไรไอ้หนุ่มเซลส์แมน”
“ฉันเป็นตำรวจก็ต้องจับผู้ร้ายสิ”
“แต่นั่นมันพี่แกนะ เขาช่วยแกมาตลอด ไม่งั้นแกเป็นผีไปนานแล้ว ลองคิดดูสิ ใครเตือนแกเรื่องระเบิด ใครช่วยแกรอดจากดงกระสุนหลายๆครั้ง จดหมายน้อย...แกจำจดหมายน้อยได้ไหมล่ะ”
เมฆาคิดตามและจำได้ทุกอย่างแต่ใจยังค้านไม่ยอมรับ “ไม่จริง...เขาไม่ใช่พี่ฉัน”
“คมเอากระเป๋าสตางค์มา” ตาจุ้นสั่ง คมหยิบกระเป๋าสตางค์ส่งให้ แล้วตาจุ้นก็ขอกระเป๋าสตางค์ของเมฆาด้วย จากนั้นนำรูปถ่ายที่มีรอยฉีกขาดในกระเป๋าทั้งสองใบออกมาประกบกัน ซึ่งเข้ากันได้พอดีเป็นรูปเด็กสองคนพี่น้อง
