ตอนที่ 13
ทางด้านคมที่กำลังหาหนทางช่วยเมฆา เขานั่งคิดหนักอยู่มุมหนึ่งในบริเวณบ้านไมเคิล จู่ๆสิงขรเดินเข้ามาทักขึ้นลอยๆ
“แกนี่เก่งนะ รอดมาได้”
“แค่ลูกน้องกระจอกๆเอาฉันไม่ลงหรอก อยากซัดกับหัวหน้ามันมากกว่า”
สิงขรโกรธแต่ข่มอารมณ์ไว้ เอ่ยเสียงเรียบว่า
“ใกล้ถึงเวลาแล้วล่ะ”
“ฉันจะรอ” คมสวนกลับแล้วลุกพรวดจากไป
ooooooo
ค่ำนั้นผู้การสมเดชหารือกับสารวัตรอนันต์หลังจากจัดการกับตำรวจเลวได้เรียบร้อย
“จัดการส่งผู้กำกับการเวก จ่าแห้ว แล้วก็หมู่เหิรไปจังหวัดเรียบร้อยแล้วใช่ไหมอนันต์”
“เรียบร้อยแล้วครับ พรุ่งนี้จะทำการฝากขังที่ศาล”
“ทีนี้ก็เหลือแต่สารวัตรเพทาย”
“ครับ เรายังตามตัวไม่ได้”
“ผู้กองเมฆากับหมวดเนตรดาวติดต่อมาหรือยัง”
“ยังครับ”
“ทำไมถึงยังไม่ติดต่อมา เป็นอะไรหรือเปล่า”
“ขออนุญาตครับท่าน ท่านต้องมาดูนี่ครับ”
ผู้การสมเดชกับสารวัตรอนันต์ตามลูกน้องออกไปด้านหน้า แล้วต้องตกใจคาดไม่ถึงเมื่อลูกน้องเปิดผ้าคลุมท้ายรถออกเผยให้เห็นศพสารวัตรเพทายกับแคทเธอลีน
“เราลาดตระเวนไปเจอศพอยู่ฝั่งโน้นครับ มีร่องรอยการต่อสู้”
“ใครก็ตามที่ฆ่าสองคนนี้ต้องมีฝีมือที่เฉียบมาก”
“ชักเป็นห่วงเมฆากับหมวดเนตรดาวแล้วสิ”
ผู้การสมเดชสีหน้าเป็นกังวล เวลานั้นพวกเนตรดาวกำลังมุ่งหน้ามาที่บ้านไมเคิลเพื่อช่วยเหลือเมฆา ขณะเดียวกันคมก็กำลังหาหนทางอยู่เหมือนกัน โดยที่ไมเคิลกับเรืองเดชไม่มีการไหวตัวใดๆ
สองคนกำลังสนทนากันอยู่ในห้องรับแขก เรืองเดชกังวลเรื่องยาเสพติดอยากรู้ว่าแคทเธอลีนเอาไปถึงไหน แต่ไมเคิลก็ตอบไม่ได้เพราะติดต่อแคทเธอลีนไม่ได้
เรืองเดชสังหรณ์ใจ ถามว่ามีอะไรไม่ดีหรือเปล่า จังหวะนี้ลูกน้องเรืองเดชคนหนึ่งเข้ามาบอกว่า
“นายครับ คนของเรารายงานมาว่าแคทเธอลีนตายแล้ว ผู้กำกับการเวก จ่าแห้ว และหมู่เหิรถูกจับ”
“แล้วยาของฉันล่ะ”
“ตำรวจจับได้หมดเลยครับ”
“งานนี้พังหมด”
“ยังหรอก ยังมียาเสพติดของกลางอีกตั้งหลายตัน ถ้าเรารู้ว่ามิสเตอร์เอ็กซ์คือใคร อยู่ที่ไหน เราก็อาจจะได้ครอบครองมัน”
คำพูดของไมเคิลทำให้เรืองเดชรู้สึกมีความหวัง
ooooooo
กลุ่มของเนตรดาวซุ่มอยู่ห่างจากบ้านไมเคิล เป้าหมายของทุกคนคือเข้าไปชิงตัวเมฆาออกมา แต่แล้วสิ่งที่ทุกคนเห็นก็คือมีใครบางคนแต่งกายรัดกุมแบกเมฆาออกมา
คมนั่นเอง เขาจัดการลูกน้องไมเคิลที่เฝ้าหน้าห้องขังตายหมดแล้วแบกเมฆาในสภาพบาดเจ็บจากการโดนซ้อมออกไปทางป่าด้านหลัง ขณะเดียวกันพวกไมเคิลก็รู้แล้วว่ามีคนมาช่วยเชลยออกไป เรืองเดชสั่งสมุนให้ตามตัวเมฆากลับมาให้ได้
คมพรางใบหน้าแบกเมฆาวิ่งห่างออกไปในความมืด เมฆาสะลึมสะลือแทบไม่ได้สติ คมหยุดแล้ววางเมฆาลงอย่างทะนุถนอม
เมื่อคมจะผละไป เสียงเมฆาเรียกอย่างแผ่วเบา
“เดี๋ยว...คุณช่วยผมใช่ไหม คุณเป็นใคร”
คมหยุดชะงักครู่หนึ่งก่อนตัดสินใจเดินหายไปในความมืด ไม่นานนักพวกเนตรดาวก็ตรงเข้ามา
“นายเมฆา”
เนตรดาวประคองเมฆาด้วยความเป็นห่วง ระหว่างนี้มีเสียงเอะอะดังแว่วมา กลุ่มเรืองเดชนั่นเอง พวกเขากำลังเร่งตามหาตัวเมฆา
“พวกมันตามมาแล้ว” พูดจบจอบิเตรียม ตัวรับมือ
คมยังไม่ได้ไปไหนไกล เขาซุ่มมองพวกเรืองเดชอยู่ห่างๆ เมื่อพวกมันใกล้เข้ามาก็ระดมยิงใส่เพื่อถ่วงเวลาให้พวกเนตรดาวช่วยเมฆาหนีไป










