ตอนที่ 13
ทุกคนมองคมเป็นตาเดียว เมฆาจ้องคมด้วยสายตาเคียดแค้น
“ผมกลับไปที่บ้าน มีคนบอกว่านายมาที่นี่ผมเลยตามมา”
คมโกหกเรืองเดช สิงขรฮึดฮัดชี้หน้าเอาเรื่องคม
“แกทิ้งน้องพราวฟ้า”
“ฉันไม่ได้ทิ้ง แค่ล่อไอ้พวกสารเลวที่เลี้ยงไม่เชื่องออกไปให้ห่างจากคุณพราวฟ้า แล้วก็ฆ่ามันซะ”
คมแววตากร้าว สิงขรสะดุ้งวาบ แน่ใจว่าคมรู้ทันเขาแล้ว
“เอาล่ะๆ เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน คม...แกจัดการให้มันพูดหน่อย”
เรืองเดชตัดบทแล้วถอยห่างออกมาปล่อยให้คมซ้อมเมฆาจนสลบ ทุกคนเห็นแล้วสะใจแต่คมแอบสะเทือนใจ แต่ก็คิดว่าดีกว่าให้พวกมันทำร้ายน้องของเขาหนักกว่านี้
“พอก่อน ให้มันพักหน่อย เดี๋ยวค่อยมาสนุกกันใหม่”
ไมเคิลพูดจบก็เดินนำออกไป...คมมองเมฆาที่สลบแน่นิ่งด้วยความสงสารจับใจ
ooooooo
คิมหันต์ แสงฉาย จำปูน และเนตรดาวพาจอบิกลับมาที่หมู่บ้าน จอบิเสียใจมากโทษตัวเองว่าพาลูกน้องไปตาย เนตรดาวเข้าใจความรู้สึกเขา ปลอบว่า
“ไม่ใช่ความผิดของคุณหรอก”
“แต่ฉันพาคนไปตาย”
“ใครจะไปรู้ว่าพวกมันจะมาอีกเป็นฝูง”
ระหว่างนี้แสงฉายกับจำปูนพยุงลูกน้องคนหนึ่งของจอบิเข้ามา เขารอดตายจากเหตุการณ์ถล่มบ้านไมเคิลแล้วกระเสือกกระสนกลับมา
“อาจอบิ...ฉันกับจำปูนไปเจอเขาที่ชายป่า”
“หัวหน้า ฉันเห็นเมฆาถูกจับตัวไป”
ทุกคนตกใจ เนตรดาวเป็นห่วงเมฆามากชวนคิมหันต์รีบไปช่วยเขา
“แต่นี่มันจะมืดแล้วนะ” แสงฉายท้วง
“มืดสิยิ่งดี” คิมหันต์พูดโพล่ง
“แต่คนเราเหลือไม่เท่าไหร่แล้ว” จอบิพูดอย่างกังวล
“ไปแค่นี้แหละ ไม่ต้องขนไปมากหรอก” เนตรดาวกล่าวจริงจังมั่นใจ คนอื่นๆพยักหน้าตกลง
เวลาเดียวกันนั้นภูผาที่หนีไปกับพวกจ่าแดง ทุกคนอยู่ในบ้านพักท่าทางเหนื่อยล้า โดยเฉพาะภูผานั้นทั้งเหนื่อยทั้งเจ็บใจที่โดนเนตรดาวหลอกต้มซะเปื่อย
“โธ่เว้ย!! ไม่ได้อะไรสักอย่าง”
“ก็แกมันโง่นี่หว่า”
“จะมาซ้ำเติมกันทำไมวะ” ภูผาจ้องจ่าแดงตาขวาง
“ฉันไม่ได้ซ้ำเติม ที่ว่าแกโง่ก็เพราะมัวแต่ไปคิดเรื่องที่ผ่านมาแล้ว ทำไมไม่หาทางทำเรื่องใหม่ๆวะ”
“เรื่องอะไร ฉันยังไม่รู้จะทำยังไง ต้องรอพ่อฉันหายดีก่อน”
“ไอ้ลูกแหง่เอ๊ย...แบบนี้จะทำงานใหญ่ได้ยังไงวะ”
ภูผาไม่พอใจทำท่าจะเอาเรื่องจ่าแดง “แกเป็นใครวะ ถึงได้มาด่าฉันแบบนี้”
“เป็นคนที่จะให้ทางสว่างแกไง”
“เรื่องอะไร”
“คนอย่างฉันไม่ทำอะไรฟรีๆ ฉันได้ยินมาว่ายาเสพติดของกลางที่ถูกปล้นไปอยู่ที่ไอ้เรืองเดชไม่ใช่หรือ”
“เขาลือกันว่าอย่างนั้น”
“แล้วอยากให้เขาลือกันว่าเราได้เป็นเจ้าของมันแล้วไหมล่ะ”
จ่าแดงพูดอย่างมีแผน ภูผาเข้าใจความหมายแสยะยิ้มพอใจ










