คมแฝก

จำต้องทิ้งตะโพนซึ่งยังเมาเห็ดพิษไว้กลางทางกับองอาจก่อนจะวิ่งไปซ่อนตัวเพราะพวกเพิ่มรู้ตัวแล้ว!

เพิ่มกับพวกสองคนล้อมจับกัลป์และอัญชัน

กลางป่าไม่ไกลจากกระท่อม กัลป์อ่อนแรงเต็มที เพราะพิษบาดแผล อัญชันพยายามขัดขืนแต่สู้แรงผู้ชายไม่ได้ หวิดจะถูกจับส่งคืนแสนอยู่แล้ว ถ้าองอาจจะไม่โผล่มาช่วยทันเวลา

สถานการณ์กลับตาลปัตรเมื่อพวกเพิ่มถูกจับมัดไว้ในกระท่อมพร้อมรังมดแดงจากตะโพนตอบแทนที่ลวงพวกเขามาติดกับ กว่าสมุนของแสนที่ถูกส่งมาสมทบจะมาถึงพวกเพิ่มก็สะบักสะบอมไปทั้งตัว...

เพลิงในคราบอินทรีย์กับเซ่งสืบหาตัวรังสีจากพวกชาวบ้านแถบชายแดนจนได้เบาะแสว่านักฆ่าจากเขมรอาจซ่อนตัวในโรงงานร้างแถวป่าช้า บรรยากาศน่าสะพรึงทำให้สองคนสนิทของแสนต้องตั้งสติแล้วก็ต้องกระเด็นจากกันแทบไม่ทันเมื่อเป้าหมายที่ตามหาตัวโผล่มาพร้อมมีดประจำตัว

“พวกมึงต้องการอะไร”

“นายแสนมีงานจะให้มึงช่วย” เซ่งเป็นคนตอบ

“กูไม่ทำ กูไม่สน เพราะมันไอ้แสน กูถึงได้เป็น แบบนี้”

“นายแสนเสียใจเรื่องนั้นถึงได้มอบงานนี้ให้มึงเพื่อมึงจะได้สะสางหนี้แค้น”

“เหยื่อเป็นใคร”

“ไอ้อัคนียังไม่ตาย มีคนกลุ่มนึงกำลังไปหามัน”

ชื่อของอัคนีทำให้รังสีเบิกตาโพลง บาดแผลฉกรรจ์บนใบหน้าและศีรษะเป็นหลักฐานความแค้นชั้นดี นักฆ่าจากเขมรไม่ลังเลจะตอบตกลงและมุ่งหน้าสู่ถ้ำพระกาฬไปสกัดพวกกัลป์ตามคำสั่งแสน

นอกจากกำลังเสริมคนสำคัญอย่างรังสี แสนยังหาทหารรับจ้างเดนตายจากประเทศเพื่อนบ้านมาช่วยเหล่าสมุนเอกสะกดรอยพวกกัลป์ สถานการณ์พวกกัลป์วิกฤติมาก เช่นเดียวกับอาการจากบาดแผลของกัลป์ที่ทำให้เขาทุกข์ทรมานไม่น้อย รวมทั้งท่าทางครุ่นคิดขององอาจที่คาใจกัลป์กับตะโพนเหลือเกิน

“ข้าว่าไอ้หมอนี่มันไม่ใช่คนฉายหนังขายยา ธรรมดาแน่ๆ”

“ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละลุง ดูมันแปลกๆตั้งแต่รู้จักกันแล้ว”

อัญชันนั่งฟังหนุ่มๆคุยกันและผล็อยหลับ ก่อนสะดุ้งตื่นกลางดึกพร้อมองอาจและตะโพนเมื่อจู่ๆกัลป์ก็เกิดคลุ้มคลั่งลุกมาบีบคอเธอ!

กัลป์ไม่รู้ตัวว่ากำลังคลั่ง บทสวดเป็นภาษาแปลกๆ ในหัวทำให้เขาทุรนทุราย อิทธิฤทธิ์ของคาถาปริศนา

ทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ เหมือนมีวิญญาณร้ายเข้าสิง องอาจกับตะโพนต้องช่วยกันเรียกสติแต่ไม่ได้ผล สุดท้ายสัปเหร่อประจำเมืองจึงต้องถอดสร้อยพระคล้องคอให้กัลป์จึงสงบลง

รังสีเจ้าของคาถาปริศนาชะงักกึกเมื่อเห็นว่าวิญญาณร้ายที่ปลุกเสกถูกส่งกลับ แววตาเจ็บแค้นที่ทำร้ายกัลป์ไม่ได้ง่ายๆเหมือนที่เคยทำกับคนอื่นๆ...

กัลป์สลบไปแล้วหลังสงบเพราะสร้อยพระของตะโพน อัญชันถลามาดูเขาด้วยความเป็นห่วง เห็นบาดแผลของเขาปริพร้อมกับเลือดสีดำที่ทำท่าจะทะลักก็หน้าเครียด

ตะโพนมองแผลของกัลป์แล้วส่ายหน้า “เลือดกลายเป็นสีดำ...ข้าเคยได้ยินคนเฒ่าคนแก่เขาเล่ากันว่าไอ้มีดไสยดำเนี่ยมันมีอาถรรพณ์ของมัน...ใครที่โดนเข้าไปก็จะถูกครอบงำด้วยวิญญาณร้าย”

อัญชันกับองอาจมองหน้ากันเครียดๆก่อนตัดสินใจเร่งการเดินทางถึงถ้ำมหากาฬให้เร็วที่สุดเพราะเชื่อว่าอัคนีซึ่งเคยได้รับบาดแผลแบบเดียวกันจะช่วยได้...