คมแฝก
ตอนที่ 8
แสนขยับตัวไปหยิบมีดอาคมของรังสีมาเหน็บเอวอย่างเร็วก่อนหันมารับคมแฝกจากอัคนีที่ฟาดบนหน้า
“ไอ้ชาติชั่ว ไอ้คนหนักแผ่นดิน ครูมึงยังล้างชีวิตได้ แล้วต่อไปบ้านเมืองจะเหลืออะไร”
“อาจารย์...ฉันยอมแล้ว”
อัคนีเอาคมแฝกชี้หน้าแสน “คนอย่างมึง ไม่สมควรเป็นลูกศิษย์กู”
แสนคลานถลาไปกอดขา พนมมืออ้อนวอนอัคนี “อาจารย์...ฉันผิดไปแล้ว ยกโทษให้ฉันด้วย ฉันถูกบังคับ...ฉันจำเป็นต้องทำแบบนี้ ชาวเมืองพลมันทำลายครอบครัวของฉัน พวกมันทำร้ายครอบครัวของราชสีห์”
“แล้วใครผิด ถ้าพ่อมึงไม่ก่อกรรมทำเข็ญมันจะมีวันนี้รึเปล่าไอ้แสน”
อัคนีตอกไม่ไว้หน้า แสนแค้นแทบกระอัก ควักมีดอาคมมาจ้วงแทงอาจารย์มิดด้าม
“แล้วมึงล่ะไอ้อัคนี มึงเคยทำอะไรบ้าง!”
ฤทธิ์เดชของมีดอาคมทำให้อัคนีทุรนทุราย มือไม้อ่อนแรงจนคมแฝกหลุดมือ
“เที่ยวตั้งตัวเป็นอาจารย์สอนคนโน้นคนนี้ มึงคิดว่ามึงเป็นผู้วิเศษหรือไง มึงคิดว่าตัวเองดีนักหรือไง”
แสนหยิบคมแฝกสยบสาครของอัคนีมาถือไว้ แววตาถือดี ยิ่งเห็นเลือดสีดำไหลจากตัวอาจารย์ยิ่งสะใจ
“เห็นไหม...มึงมีเลือด มึงเป็นคนธรรมดา ฉะนั้น... เลิกโกหกกูซะที หยุดเทศน์เรื่องความดีความชั่ว โลกไม่เคยเป็นอย่างนั้น ปลาใหญ่ต้องกินปลาเล็ก หรือไม่ก็ถูกรุมกินเหมือนสัตว์เดรัจฉานอื่นๆ นี่ต่างหากความจริง... ไอ้อาจารย์!”
ooooooo
คณะของกัลป์เดินทางเข้าป่าอย่างเชื่องช้า แม้ตะโพนจะรู้เส้นทางแต่หนทางก็แสนไกล ไหนจะอาการบาดเจ็บของกัลป์ที่ทวีความสาหัสขึ้นทุกทีเพราะฤทธิ์ของมีดอาคม
อัญชันเป็นห่วงกัลป์มากคอยดูแลไม่ห่าง “ไหวไหมกัลป์ คุณน่าจะไปหาหมอก่อนนะ”
“ไม่เป็นไร ผมได้ยาสมุนไพรจากลุงตะโพนแล้ว”
“แต่แผลของคุณมันสาหัสมากนะ”
“ผมไปโรงพยาบาลไม่ได้อัญชัน คุณก็รู้ว่าพี่ชายของคุณกำลังตามล่าผม”
“จริงของคุณ...ถ้านายแสนรู้ หมอกับพยาบาลก็จะพลอยเดือดร้อน แค่พวกคุณรอดมาได้ก็บุญแล้ว”
ตะโพนตัดสินใจหยุดพักเพราะอยากให้คนเจ็บได้พัก กัลป์ถอนใจยาวด้วยความรู้สึกผิดที่เป็นตัวถ่วง ก่อนจะลำดับเรื่องราวทั้งหมดและเหตุผลที่พวกเขารอดจากกองเพลิงมาได้
ชื่อของเพลิง กัมปนาท หรืออินทรีย์ เขมราฐ กลายเป็นหัวข้อสนทนาหลังจากนั้น กัลป์กับองอาจมองหน้ากันเครียดๆเมื่อนึกถึงเหตุการณ์คับขันตอนแสนจะฆ่าพวกเขาและเพลิงแอบสอดมีดพกในมือองอาจ
พฤติกรรมของเพลิงน่าสงสัยมาก ไหนจะเรื่องหลุมหลบภัยใต้บ้านตะโพนที่เขาย่อมรู้ดีกว่าพวกแสน
“เพลิงเคยอยู่ที่นั่น เขารู้ดีว่าใต้บ้านของตะโพนมีหลุมหลบภัย” กัลป์เอ่ยเสียงเรียบ
“หรือว่าเขาอาจเห็นแก่ความเป็นเพื่อนที่เคยมีให้กัน ก็เลยไม่อยากฆ่าพวกคุณ” อัญชันสันนิษฐาน
“ผมก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาเป็นมิตรหรือศัตรูกันแน่ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวันข้างหน้ามันจะเกิดอะไรขึ้นอีก”
กัลป์ลูบใบหน้างดงามของอัญชันด้วยท่าทางแสนรักและเป็นห่วง อัญชันยกมือกุมไว้ “ฉันรู้ว่าคุณเป็นห่วง ...แต่ตอนนี้นายแสนไม่ใช่พี่ชายของฉันอีกต่อไปแล้ว ถ้าต้องอยู่กับเขาต่อไป ฉันขอเลือกที่จะยอมเสี่ยงตายกับคุณดีกว่า”
