คมแฝก
ตอนที่ 8
อัญชันตัดสินใจเลือกข้างกัลป์เหมือนที่ดอกไม้เลือกยืนข้างแสน เจ้าพ่อเมืองพลที่จะเลี้ยงดูให้เธอสุขสบายได้ และเพื่อให้สถานะของเธอมั่นคงในวันหน้า ดอกไม้จึงเปลี่ยนท่าทีจากแข็งขืนเป็นยั่วยวนยิ่งกว่าเก่า
“คุณคิดถึงเขามากเหรอคะ...อย่าปฏิเสธฉันเลย ฉันรู้มานานแล้วว่านายแสนคิดยังไงกับน้องสาวบุญธรรม นายแสนบูชาเขาทั้งๆที่เขาไม่มีเลือดเนื้อของราชสีห์”
ชื่อของน้องสาวนอกไส้ทำให้เลือดในตัวแสนแล่นพล่าน สะบัดตัวออกจากการเกาะกุมของดอกไม้
“อัญชันเป็นยอดหญิงของฉัน เขาเป็นผู้หญิงคนเดียวที่อยู่เคียงข้างฉัน”
“เขาดีกับนายแสนมากเหรอ...สู้ฉันได้รึเปล่า ทำให้ฉันดูหน่อยได้ไหมว่าเขาดียังไง”
“ฉันไม่ต้องการเธอตอนนี้ดอกไม้”
“ก็อย่าคิดว่าเป็นฉันสิ คิดว่าฉันคือ...อัญชัน!”
ooooooo
แสนหมกมุ่นกับเสน่ห์เร่าร้อนของดอกไม้และการตามหาอัญชัน มาลัยกับกระรอกจึงคิดหาทางหนีเพราะเชื่อแน่ว่าแสนคงไม่ปล่อยให้พวกเธอรอดชีวิต ส่วนกัลป์เกิดลางสังหรณ์รุนแรงถึงใครบางคนที่จะมาปองร้ายเขากับพวก
กัลป์คิดมากจนฟุ้งซ่านและเก็บไปฝันร้าย โดยไม่รู้เลยว่าสัตว์ร้ายที่มีพลังทำลายล้างรุนแรงในฝันกำลังจะมาถึงตัวเมื่อแสนส่งเซ่งกับอินทรีย์ไปหาตัวรังสี นักฆ่าจากเขมรเจ้าของมีดอาคม!
คณะของกัลป์เดินทางเข้าป่าลึกขึ้นทุกที ทุกอย่างทำท่าจะราบรื่นจนกระทั่งรถคู่ใจองอาจถูกตะปูเรือใบยางแบนทั้งสี่ล้อ ชาวคณะจำต้องหยุดกลางทางและมองหาความช่วยเหลือที่หาได้ยากเต็มทีในป่าเยี่ยงนี้
เพิ่ม หนุ่มชาวบ้าน นักต้มตุ๋น เจ้าของตะปูเรือใบตัวจริงลอบมองจากมุมห่างๆด้วยความสมใจ ก่อนจะปั้นหน้าซื่อออกไปช่วยเหลือและเสนอให้คณะของกัลป์ไปพักที่กระท่อมของเขา
ปัญหาเรื่องยางแบนจบลงด้วยดี เพิ่มอาสาเอายางไปปะที่ร้านในหมู่บ้านโดยไม่คิดเงิน พวกกัลป์ซาบซึ้งใจมาก แม้จะคาใจเรื่องตะปูเรือใบกลางป่าแต่ก็ไม่อยากคิดมากให้วุ่นวายใจไปกว่านี้
กัลป์ลอบมองอาการเหนื่อยอ่อนของอัญชันด้วยความเป็นห่วง
“ผมไม่น่าพาคุณมาลำบากแบบนี้เลยอัญชัน”
“อย่าพูดแบบนั้นสิคะกัลป์ ทั้งหมดมันเป็นความสมัครใจของฉันเอง คุณพักเถอะ...เดี๋ยวฉันจะไปหาอะไรให้รองท้องแล้วจะได้กินยา ฉันเต็มใจค่ะ... ไม่ว่าจะเป็นสวรรค์หรือนรกที่ไหนก็ช่าง ฉันพร้อมจะไปกับคุณ...”
แสนไม่ยอมแพ้เรื่องอัญชันส่งสมุนเอกหลายคนสะกดรอยตามพวกกัลป์ที่มุ่งหน้าเข้าป่าไปถ้ำมหากาฬ แต่ร่องรอยของทั้งคณะก็เบาบางเต็มทีทำให้อดวิตกไม่ได้ อัคนีที่ยังไม่ตายรับรู้ได้จากญาณวิเศษในคมแฝกสยบสาคร คมแฝกประจำตัวของเขาจึงไม่รอช้าจะสื่อสารกับอดีตศิษย์เอก
“เหนือฟ้ายังมีฟ้า...ไม่มีใครยิ่งใหญ่ตลอดกาลหรอกไอ้แสน”
น้ำเสียงคุ้นหูของอัคนีดังขึ้นในหัวของแสนระหว่างที่เขานั่งมองคมแฝกสยบสาครในห้องทำงาน
“วันนี้นาคาพ่นไฟของมึงอาจเป็นที่หนึ่งแต่วันข้างหน้าอัคคีสาดแสงจะมาสยบมึง”
“ไม่จริง...ไม่มีใครล้มกูได้ กูมีคมแฝกสยบสาครอยู่ในมือ ไม่มีใครโค่นกูได้!”
“ถึงคมแฝกสะท้านพสุธากับคมแฝกจักรวายุจะพินาศ แต่อย่าลืมว่าคมแฝกแสงอัคคียังอยู่...มันจะมาพิฆาตมึง!”
แสนตกใจหน้าซีด พยายามส่งกระแสจิตกลับไปหาอัคนีแต่ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ เจ้าพ่อเมืองพลร้อนรนมากถึงขั้นนั่งไม่ติด...จะต้องหาทางเอาคมแฝกแสงอัคคีมาครองให้ได้
ooooooo
เพลิงในคราบอินทรีย์ติดตามเซ่งถึงแถบชายแดนเพื่อตามหารังสี ท่าทางเชื่อมั่นของแสนทำให้เขาอดอยากรู้เรื่องราวของนักฆ่าจากเขมรคนนี้ไม่ได้ และเซ่งก็น่าจะให้คำตอบได้ดีที่สุด
