คมแฝก

“แต่คราวหน้าคราวหลัง ถ้ากูไม่ได้สั่ง มึงก็ไม่ควรมายุ่งกับปืนของกูเข้าใจไหม...ออกไปได้แล้ว!”

เพลิงในคราบอินทรีย์ออกจากห้องแต่โดยดี แสนไม่มีอารมณ์ใส่ใจท่าทางแปลกๆของสมุนเอก

คนล่าสุด มัวครุ่นคิดเรื่องคำทำนายของอัคนีที่ว่าไม่เขาก็กัลป์ต้องตายด้วยคมแฝก!

คมแฝกสะท้านพสุธาของเขาก็หักไปแล้ว

เช่นเดียวกับคมแฝกจักรวายุของกัลป์ที่ถูกเผา แต่แสนยังแอบเก็บคมแฝกสยบสาครของอัคนีไว้ตั้งแต่ตอนปะทะกันครั้งก่อน คำทำนายของอดีตอาจารย์ทำให้เขาคิดไม่ตก กัลป์ไม่ได้ตายเพราะคมแฝกแต่ตาย

ด้วยไฟไหม้...หรือจะเป็นเขาที่ต้องตายเพราะคมแฝก...

การตายของกัลป์ เกรียงไกร ทำให้เหล่าสมุนของแสนย่ามใจ ขับรถขายยาฉายหนังขององอาจไปกลางตลาดราชสีห์และประกาศก้องต่อหน้าชาวบ้านนับสิบ

“ยื่นหน้ายื่นตามาดูกันใหญ่ แบบนี้แสดงว่ายังมีความหวังสิท่า ถุย...ความหวังลมๆแล้งๆ ไอ้องอาจกับพวกมันตายแล้วโว้ย นายแสนสั่งให้ข้าเอารถมาจอดที่นี่เพื่อเป็นอนุสรณ์เตือนสติพวกมึงและชาวเมืองพลทุกคน ถ้าไม่อยากตายโหงอย่างองอาจก็อย่าซ่ากับนายแสน!”

แสนร่วมดื่มฉลองความตายของอดีตเพื่อนรักด้วย แต่เพียงไม่นานความคิดหมกมุ่นทั้งเรื่องคำทำนายของอัคนีและความหวังของพ่อก็ทำให้เขาบุกไปหาอัญชันถึงในห้อง

อัญชันเห็นท่าทางคุกคามของพี่ชายนอกไส้

ก็แหวลั่น “พี่แสน...พี่จะทำอะไร อย่าเข้ามานะ”

“อัญชัน...ยกโทษให้พี่เถอะนะ ที่ผ่านมา

พี่ทำทุกอย่างลงไปก็เพราะว่าพี่รัก...พี่รักเธอ...อัญชัน

ยอดหญิงของพี่”

คำรักของพี่ชายนอกไส้ทำให้อัญชันขนลุกซู่ ถอยหนีแต่แสนก็ขยับมาใกล้เรื่อยๆ

“ความรักที่พี่มีให้น้องมันมากมายเกินกว่าพี่น้องทั่วไป น้องไม่สงสัยบ้างเหรอว่าทำไมพี่ถึง

ได้รักน้องขนาดนี้ เราไม่ได้เป็นพี่น้องกัน พ่อสนอุ้มน้องมาตั้งแต่ยังเล็ก น้องเลยจำความไม่ได้”

“ในที่สุดพี่แสนก็ยืนยันสิ่งที่ฉันสงสัยมานาน

แล้วพ่อแม่ของฉันเป็นใคร”

“นั่นไม่มีความหมาย ไม่มีค่าอะไรให้จดจำ”