คมแฝก
ตอนที่ 8
ดอกไม้วิ่งหน้าตื่นไปบ้านอัญชัน เห็นมาลัย กระรอกและอัญชันปลอดภัยดีแต่กลับไม่มีใครบอกได้ว่ากัลป์เป็นตายร้ายดีเช่นไร อัญชันมองเมียเก่าของกัลป์ด้วยแววตาอ่อนใจก่อนตัดสินใจเล่าเหตุการณ์ทั้งหมด
“กัลป์ไปช่วยพวกเรารอดมาได้แต่โดนพี่แสนคุมตัวเอาไว้”
“แล้วตอนนี้นายแสนมันเอาตัวพี่กัลป์ไปไว้ที่ไหน”
“ใครจะไปรู้ คนโรคจิตอย่างพี่แสนจะทำชั่วช้าอะไรก็ได้”
“พี่กัลป์ตายแน่ ฉันจะไปช่วยพี่กัลป์”
“ฉันจะไปกับเธอด้วย”
สองสาวยอมยุติสงครามประสาทชั่วคราวจะไปช่วยกัลป์ผู้ชายที่เป็นเหมือนหัวใจของทั้งสอง แต่ไม่ทันพ้นหน้าประตูก็ต้องผงะเมื่อสมุนของแสนยกปืนขู่ส่ายหัวไม่ให้ไปไหนเด็ดขาด!
กัลป์ถูกก้อนหินฟาดสลบไม่รับรู้ความห่วงใยของคนในครอบครัว เพลิงในคราบอินทรีย์ต้องข่มใจอย่างมากไม่ให้หุนหันพลันแล่นจนเสียภารกิจและจับตัวกัลป์ องอาจและตะโพนมามัดรวมกันไว้กับถังน้ำมัน
องอาจรู้สึกตัวก่อนเพื่อน ตวาดด่าเสียงกร้าว “นี่มึงจะทำอะไรวะไอ้เพลิง...ไอ้อินทรีย์บ้า”
“เสียใจด้วยนะเพื่อน ถ้าพวกมึงยอมก้มหัวให้นายแสนแต่แรกก็คงไม่เป็นแบบนี้”
“ไอ้เพื่อนทรยศ...มึงไม่ตายดีแน่”
“หุบปาก! แล้วเอาเวลามาคิดดีกว่าไหมว่าจะรอดไปยังไง”
พูดจบก็แอบสอดมีดพับเล่มเล็กในมือองอาจ
กัลป์สะลึมสะลือมาเห็นภาพนั้นด้วยแต่ไม่ทันสะระตะความคิดของเพลิง แสนก็โผล่มาดูน้ำหน้าอดีตเพื่อนรัก เพลิงถอยฉากและคว้ามีดอาคมยื่นให้เจ้าพ่อเมืองพล
“มึงแน่ใจเหรอวะไอ้อินทรีย์ว่าจะฆ่ามันวิธีนี้”
“ก็เห็นคราวก่อนนายแสนอยากเผามันทั้งเป็นแต่ไม่สำเร็จ คราวนี้ฉันก็เลยอยากช่วยสานฝันให้เป็นจริง”
“มึงนี่รู้ใจกูเหมือนกัน แต่เพื่อความแน่ใจ...”
แสนชะงักคำพูดแล้วแสยะยิ้มร้าย ย่างสามขุมหากัลป์อดีตเพื่อนรัก
“มึงดูซะให้เต็มตาไอ้กัลป์ มีดเล่มนี้ไอ้รังสีเป็นคนทิ้งเอาไว้เพราะเป็นห่วงว่ากูจะมีปัญหาที่จัดการไม่ได้ แต่เพราะกูเชื่อในเชิงคมแฝกของตัวเองก็เลยไม่คิดจะแตะต้องมัน นับตั้งแต่...มันถูกใช้สังหารไอ้อาจารย์อัคนี”
กัลป์ตะลึงงัน แสนไม่ยี่หระจ้วงมีดอาคมเข้าสีข้างกัลป์จนมิดด้าม!
“ลาก่อนเพื่อนยาก เดี๋ยวกูจะออกไปรอส่งวิญญาณของมึงข้างนอก”
องอาจอ้าปากค้าง ตะโพนเสียอีกที่โวยวายร้องเรียกกัลป์ให้ตั้งสติ
“ไอ้กัลป์...เอ็งจะตายแบบนี้ไม่ได้นะ ถ้าเอ็งตายแล้วใครจะปกป้องเมืองพล ใครจะแก้แค้นให้ครอบครัวเอ็ง แม่กับน้องเอ็งจะทำยังไง ไอ้กัลป์...พูดอะไรหน่อยสิโว้ย”
เลือดสีดำค่อยๆไหลจากแผลข้างลำตัวของกัลป์ แสนมองมาด้วยความสะใจก่อนไปสมทบพวกสมุนข้างนอกและสั่งให้จุดไฟเผาบ้านของตะโพน
“ไอ้กัลป์...กูจะส่งมึงลงไปในขุมนรก พ่อ...ผมแก้แค้นให้พ่อได้แล้ว...เราชนะแล้ว”
เพลิงในคราบอินทรีย์เห็นควันไฟปะทุหนักจึงพยายามไล่ทุกคนออกไปแต่แสนกลับหัวเราะราวคนบ้า
“เพื่อนกู...ไอ้กัลป์มันตายแล้ว...กัลป์ เกรียงไกร คมแฝกของไอ้กัลป์อยู่ไหน เอาคมแฝกจักรวายุมาด้วยรึเปล่า”
“เอามาครับนาย อยู่นี่ครับ” สมุนยื่นคมแฝกของกัลป์ที่หักสองท่อนให้
“ส่งมาให้กู เผาไปให้มัน...เผาเลย!”
ooooooo
เหตุเพลิงไหม้บ้านของตะโพนสัปเหร่อประจำเมือง กลายเป็นหัวข้อซุบซิบของชาวเมืองพลในเวลาไม่นาน หลายคนหวาดกลัวอิทธิพลมืดของแสน ราชสีห์ แต่ก็มีหลายคนโดยเฉพาะตะเภากับจงอางที่แค้นจัด!
