คมแฝก
ตอนที่ 8
มาลัยกับกระรอกตกใจแทบสิ้นสติเมื่อรู้ข่าวร้ายเรื่องกัลป์ ดอกไม้ก็มีสภาพไม่ต่างกันถึงขั้นอยากจะฆ่าคนให้หายแค้น แต่คนอาการหนักสุดคงหนีไม่พ้นอัญชันจนแสนต้องตามไปอธิบายและแก้ตัว
“น้องฟังพี่ก่อน น้องก็รู้ว่าพี่กับไอ้กัลป์มีความแค้นสะสมมานานแค่ไหน พี่กับมันอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้”
“ตอนนี้ฉันก็แค้นพี่ พี่ฆ่าฉันซะเลยสิ ฆ่าฉันเลย!”
“ไม่มีทาง พี่ไม่ทำแบบนั้น ถึงอัญชันจะเกลียดพี่แค่ไหนแต่พี่ก็ยังรักยังเป็นห่วงน้องเสมอ”
“รัก...และเป็นห่วงงั้นเหรอ...พี่มีความรักแบบไหนถึงได้ยอมให้ลูกน้องพาฉันไปทรมาน พี่รู้ไหมว่าแม่มาลัย ฉันกับกระรอกเกือบตาย เพื่อล่อเอากัลป์ไปฆ่าล้างแค้นของพี่ พี่ทำได้ทุกอย่างเพื่ออำนาจ พี่กลายเป็นเหมือนพ่อไปแล้ว”
“ใช่...นี่คือสิ่งที่พ่อต้องการ พี่ทำในสิ่งที่พ่อจะต้องภูมิใจ”
“แล้วพี่รู้ไหมว่ามันต้องแลกกับอะไร” อัญชัน
แค่นยิ้ม “ความเป็นคนของพี่ ความรัก...ความศรัทธา
ที่ฉันมีต่อพี่มันจบสิ้นลงแล้ว แม้แต่คำว่าพี่น้องระหว่างเราสองคน มันก็ไม่เหลืออีกแล้ว”
“ไม่...เธอปฏิเสธพี่ไม่ได้หรอกอัญชัน จำไว้ว่าชีวิตเธอเป็นของพี่ ถ้าพี่ไม่อนุญาตเธอจะไปจากพี่ไม่ได้เป็นอันขาด พี่เคยบอกแล้วไงว่าตระกูลราชสีห์เหลือเพียงเราเท่านั้นและเราจะต้องเป็นหนึ่งเดียวกัน”
“พี่พูดอะไรของพี่ ฉันไม่เข้าใจ”
ท่าทางและแววตาของแสนเหมือนไม่ใช่คนเดิม อัญชันกลัวมากถอยฉากแต่แสนก็ตามไปกระชากตัวมาใกล้
“เมื่อไหร่ที่พี่สืบสานเจตนารมณ์ของพ่อได้สำเร็จ เมื่อไหร่ที่พี่ได้เป็นใหญ่ในแผ่นดินนี้ คนที่จะครองอำนาจร่วมกับพี่ก็คือเธอ เราจะสร้างตระกูลราชสีห์ให้ยิ่งใหญ่ เราจะครองรักกันจนชั่วฟ้าดินสลาย!”
ดอกไม้ที่กำลังหัวเสียเรื่องกัลป์แอบได้ยินบทสนทนาของสองพี่น้องราชสีห์ อารมณ์เดือดดาลกว่าเก่าเพราะเข้าใจเองว่าทั้งสองร่วมมือกันทำลายเมืองพลและทุกคนรอบตัวเธอ
อัญชันร่ำไห้อย่างหนักกับการสูญเสียกัลป์ ดอกไม้ไม่มีแม้แต่ความเห็นใจให้ โผล่มาเอาเรื่อง
“เลิกบีบน้ำตาได้แล้วอัญชัน...ที่แท้คือเธอกับ
นายแสนที่ทำให้พี่กัลป์ตายแล้วคิดจะครองรักกัน ฝัน
ไปเถอะ... วิปริตด้วยกันทั้งพี่ทั้งน้องและยังมีหน้ามาคิดจะกำจัดฉัน”
“มันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด...ฟังฉันก่อน”
มาลัยกับกระรอกได้ยินเสียงเอะอะ พยายามช่วยกันเตือนสติดอกไม้แต่ดูจะไม่ได้ผล
“ฉันไม่สนใจใครอีกแล้ว ฉันไม่เหลืออะไรอีกแล้ว เรามาตายไปพร้อมๆกันดีกว่าอัญชัน”
ดอกไม้บ้าไปแล้ว ในมือถือปืนแน่นและเกือบจะลั่นไกถ้าเพลิงในคราบอินทรีย์จะไม่โผล่มาห้าม
“แกมายุ่งอะไรด้วย ไอ้ขี้ข้าหางแถว ไอ้นกสองหัว”
“อย่าทำโง่ๆแบบนี้อีก ถ้านายแสนรู้เรื่องนี้ชะตากรรมของคุณจะยิ่งเลวร้ายไปกว่านี้หลายเท่าคุณดอกไม้... ส่วนเรื่องปืนกระบอกนี้ ผมจะแก้ปัญหาให้คุณเอง...”
ooooooo
เพลิงในคราบอินทรีย์แก้ปัญหาปืนที่ดอกไม้แอบขโมยจากห้องทำงานของแสนไปคืนเจ้าของ โดยอ้างว่าเธอเห็นว่ามันสกปรกเลยใช้เขาให้ทำความสะอาดให้
แสนหรี่ตามองอินทรีย์ด้วยแววตาจับผิดเหมือนเคย ก่อนยิ้มเย็น
“พักนี้ผลงานมึงเข้าตากูหลายเรื่องเหนือกว่าไอ้เซ่งซะอีก ต่อไปนี้กูจะให้มึงเป็นคนสนิทของกู”
“ด้วยความยินดีครับ...เจ้านาย”
