คมแฝก
ตอนที่ 2
“มึงโกหก กูเห็นกับตา กูเห็นกับตา กูเห็นกับตาว่ามึงฆ่าพ่อกู!”
แสนส่ายหน้าไม่เชื่อ หันไปคว้าคมแฝกของอดีตเพื่อนรักโยนไปใกล้กองไฟ
“ไม้คมแฝกครูของมึงมันจะวอดวายไปพร้อมกับมึง”
อัญชันเห็นท่าไม่ดีควักปืนพกมาเตรียมยับยั้งพี่ชาย แต่ไม่ทันลงมือ รองเพชรนายตำรวจรักษาการณ์เมืองพลพร้อมลูกน้องจำนวนหนึ่งก็บุกมาหาแสนและขอค้นไร่ราชสีห์เพราะได้รับแจ้งจากพลเมืองดีว่าจะมีคนถูกเผาทั้งเป็น!
ooooooo
แสน ราชสีห์ ไม่มีทางเลือกต้องต้อนรับ รองเพชร ไพบูลย์ นายตำรวจรักษาการณ์เมืองพลที่ได้ชื่อว่าตงฉิน อัญชันจึงฉวยจังหวะนี้ไปช่วยกัลป์
กัลป์ เกรียงไกร เห็นหน้าอดีตแฟนสาวก็อดยิ้มให้ไม่ได้ เอ่ยถามเสียงอ่อน
“แบบนี้ใช่ไหมที่คุณต้องการ”
“คุณคิดว่าฉันมีความสุขเหรอ คุณคิดว่าคุณทรมานคนเดียวใช่ไหม...คุณนั่นแหละทำให้ฉันเป็นแบบนี้”
“ถ้าชีวิตของผมมันจะชดเชยความเจ็บปวดของคุณได้...ก็เชิญเลยอัญชัน...เชิญฆ่าผมได้เลย”
ขณะที่สถานการณ์ชวนอึดอัดระหว่างกัลป์กับอัญชันดำเนินไปอย่างไม่มีทางออก แสนต้องคิดไม่ตกเมื่อพวกตำรวจเรียกร้องขอตรวจค้นไร่ราชสีห์ รองเพชรมองเห็นพิรุธเจ้าพ่อเมืองพลก็มั่นใจว่าต้องมีบางอย่างปกปิดแต่ไม่ทันออกคำสั่ง หมวดนิตย์ นายตำรวจร่วมโรงพักก็โผล่มาขวาง
“ท่านรองครับเราไม่มีหมายค้นมานะครับ เดี๋ยวคุณแสนร้องเรียนขึ้นมาเราจะยุ่ง”
แสนเห็นหน้าหมวดนิตย์ก็แสยะยิ้ม “หมวดก็พูดเกินไป ถึงผมกับข้าราชการชั้นผู้ใหญ่จะรู้จักมักคุ้นกันดีแต่ผมไม่ใช่คนขี้ฟ้อง...ผมเป็นคนกว้างขวางที่นี่ มีคนรักก็ย่อมมีคนเกลียด อย่าบอกนะครับว่าท่านรองคนใหม่จะเชื่อข่าวลือ”
รองเพชรไม่สนใจวาจาเหน็บแนมของแสนแต่หันไปคาดคั้นหมวดนิตย์
“ผู้หมวดนิตย์...คุณรู้ได้ยังไงว่าผมมาที่นี่”
หมวดนิตย์ไม่ตอบ แสนกับลูกน้องต้องออกโรงแทนและเสนอเงินสินบนจำนวนไม่น้อยแลกกับการเลิกยุ่งเรื่องในไร่ รองเพชรส่งสายตาเยียบเย็นให้เจ้าพ่อเมืองพลและเอ่ยเสียงเรียบ
“คราวหน้าคราวหลังระวังพฤติกรรมหน่อยนะครับ เพราะอาจโดนข้อหาติดสินบนเจ้าพนักงานโดยไม่รู้ตัว”
รองเพชรสั่งค้นไร่ราชสีห์ทันทีโดยไม่สนใจใคร สร้างความเจ็บใจให้แก่แสนไม่น้อยที่ถูกลูบคมโดยนายตำรวจรักษาการณ์คนใหม่ แต่ที่ทำให้เขาแค้นแทบกระอักกว่าก็เมื่อลูกสมุนมาแจ้งว่ากัลป์หนีไปแล้ว!
อัญชันพยุงร่างสะบักสะบอมของอดีตแฟนหนุ่มไปถึงช่องหมาลอดท้ายไร่ กัลป์ซึ้งใจมากอดถามไม่ได้
“ที่คุณมาช่วยผมแสดงว่าคุณเชื่อผมแล้วใช่ไหมว่าผมไม่มีเจตนาฆ่าพ่อคุณ”
“อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้ รับปากฉัน...คุณต้องออกไปจากเมืองพลแล้วอย่ากลับมาอีก”
“อัญชัน...ชีวิตผมไม่เคยรับปากในสิ่งที่ตัวเองทำไม่ได้”
กัลป์ผละไปหลังจากนั้น ทิ้งให้อัญชันมองตามด้วยความสับสน...ทั้งรักทั้งแค้นจนทำตัวไม่ถูก
ooooooo
เพลิงแอบสังเกตการณ์รอบไร่ราชสีห์จนเจอชายหนุ่มผู้โชคร้ายในสภาพเลือดโชกทั้งตัว กัลป์พยายามประคองตัวหนีออกจากไร่แต่สมุนของแสนก็ตามมาเจอ
กัลป์สู้สุดความสามารถแต่อ่อนกำลังเต็มทีเพราะบาดเจ็บสาหัส เพลิงกระโจนมาช่วยและส่งเขาหนีออกนอกไร่สำเร็จ กัลป์จึงกัดฟันวิ่งไปซ่อนตัวที่เรือนของตะโพนสัปเหร่อประจำเมืองพล
แสนเจ็บใจที่กัลป์หนีไปได้ ตามรอยจนถึงเรือนของตะโพนแต่ไม่พบแม้แต่เงาอดีตเพื่อนรัก เจ้าพ่อเมืองพลหงุดหงิดมากแต่ไม่ยอมหยุดสั่งลูกสมุนงัดโลงศพเพื่อ
ดูให้แน่ใจ ตะโพนเห็นดังนั้นก็แกล้งโวย
“โว้ย...ไอ้พวกนรก ไม่เกรงใจคนก็หัดเกรงใจผีบ้างสิโว้ย คนตายไปแล้วยังไปรบกวนเขาอีก”
กลิ่นเหม็นเน่าของศพในโลงทำให้แสนสะอิดสะเอียนแต่ไม่วายชี้หน้าด่าตะโพน
“หยุดพูด...ไปปิดฝาโลงเดี๋ยวนี้ กูเหม็น!”
“อีกหน่อยนายแสนก็ต้องเหม็นอย่างนั้นแหละ”
“ถ้ามึงพูดอีกคำเดียว...เจอคมแฝกกูแน่”
“คนอย่างนายแสนไม่มีวันพ้นมือฉันไปได้หรอก ถ้านายแสนตายเมื่อไหร่จะรู้คุณสัปเหร่ออย่างฉัน”
ตะโพนสวนอย่างไม่ยอมแพ้ แสนโกรธมาก
