คมแฝก
ตอนที่ 2
ระหว่างที่กัลป์พยายามปรับความเข้าใจกับอัญชัน องอาจ ชาตินักรบ พ่อค้าเร่ขายหนังกับขายยาก็แอบมาดูลาดเลาแถวบ้านแสน เหล่าสมุนเห็นคนทำท่าลับๆล่อๆจึงออกไปไล่ องอาจเลยถือโอกาสนี้ตีเนียนโฆษณาขายยาและขายหนังพลางสอดส่ายสายตาหาสิ่งผิดปกติภายในบ้าน
กัลป์ไม่สนใจว่าใครจะตามล่าตัวแต่สบตาอัญชันอดีตแฟนสาวอย่างมีความหมาย
“ที่ผมต้องแต่งงานกับดอกไม้เพราะผมมีเหตุผลจำเป็น”
“อ๋อ...แน่นอน...แบบที่คุณฆ่าพ่อฉัน หักหลังพี่ชายฉัน นั่นคุณก็มีเหตุผลจำเป็นใช่ไหม”
“พ่อของคุณค้ายา ค้าของเถื่อน แล้วคุณจะให้ผมทำยังไง”
“ไม่จริง! คุณโกหก พี่แสนไม่ได้บอกฉันแบบนั้น”
อัญชันส่ายหน้าไม่เชื่อแต่ไม่ทันโต้ แสนก็มาเคาะประตูหน้าบ้านเธอ กัลป์สะดุ้งก่อนมองหน้าอดีตแฟนสาวราวกับจะวัดใจ อัญชันไม่มีทางเลือกต้องเดินไปแง้มประตูคุยกับพี่ชาย
“มีอะไรหรือคะพี่แสน”
“ไอ้กัลป์มันบุกเข้ามาที่บ้านพี่ พี่เป็นห่วงเธอเลยรีบมาดู”
“ถ้าเป็นเขาจริง เขาคงไม่บ้าพอจะบุกมาให้ฉันยิงหรอกพี่”
“ระวังตัวหน่อยนะ มันฆ่าได้แม้กระทั่งผู้หญิง คืนนี้น้องห้ามออกมานอกห้องเด็ดขาด”
“พี่ไม่ต้องห่วงฉันหรอก”
“จะไม่ให้ห่วงได้ยังไง ก็พี่มีน้องสาวอยู่คนเดียว”
น้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยของพี่ชายทำให้อัญชันแอบรู้สึกผิดแต่กระนั้นก็เลือกจะโกหกช่วยอดีตแฟนหนุ่ม เมื่อแสนผละไปค้นที่เรือนพักคนงานแล้ว กัลป์จึงออกจากที่ซ่อน
“ขอบคุณที่คุณช่วยชีวิตผมเอาไว้”
“เปล่าเลย...ฉันแค่อยากฆ่าคุณด้วยมือของฉันเอง มันจะได้จบสิ้นความแค้นระหว่างเรา”
“จบสิ้นความยุติธรรมต่างหาก...ขอให้คุณจำไว้ว่าผมยังรักคุณเสมอนะอัญชัน”
คำบอกรักของกัลป์ทำให้หัวใจอัญชันปวดร้าวอย่างบอกไม่ถูก ทั้งที่เขาเคยทิ้งเธอไปแต่งงานกับดอกไม้แต่เธอก็ยังรักเขา และเพื่อปกป้องศักดิ์ศรีที่เหลือเพียงน้อยนิด เธอจึงต้องไล่เขาไปให้พ้นหน้า
“ในฐานะที่เราเคยรู้จักกัน ฉันจะแสดงความหวังดี กับนายเป็นครั้งสุดท้าย...รีบหนีไปซะ!”
ooooooo
ทั้งที่อยากตัดใจจากกัลป์แต่การเจอหน้ากันอีกครั้งทำให้ความแค้นในอกอัญชันปะทุอีกครั้ง ความหลังอันเจ็บปวดทำให้เธอเปลี่ยนใจตะโกนเรียกพี่ชาย
“พี่แสน! ไอ้กัลป์ขึ้นบ้านฉัน ตอนนี้มันหนีไปทางท้ายไร่”
กัลป์เกือบหนีพ้นอาณาเขตไร่ราชสีห์อยู่แล้วถ้าแสนจะไม่พาพวกสมุนมาล้อมจับ
“เพื่อนเอ๊ย...จบสิ้นกันที วันนี้กูจะได้ฝังมึงสมใจ ในที่สุดแมงเม่าโง่ๆอย่างมึงก็บินมาเข้ากองไฟจนได้”
แสนเตรียมตั้งรับอยู่แล้ว ทันทีที่กัลป์จู่โจมด้วยคมแฝก เขาก็ฟาดคมแฝกของตนคืนจนกัลป์ล้มตัวงอ
“ยังมีฤทธิ์มากอีกเหรอเพื่อน ฮึๆ...เดี๋ยวก็รู้กันว่ากูจะทำให้มึงหมดฤทธิ์ได้ยังไง เอาสิ...ใช้อัคคีสาดแสงท่าไม้ตายของมึงได้เลย จะได้รู้กันว่าจะแพ้นาคาพ่นไฟของกูอีกรึเปล่า”
กัลป์รับคำท้าของอดีตเพื่อนรักใช้ท่าไม้ตายโจมตีแต่สู้ท่าไม้ตายของแสนไม่ได้ถูกฟาดสลบ แสนสะใจมากสั่งให้ลูกสมุนลากตัวกัลป์ไปที่บ้านเพื่อทรมานต่อหน้าคนในครอบครัว
ดอกไม้ กระรอกและมาลัยถูกพาตัวมาดูสภาพปางตายของกัลป์ซึ่งถูกจับมัดกับไม้ท่อนใหญ่ท่ามกลางกองไฟหน้าบ้านแสน ดอกไม้เห็นสภาพผัวเก่าก็ร้องไห้โฮ
“นายแสน...นายจะทรมานอะไรเขาอีก...พอได้แล้ว”
“หุบปาก! เธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน...ราดน้ำมันแล้วจุดไฟ!”
แสนสั่งสมุนเสียงกร้าว ก่อนหันไปเย้ยอดีตเพื่อนรักที่ยังไม่ได้สติเต็มตา
“มึงคิดว่าไม่มีใครฆ่ามึงได้ใช่ไหม คิดว่าคมแฝกกับคาถาวิเศษของไอ้แก่อัคนีจะคุ้มครองมึงได้...มึงคิดผิด!”
ขาดคำแสนก็สะบัดแส้ในมือหวดเอาสะเก็ดถ่านใส่ร่างอดีตเพื่อนรัก
“หนังเหนียวนักเหรอไอ้กัลป์ มึงฆ่าไม่ตายใช่ไหม ที่ไอ้แก่อัคนีทำนายไว้ว่ามึงกับกู...ไม่คนใดก็คนหนึ่งต้องตายเพราะคมแฝก มันแหกตา มันไม่ต้องการให้กูหักหลังมึง แต่ว่าเป็นมึงต่างหาก...มึงหักหลังกู!”
