คมแฝก
ตอนที่ 1
กัลป์ตัดสินใจบุกบ้านแสนในคืนเดียวกันนั้น แสนยังไม่รู้ตัว แต่เรื่องจากอดีตทำให้ความแค้นในอกปะทุอีกครั้งและพาลไปลงกับดอกไม้อดีตเมียของกัลป์ที่เขาฉุดคร่ามาเป็นนางบำเรอ
ดอกไม้ยอมให้แสนทำอะไรตามใจทั้งที่ไม่เต็มใจ แทบกลั้นน้ำตาไม่ไหวเมื่อเขากระซิบข้างหู
“คนเรามันไม่มีอะไรแน่นอน จำได้ไหม...ครั้งนึงฉันเป็นฝ่ายให้ความรักทั้งหมดกับเธอแต่เธอไม่ยอมรับ...แต่วันนี้เธอกลับต้องเข้ามาหาฉัน...เอาล่ะ...ทีนี้กอดฉัน...จูบฉันแล้วพูดอย่างที่เคยพูดทุกครั้ง”
คำสั่งของแสนถือเป็นประกาศิต ดอกไม้ต้องข่มใจยกแขนโอบต้นคอเขา
“ดอกไม้จะเป็นทาส...จะเป็นนางบำเรอของแสนค่ะ”
“แค่นี้เหรอ”
สายตาและแววตาโลมเลียของเขาทำให้ดอกไม้ต้องฝืนใจพูด “กอดดอกไม้ จูบดอกไม้สิคะ ทำทุกอย่างตามความต้องการของแสน เพราะนั่นคือความต้องการของดอกไม้เช่นกัน”
แสนโน้มตัวซุกไซ้ดอกไม้ด้วยความหื่นกระหายจนกระทั่งสัมผัสได้ถึงหยาดน้ำตาอุ่นๆของเธอ อารมณ์รักใคร่ด้วยแรงตัณหาแปรเปลี่ยนเป็นโทสะคว้าคอเธอมาบีบแน่น
“ทำไม! รังเกียจฉันนักหรือไง อ้อ...คงเป็นเพราะข่าวไอ้กัลป์ ดีใจด้วยที่ผัวเก่าเธอจะกลับมาตายตามแผนฉัน”
ดอกไม้ร่ำไห้อย่างหมดอาย โต้อย่างเหลืออด “นายได้ทุกอย่างมาจากเขาแล้วยังจะอาฆาตกันไปถึงไหน ถ้าพี่กัลป์กลับมาเมืองพล เขาก็แค่ต้องการมาเยี่ยมแม่...เยี่ยมน้อง...”
“แล้วก็มาพรากเธอไปจากฉัน...เธอคอยวันนั้นอยู่ใช่ไหม”
“ฆ่าฉันให้ตายเสียก็หมดเรื่อง นายจะทำให้ฉันทรมานใจไปถึงไหน แค่นี้ยังไม่สาแก่ใจนายอีกเหรอ”
“ยังไม่สาสมกับที่ไอ้กัลป์ทำไว้หรอก มันแย่งเธอไป...มันฆ่าพ่อฉัน”
“คิดดูดีๆ...นายแค้น...เขาก็แค้น ใครเป็นคนฆ่าพ่อพี่กัลป์ล่ะ แล้วใครเป็นคนปล้นบ้าน ฉุดเมีย ฉุดแม่ ฉุดน้องเขามา พ่อนายตายเพราะพี่กัลป์ทำตามหน้าที่ แต่ที่พ่อก้านตาย...มันเป็นเพราะความเลวร้ายของนาย!”
คำพูดแทงใจดำของเธอทำให้แสนโกรธจัดตบตีดอกไม้ไม่ยั้งมือ
“เธอไม่มีสิทธิ์ลบหลู่ฉันแบบนี้ จำไว้ว่าตอนนี้ฉันคือผัวเธอ ผัวที่หาเลี้ยงเธออยู่...นังแพศยา นังผู้หญิงสองใจ!”
“ไม่! หยุดพูดเถอะ ฮือๆ...ฉันไม่อยากฟัง”
ดอกไม้เจ็บปวดทั้งใจและกาย คำพูดตอกย้ำสถานภาพเธอเวลานี้ทำให้ช้ำแทบกระอัก โพล่งลั่น
“ทำไมไม่ฆ่าฉันให้ตายซะเลย จะทรมานฉันแบบนี้เพื่ออะไร เอาสิ...ฆ่าฉันเลย ฆ่าฉัน...ฮือๆ”
ท่าทางน่าสงสารของเธอทำให้แสนได้สติ ใจอ่อนยวบเพราะใจจริงก็รักเธอไม่น้อย
“ฉันขอโทษ...ไอ้แสนขอโทษนะ...ดอกไม้ของไอ้แสน โทสะที่ฉันมีต่อดอกไม้มันคือความรัก ความรักอย่างหนึ่งที่ฉันมีให้เธอ และถ้าไอ้กัลป์ตายเมื่อไหร่...ดอกไม้จะได้รับความปรานีจากฉัน”
แสนกอดปลอบประโลมดอกไม้ ก่อนตาลุกวาวเมื่อได้ยินเธอเรียกชื่อกัลป์แผ่วเบา สายตาอ่อนโยนเปลี่ยนเป็นเหี้ยมเกรียมก่อนหันไปทักทายอดีตเพื่อนรัก
“ไม่ได้เจอกันนาน ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ”
“มึงก็เหมือนเดิม ยังชั่วไม่เปลี่ยน!”
“ควรจะถือว่าเป็นคำชมใช่ไหม...มึงกล้ามากที่บุกเข้ามาถึงที่นี่”
สองหนุ่มอดีตเพื่อนรักซัดกันนัวหลังจากนั้น ดอกไม้ยืนดูด้วยใจสั่นระรัว โชคดีที่กัลป์เป็นฝ่ายตั้งหลักได้ก่อนและประกาศกร้าวจะทำให้แสนสารภาพเรื่องทั้งหมดต่อหน้าทุกคน...
ooooooo
