คมแฝก
ตอนที่ 1
ปานสงสารและเห็นใจกัลป์ ฉวยโอกาสตอนเอาเครื่องดื่มไปเสิร์ฟกระซิบบอกเรื่องบ้านและครอบครัวของเขา กัลป์ตกใจรีบถามถึงมาลัยกับกระรอก แม่และน้องสาวของเขา ปานไม่ทันตอบ ขวานกับสิงโตที่เหม็นหน้ากัลป์เพราะคิดว่าเป็นพวกต่างถิ่นก็ย่างสามขุมมาหาเรื่อง
กัลป์ไม่สนใจพวกอันธพาลปลายแถวอย่างขวานและสิงโต คาดคั้นปานที่มีท่าทีอึกอักเสียงเข้ม
“ลุง...ฉันถามว่าแม่ฉันอยู่ไหน น้องสาวฉันด้วย ทำไมไม่มีใครบอกฉัน”
“เอ็งรีบไปจากที่นี่ก่อน...เชื่อข้าเถอะ”
ปานเดินหนีไม่อยากบอกให้มีปัญหา กัลป์ไม่ยอมตามไปดักหน้า กระชากเสียงถาม
“ฉันถามว่าแม่กับน้องฉันไปไหน!”
ขวานกับสิงโตเห็นชายหนุ่มแปลกหน้าทำเสียงดังเลยปรี่มาต่อย กัลป์ต้องสู้กับใจตัวเองอย่างหนักไม่ให้ตอบโต้ ปานพยายามไกล่เกลี่ยและถือโอกาสนี้ไล่กัลป์ออกจากร้าน เรื่องจะได้ไม่รู้ถึงหูแสน
กัลป์เข้าใจเจตนาของปานยอมผละไปแบบเสียไม่ได้ ตะเภามองตามแล้วแอบสะกดรอยจนถึงบ้านเก่าของเขาที่เวลานี้กลายเป็นโรงปอราชสีห์ กัลป์มองบ้านเก่าตัวเองด้วยแววตาชอกช้ำ กำหมัดแน่น ท่าทางเหม่อลอยจนหวิดถูกจับได้เมื่อมั่นลูกสมุนเฝ้าโรงปอของแสนผ่านมาเห็นและสั่งคนไล่ตาม
ตะเภาเห็นกัลป์ถูกไล่ต้อนก็เป็นห่วง แอบตามห่างๆ แต่ก็ถูกเขาจับได้
“เธอเป็นใคร” กัลป์ถามเสียงห้วน
“ตะเภาไงพี่...จำฉันได้รึเปล่า ตะเภาที่แต่ก่อนไว้ผมเปีย เคยขี่หลังพี่ไง”
“ตามมาทำไม คนเมืองพลไม่มีใครอยากจะรู้จักฉันอีกแล้ว”
“แต่ไม่ใช่ฉัน เพราะฉันยังรักยังนับถือพี่เป็นเหมือนพี่ชายแท้ๆเสมอ...ตะเภาคิดถึงพี่”
พูดจบตะเภาก็โผกอดแน่น กัลป์ผงะเล็กน้อยเพราะไม่ชินแต่สุดท้ายก็ยกมือโอบตอบเมื่อสัมผัสได้ถึงความจริงใจของเธอ ตะเภากอดจนพอใจก็ผละออกและตัดสินใจเล่าวีรกรรมร้ายกาจของแสนหลายปีที่ผ่านมา...
ooooooo
กัลป์ตาลุกเป็นไฟเมื่อตะเภาเล่าว่าหลังเขาเข้าคุก แสนบุกไปยิงก้านถึงบ้านและปล้นบ้านของเขาทำเป็นโรงปอราชสีห์อย่างหน้าไม่อาย แถมไม่ยอมเผาศพพ่อของเขาเพราะต้องการล่อให้เขากลับมาล้างแค้น
“แล้วดอกไม้ แม่กับกระรอกตอนนี้อยู่ที่ไหน”
ตะเภามีสีหน้าอึกอักแต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเล่าตามจริง
“พ่อก้านตายไม่ถึงเดือน พี่ดอกไม้ก็ถูกฉุด พี่คงจะเดาออกว่าใครอยู่เบื้องหลัง ตอนนี้แม่พี่ ดอกไม้กับกระรอกเมียกับน้องสาวพี่อยู่บ้านไอ้แสน เขานินทาทั้งเมืองว่ามันรอให้น้องพี่เป็นสาวเต็มตัวแล้วจะรวบรัดเป็นเมียเก็บอีกคน”
กัลป์แค้นแทบกระอักแต่ไม่ทันซักไซ้มากกว่านั้น หูก็พลันได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์
“มีคนมา...ตะเภารีบกลับไปก่อน เดี๋ยวใครมาเห็นว่าอยู่กับพี่จะไม่ปลอดภัย”
“ไม่...ฉันไม่กลัว ฉันจะอยู่กับพี่”
“อย่าดื้อสิ...ถ้ามีคนเห็นเข้า พ่อแม่ตะเภาจะเดือดร้อน”
ตะเภายอมทำตามสั่งเพราะห่วงพ่อแม่ ทิ้งกัลป์ประจันหน้าขวานกับสิงโต สองสมุนของแสนตามลำพัง
รอยสักบนคอกัลป์เรืองแสงขึ้นชั่วอึดใจ เช่นเดียวกับรอยอักขระบนคมแฝกที่กัลป์จับไว้ในท่าเตรียมพร้อม ขวานกับสิงโตดาหน้าเข้าหาหวังอัดให้น่วม แต่นอกจากจะเข้าไม่ถึงตัวกัลป์ยังถูกแม่ไม้คมแฝกเล่นงานหลายชุด
เข้มกับมั่นลูกน้องของแสนได้ยินเสียงปืนหลายนัดก็รีบตามเสียงนั้นมา กัลป์ได้ยินเสียงรถจะหนี โชคดีตะโพนสัปเหร่อประจำเมืองพลผ่านมาเห็นจึงให้เขาเข้าไปแอบในโลงศพเน่าๆผุๆที่ขนมาแล้วหลอกพวกสมุนของแสนว่าเป็นศพตายเพราะโรคระบาด เหล่าสมุนของแสนไม่มีใครกล้าเปิดโลงศพกลัวติดโรค กัลป์เลยรอดมาได้...
แสน ราชสีห์ เจ้าพ่อเมืองพล โกรธมากเมื่อเหล่าสมุนรายงานว่ามีผู้บุกรุก ขวานกับสิงโตหอบสภาพสะบักสะบอมไปฟ้องว่าอีกฝ่ายมีฝีมือและคมแฝกพวกตนเลยสู้ไม่ได้ แสนชะงักจ้องรอยแผลตามตัวของสองสมุน
