คมแฝก
ตอนที่ 1
กัลป์ เกรียงไกร นายตำรวจหนุ่มกำคมแฝกในมือแน่น หูแว่วเสียงคนกลุ่มหนึ่งมุ่งมาทางนี้พร้อมอาวุธครบมือ เขาอ่อนล้าเต็มทีเพราะหลบหนีติดต่อกันหลายวันจากข้อหาที่ตัวเองไม่ได้ก่อ และวันนี้ก็เป็นวันชี้ชะตาว่าเขาจะรอดจากการตามล่าโดย แสน ราชสีห์ เพื่อนรักซึ่งกลายมาเป็นเพื่อนแค้นหรือไม่...
แสน ราชสีห์ กับ กัลป์ เกรียงไกร เป็นเพื่อนรักเพื่อนตายกันมาก่อน สองหนุ่มเป็นศิษย์สำนักเดียวกันโดยอาจารย์อัคนี ผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชาคมแฝก สักอักขระอาคมและทำพิธีมอบอาวุธประจำตัวให้
“คมแฝกจักรวายุ คมแฝกสะท้านพสุธา อาวุธโบราณนี้เป็นคู่มือซ้ายขวาของนักรบผู้เก่งกล้าตกทอดมาแต่ครั้งบรรพชน ต่อให้คนมีวิชาหรือผีห่าซาตานก็ไม่อาจต้านฤทธาของมันได้”
รอยสักอักขระอาคมบนต้นคอกัลป์กับแสนเปล่งประกายแสงเรืองรองตอบรับพลังคมแฝกจากอัคนี
“ด้วยรอยสักนี้...จะทำให้พวกเอ็งมีอำนาจควบคุมคมแฝกอย่างเต็มที่และที่สำคัญพวกเอ็งจะอยู่ยงคงกระพัน”
อัคนีมอบคมแฝกอาวุธโบราณที่ได้รับตกทอดมาแก่ศิษย์ทั้งสอง
“ข้ายกคมแฝกจักรวายุให้เอ็งไอ้กัลป์ ส่วนเอ็งไอ้แสน...คมแฝกสะท้านพสุธา ไม่มีใครโค่นเอ็งได้ ไม่มีใครฆ่าเอ็งได้...นอกเสียจากเอ็งสองคนจะทำลายล้างกันเอง”
กัลป์กับแสนประนมมือไหว้รับคมแฝก พลันญาณพิเศษก็บอกอัคนีว่าลูกศิษย์คนใดคนหนึ่งจะตายเพราะคมแฝก อัคนีบริกรรมคาถาผ่านกระหม่อมลูกศิษย์ทั้งสองก่อนเตือนเสียงเข้ม
“พวกเอ็งจงระวังให้ดี ไม่เอ็งคนใดคนหนึ่ง จะต้องตายด้วยคมแฝก”
สองหนุ่มศิษย์เอกของอัคนีมองหน้ากันเครียดๆ ไม่คิดว่าจะมีวันนั้น...จนกระทั่งวันนี้ที่คมแฝกทั้งสองต้องฟาดฟันกันจริงจังเป็นครั้งแรก กัลป์ใช้คมแฝกจัดการลูกน้องของแสนจนหมอบ แสนต้องออกโรงตอบโต้อย่างรุนแรงจนคมแฝกกระเด็นจากมืออดีตเพื่อนรัก กัลป์เจ็บร้าวทั้งร่าง กระเสือกกระสนหาคมแฝกแต่แสนก้าวมาเหยียบมือไว้
“จำภาพนี้เอาไว้ไอ้กัลป์ จำเวลานี้เอาไว้...เพราะมันคือจุดเริ่มต้นสำหรับหายนะของมึง!”
ขาดคำของแสน ตำรวจกลุ่มใหญ่ก็โผล่มาจับกัลป์ใส่กุญแจมือ กัลป์ช็อกเหมือนถูกค้อนอันใหญ่ทุบหัวพูดไม่ออกไปชั่วขณะ ได้แต่มองหน้าแสนอดีตเพื่อนรักที่จะกลายเป็นเพื่อนแค้นไปตลอดกาล...
ooooooo
ความแค้นระหว่าง กัลป์ เกรียงไกร และ แสน ราชสีห์ เริ่มต้นเมื่อหลายปีก่อน สองหนุ่มเพื่อนรักเป็นชาวเมืองพล เมืองใหญ่แถบอีสานติดชายแดนไทย กัลป์เรียนจบและจะได้บรรจุเป็นตำรวจในอีกไม่กี่วัน ส่วนแสนเพื่อนร่วมสำนักและโรงเรียนเดียวกันยังไม่มีงานเป็นหลักแหล่ง ทั้งสองไปร่วมงานเลี้ยงรุ่นของโรงเรียนที่โรงแรมแสงทอง
กัลป์เต้นรำกับอัญชันแฟนสาวซึ่งเป็นน้องสาวของแสนอย่างสนุกสนาน เสียงโห่ร้องแซวตลอดงานเพราะทั้งคู่เป็นดาวเด่นประจำรุ่น แสนไม่สนใจเพื่อนรักกับน้องสาว มัวพะเน้าพะนอดอกไม้เพื่อนสาวที่แอบชอบมานาน
ดอกไม้ไม่ชอบแสนเพราะนิสัยใจร้อนและชอบมีเรื่องแต่เธอแอบรักกัลป์เพราะท่าทางนุ่มนวลเป็นสุภาพบุรุษ หญิงสาวเฝ้ามองกัลป์เต้นรำกับอัญชันด้วยความอิจฉา แสนรู้ใจเธอดีแต่ไม่ละความพยายามจะจีบ
“แน่ใจนะว่าดอกไม้ไม่อยากเต้นรำ”
“ยังไม่มีอารมณ์”
แสนมองตามสายตาดอกไม้ที่มองไปทางกัลป์และอัญชันก็เดาออก
“คู่นั้นเขาเท้าไฟทั้งคู่ สงสัยคงเต้นกันอีกนาน ถ้าดอกไม้จะรอคิวนายกัลป์มีหวังได้รอเก้อ”
“ฉันไม่ได้ถามนาย”
ดอกไม้เมินหน้าหนี แสนเสียใจที่เธอไม่สนใจแต่ไม่ทันได้พูดอะไร บริกรเฝ้าประตูโรงแรมก็ถูกพวกทหารจีไอผลักล้มลง เหล่าศิษย์เก่าที่มาร่วมงานแตกตื่น ผู้จัดการโรงแรมพยายามไกล่เกลี่ยแต่พวกทหารจีไอดึงดันจะเข้ามาใช้บริการในโรงแรมให้ได้ แสนไม่ยอมอยู่เฉยตามประสาพวกเลือดร้อนกระโจนไปมีเรื่องด้วยทันที
อัญชันเป็นห่วงพี่ชาย กัลป์จึงตามไปช่วย หลังชนหลังเพื่อรับมือพวกทหารจีไอที่ล้อมอยู่
“ทำไมเพิ่งมาวะ” แสนส่งเสียงถามเพื่อนรักหน่ายๆ
“ก็ไม่เห็นเรียกนี่หว่า”
“เอาไงต่อดี...มีแผนไหม”
