คมแฝก
ตอนที่ 1
“มีแผนเดียว...ซัดมันให้เละ!”
เรื่องกัลป์กับแสนชกต่อยกับพวกทหารจีไอจนสะบักสะบอมทั้งสองฝ่ายทำให้ก้าน พ่อของกัลป์ หัวเสียมากต้องเรียกตัวลูกชายคนโตมาสั่งสอนเวลาต่อมา
“เดือนหน้าจะบรรจุเป็นตำรวจแล้วยังไปก่อเรื่องกับพวกไอ้จีไอมันอีก เอ็งไม่กลัวโดนถอดหรือไงไอ้กัลป์”
“แต่ไอ้พวกนั้นมันเล่นงานเพื่อนผมก่อนนะพ่อ”
“เพื่อนเอ็งนั่นแหละตัวดี เอ็งเคยรู้ไหมว่าพ่อไอ้แสนมันทำงานอะไร...มันค้าของเถื่อน มันเป็นโจร!”
กัลป์หน้าเสียเพราะแสนกับอัญชันนั่งรอเขาที่
หัวบันไดหน้าบ้าน แต่ก้านไม่รู้ด่าแสนเสียงดัง
“เลิกคบกับพวกมันได้แล้ว พวกตระกูลราชสีห์มีแต่คนเลวทั้งนั้น”
“แต่พวกเราโตมาด้วยกัน พ่อห้ามผมไม่ได้หรอก”
“เอ็งต้องเป็นผู้ใหญ่ซะที พ่อหารือกับดาบหง่าแล้ว เอ็งได้เป็นตำรวจเมื่อไหร่ พ่อจะให้เอ็งหมั้นกับดอกไม้!”
ooooooo
คำประกาศกร้าวของก้านพ่อของกัลป์ทำให้แสนช้ำใจมาก เช่นเดียวกับอัญชันต้องทนเก็บความเสียใจไว้เมื่อพ่อของกัลป์ไม่ยอมรับและจะพรากเขาไปแต่งงานกับดอกไม้ ลูกสาวของดาบหง่าเพื่อนสนิทของก้าน
กัลป์เสียความรู้สึกไม่ต่างกัน นั่งปรับทุกข์กับแสนริมแม่น้ำ โดยมีอัญชันรอบนรถจี๊ปไม่ไกลกันนั้น
“พ่อมึงพูดถูกไอ้กัลป์ กูมันไม่มีอะไรดีสักอย่าง เพราะแบบนี้ไงดอกไม้เขาถึงไม่สนใจกู”
“แต่ผู้หญิงที่กูรักไม่ใช่ดอกไม้ซะหน่อย กูชอบ...”
สายตาของกัลป์มองไปที่อัญชัน แสนเข้าใจความรู้สึกเพื่อนรักแต่ก็อดถามย้ำไม่ได้
“มึงคิดดีแล้วเหรอวะ”
“มึงกับกูเป็นเพื่อนกันนะไอ้แสน...เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป”
“เออ...ตลอดกาลเว้ยเพื่อน”
คำสัญญานั้นคงผูกใจสองหนุ่มเพื่อนรักไว้อีกนาน หากกัลป์จะไม่จับตายสน พ่อของแสนในวันหนึ่งระหว่างที่เขาปฏิบัติหน้าที่ตำรวจจับผู้ร้ายค้ายาเสพติดและของเถื่อน
แสน ราชสีห์ ประกาศตัดขาดความเป็นเพื่อนกับกัลป์ เกรียงไกร หลังจากนั้น นอกจากความแค้นที่อีกฝ่ายจับตายสนผู้เป็นพ่อ ตำรวจยังจับตัวเขาไปเค้นคอและทรมานอย่างหนักเพราะคิดว่าเขามีส่วนรู้เห็น
กัลป์ลำบากใจมาก เขาพยายามจะไถ่โทษแต่แสนปิดใจเสียแล้ว ความเจ็บแค้นที่สั่งสมมานานทำให้เขาหาทางจัดฉากใส่ร้ายกัลป์ด้วยข้อหาฆ่าคนตายจนกัลป์ถูกจับและติดคุกหลายปี
วันเวลาผ่านไปเกือบสิบปี...กัลป์พ้นโทษและตัดสินใจกลับเมืองพลบ้านเกิด บ้านเมืองรอบตัวที่คุ้นเคยเปลี่ยนไปมากจนน่าใจหาย กัลป์แบกถุงสัมภาระใบเล็กที่ซ่อนคมแฝกอาวุธคู่ใจไว้เดินเข้าเมืองเงียบๆ แม้แต่ตลาดเมืองพลที่เคยครึกครื้นก็เงียบสงัดแถมถูกเปลี่ยนชื่อเป็นตลาดใหม่ราชสีห์
กัลป์สำเหนียกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของเมืองพล รวมถึงพวกชาวบ้านที่แม้จะจำหน้ากันได้แต่ไม่มีใครกล้าทักทายเขา กัลป์คิดว่าเป็นเพราะเรื่องเก่าๆจึงไม่ถือสา ได้แต่เดินผ่านไปจนถึงร้านกาแฟเก่าแก่ของปานกับแจ้
จงอาง ลูกชายของปานกับแจ้จำหน้ากัลป์ได้รีบวิ่งไปบอกพ่อแม่ที่หลังร้าน ปานมีสีหน้าไม่สบายใจ
“นี่ถ้ามันรู้ว่าบ้านมันกลายเป็นโรงปอของไอ้แสนไปแล้วมีหวังบรรลัยแน่”
แจ้ส่ายหน้าให้ผัว ค้านเสียงเบา “ฉันว่ามันต่างหากที่บรรลัย ถ้านายแสนรู้ว่ามันกลับมาล่ะก็...มันตายแน่!”
ooooooo
ตะเภา ลูกสาวของปานกับแจ้ บริการลูกค้าหน้าร้านเหมือนเคย ขวานกับสิงโตลูกสมุนปลายแถวของแสนตามตอแยและแซวอย่างสนุกปาก ตะเภาด่ากลับไม่ไว้หน้า สองสมุนหัวเราะชอบใจแต่ไม่กล้าลงไม้ลงมือเพราะรู้ดีว่าแสนหมายตาเธอไว้จะเอาไปเป็นเมียอีกคน
ปานกับแจ้ได้ยินเสียงเอะอะของลูกสาวก็โผล่ไปห้ามทัพ ไล่ให้ไปหลังร้านเพราะกลัวมีเรื่อง ตะเภาฮึดฮัดไม่อยากทำตามสั่ง พลันสายตาก็เหลือบเห็นกัลป์ที่เพิ่งเดินมานั่งในร้าน
กัลป์ไม่ยี่หระสายตาหาเรื่องของขวานกับสิงโต หันไปสั่งเครื่องดื่มกับปานอย่างคุ้นเคยดี ตะเภาดีใจได้เจอกัลป์ หนุ่มรุ่นพี่ที่แอบปลื้ม ตั้งท่าจะไปทักแต่ถูกแจ้ดึงไว้กลัวลูกสาวจะมีปัญหาหากแสนรู้เข้า
