คุณหนูเรือนเล็ก

เนตรสุดารู้สึกสยองขวัญเข้าไปเบียดอารยะขอให้ช่วยอธิบายทีว่าพวกนี้คุยเรื่องอะไรกัน วิจารณ์ปลอบว่าไม่มีอะไรน่ากลัว เด็กน้อยนั่นมาดี ดาญ่าอยากรู้ว่าแกมาอยู่กับท่านได้อย่างไร

“หลายปีมาแล้วคนของฉันประมูลไม้เก่าจากทางเหนือมาให้ฉันไว้ต่อเติมบ้าน ก็ตอนนั้นแหละที่ฉันได้พบเขาเป็นครั้งแรก เขามาขออาศัยอยู่ด้วย และขอให้ฉันช่วย...” วิจารณ์ยังไม่ทันได้บอกว่าเด็กผมจุกขอให้ท่านช่วยตามหาน้องสาวให้ ฤกษ์เข้ามาแจ้งเสียก่อนว่ามีตำรวจมาขอพบ

เหตุที่ตำรวจต้องมาหาวิจารณ์ค่ำๆมืดๆเพื่อมาแจ้งข่าวร้ายว่าจักรินเสียชีวิตในห้องพักของโรงแรมและต้องการให้ท่านไปช่วยยืนยันศพว่าใช่เขาหรือเปล่า วิจารณ์หัวใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม

“ยังไงเขาก็เป็นลูกชายฉัน ลูกจะมาตายก่อนพ่อได้อย่างไรกัน” พูดได้แค่นั้น วิจารณ์ยืนโงนเงนจะล้ม เทวัตต้องเข้าไปประคอง

ooooooo

วัชรีกับเหิมกระหืดกระหอบกลับบ้านจะรีบไปทำลายหลักฐานในห้องทำงาน แต่เจอนันทิยานั่งดื่มไวน์อยู่ที่ห้องรับแขก ทั้งคู่ตกใจมากที่เธอกลับมาก่อนเวลาอันควร เหิมตวัดมือไปด้านหลังจับปืนที่เหน็บเอวไว้

“ไหนบอกว่าไปปาร์ตี้กับเพื่อน”

“ก็ไปแล้วไงคะแต่เซ็งเลยรีบกลับ หมั่นไส้อีพวกเพื่อนหนีบแฟนไปกันทุกคนแล้วดันมาถามว่านันกับคุณเทวัตไปถึงไหนกันแล้ว อีบ้าเอ๊ย ดันมาถามแทงใจดำกรู” พูดจบนันทิยากระดกไวน์หมดแก้ว วัชรีแกล้งถามว่ากลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอกลับมาก่อนหน้าท่านสักครู่ไม่เจอใครก็เลยไปดูที่ห้องทำงานมืดตึดตื๋อ แล้วนี่ไปไหนกันมาหรือ

เหิมชะงักมือที่จะชักปืน ขณะที่วัชรีลอบถอนใจโล่งอก โกหกว่าไปกินข้าวแถวนี้มาแล้วไล่เธอไปนอน เข้าไปแย่งแก้วไวน์จากมือ ดันให้ลุกขึ้น เหิมปล่อยมือจากปืนโล่งใจเช่นกันที่ไม่ต้องฆ่านันทิยาอีกคน...