คุณหนูเรือนเล็ก

ที่เรือนเล็ก อารยะวางสายจากวิจารณ์ หันมาบอกเพื่อนรักว่าเหิมกลับไปนานแล้ว สถานการณ์ปกติ ท่านเศรษฐีให้บอกเขาว่าไม่ต้องเป็นห่วง พ่อของเขาแค่ไปกร่างไม่ได้ทำอะไรรุนแรง นายเกิดดูแลท่านอยู่

ให้เขาสบายใจได้ แถมยังบอกอีกด้วยว่าไม่ต้องรีบกลับอยู่เป็นเพื่อนดาญ่าตามสบาย เนตรสุดาเห็นสมควร

แก่เวลาจึงชวนอารยะกลับ จะได้ไม่ต้องอยู่เป็นก้างขวางคอทั้งคู่ อารยะเห็นดีด้วยหอบข้าวของเดินตามเธอไป

ดาญ่าเห็นได้เวลามื้อเย็นแล้ว ชวนเทวัตทำอะไรกินกัน จากนั้นทั้งคู่พากันเข้าครัวช่วยกันทำกับข้าวง่ายๆกิน แม้จะมีแค่ข้าวไข่เจียว แต่เมื่อได้กินกับคนรู้ใจ กับข้าวพื้นๆ ก็กลายเป็นมื้อพิเศษไปได้

ooooooo

ในเวลาเดียวกันวัชรีขับรถพานันทิยาเข้ามาจอดที่หน้าตึกใหญ่คฤหาสน์วศวงศ์ เห็นบ้านเงียบเชียบ ตะโกนเรียกอุ่นกับอำไพและฝนให้มาช่วยขนกระเป๋าเสื้อผ้า เงียบไม่มีเสียงตอบ ลองตะโกนเรียกอีกครั้ง ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ก็เลยโทร.ตาม ปรากฏว่าอุ่น กับอำไพกลับบ้านนอก วัชรีโมโหมากตวาดแว้ด

“ใครอนุญาตให้แกสองคนกลับหา...ฉันสั่งให้อยู่เฝ้าบ้าน”

นันทิยาเดินไปมองๆที่หน้าต่างชะเง้อคอยาวไปทางเรือนเล็ก เห็นรถของใครบางคนจอดอยู่แต่เห็นไม่ค่อยชัดเนื่องจากมีต้นไม้บังจึงต้องออกมาดูให้แน่ใจ ด้านวัชรีสั่งให้อุ่นกับอำไพกลับมาบ้านเดี๋ยวนี้ไม่อย่างนั้นจะไล่ออก วางสายแล้วหันมาทางหลานสาว เห็นแค่กระเป๋าวางอยู่คนหายไป ถึงกับสะดุ้งโหยง

คนที่วัชรีมองหากำลังเดินไปดูรถที่จอดอยู่ชัดๆ ทำให้มั่นใจว่าเป็นรถของเทวัต ความหึงหวงแล่นขึ้นมาจุกอก

“อีดาญ่ามึงอ่อยคุณเทวัตเข้าบ้านอีกจนได้” ว่าแล้วนันทิยาตรงรี่ไปยังเรือนเล็ก ลืมความกลัวผีไปจนสิ้น...

กินข้าวเสร็จ ดาญ่ารับหน้าที่เอาจานไปล้าง ขณะที่เทวัตช่วยเก็บโต๊ะให้ แต่เขานึกสนุกขึ้นมาแกล้งบอกเธอว่าแก้มเลอะ อาสาจะเช็ดให้ เธอหลงเชื่อยื่นหน้าเข้าไปหา เขากลับหอมแก้มเธอหนึ่งฟอด ดาญ่ารู้ทันทีว่าโดนแกล้ง ก็เลยเอาคืนบ้าง โกหกว่าแก้มเขาเลอะแล้วยื่นหน้าไปหอมแก้มบ้างแล้วถือจานจะเดินเข้าครัว เขากอดเอวไว้ สองคนมองสบตากันอย่างลึกซึ้ง โดยไม่ทันเห็นนันทิยายืนมองอยู่ที่นอกประตูมือกำแน่นหึงสุดขีด

เทวัตจะจูบดาญ่าอีก เธอเบี่ยงตัวหลบ ขอไปล้างจานก่อน เขายอมปล่อยเธอแต่โดยดี นันทิยาแค้นสุดๆเดินอ้อมไปทางหลังเรือน หมายหัวเธอไว้จะจัดการให้สาสม