ข้ามสีทันดร

ช่างแต่งหน้าและช่างทำผมทำงานของตัวเองเสร็จเรียบร้อย บอกลาเดือนสิบ ดำเกิงและสกาว จากนั้นก็พากันกลับไป ดำเกิงมองนาฬิกาเห็นใกล้พิธีเริ่มแล้ว เรียกลูกให้เข้ามาหาบอกว่ามีของขวัญชิ้นหนึ่งจะให้ สกาวมองผู้เป็นสามีไม่เห็นรู้เลยว่าเขาเตรียมของขวัญมาให้ลูก เดือนสิบเองก็แปลกใจไม่น้อย

“เดือนทำเพื่อพ่อเพื่อน้องมามาก พ่อขอบใจเดือนมากนะที่พยายามทำตัวเป็นลูกที่ดีมาตลอด”

“เดือนเต็มใจค่ะพ่อ”

สกาวโผกอดลูกร้องไห้ด้วยความสงสาร...

ในเวลาต่อมา บริเวณจัดพิธีหมั้นแขกเหรื่อนั่งประจำที่เรียบร้อยแต่ไม่เห็นเจ้าสาวโผล่มาสักที บุญหยาดไม่พอใจบ่นอุบทำไมถึงให้ผู้ใหญ่รอแบบนี้ แล้วสั่งเด็กรับใช้ไปตามและให้ถามด้วยว่าอยากจะแต่งไหม ลำธารเหลือบมองดำเกิงกับสกาวด้วยความเกรงใจ แต่เลือกที่จะนั่งเฉยด้วยไม่อยากทำให้เสียบรรยากาศ

เงินยวงสังเกตอาการของดำเกิงและสกาวที่ดูชิลด์ๆไม่มีความกังวลให้เห็น แถมสบตากันยิ้มๆอีกต่างหาก เริ่มเอะใจจึงอาสาไปดูเดือนสิบให้ เผื่อติดขัดอะไรบางอย่างอยู่ตนจะได้ช่วย ยี่สุ่นสั่งให้เธอนั่งลงเดี๋ยวเดือนสิบก็มาเองไม่ต้องไปตาม

“ยวงไปดูดีกว่าค่ะ” ว่าแล้วเงินยวงลุกออกไปเลย...

สักพักใหญ่ เด็กรับใช้กลับมารายงานบุญหยาดว่าเดือนสิบไม่อยู่ที่ห้องแต่งตัว ในห้องน้ำก็ไม่มี ข้าวของของเธอก็ไม่อยู่ บุญหยาดแปลกใจจะเป็นไปได้อย่างไรแล้วเหลือบมองดำเกิงที่เอาแต่ส่ายหน้าไม่รู้อะไรด้วย

“คุณพ่อครับ เดือนไปไหนครับ”

“ไม่รู้สิครับ” ดำเกิงตอบลำธารยิ้มๆแล้วหันไปจับมือสกาวที่ยิ้มเช่นกัน ยี่สุ่นโวยใส่ทั้งคู่ทำหน้าแบบนี้เหมือนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น สกาวยืนยันเราสองคนไม่รู้จริงว่าเดือนสิบไปไหน ดำเกิงนึกไปถึงตอนที่พูดกับเดือนสิบในห้องแต่งตัวว่าของขวัญที่เขาจะมอบให้ลูกในวันนี้คือมอบอิสระให้ เดือนสิบและสกาวต่างตกใจ

“พ่ออยากให้เดือนทำตามใจตัวเองทำในสิ่งที่เดือนมีความสุขไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็แล้วแต่ที่เดือนอยากทำมากที่สุดในเวลานี้ พ่ออยากให้เดือนทำ อะไรก็ได้ลูก โดยไม่ต้องแคร์ใครในโลกนี้ ไม่ต้องสนใจความรู้สึกของใครทั้งนั้น”

“รวมทั้งพ่อกับแม่ด้วย...ใช่ไหมคะคุณ” สกาวยิ้มให้ดำเกิงทั้งน้ำตา เขาพยักหน้ารับคำ ขอให้เดือนสิบรับของขวัญชิ้นนี้จากเขาเอาไว้ เธอโผกอดพ่อแน่น ดำเกิงกอดลูกตอบน้ำตาลูกผู้ชายไหลอาบแก้ม

“พ่อให้เดือนได้เท่านี้แหละลูก”...

ทั้งลำธาร บุญหยาดและยี่สุ่นยังคงคาดคั้นให้ดำเกิงบอกว่าเดือนสิบอยู่ไหน เขายืนยันคำเดิมว่าไม่รู้ ลำธารเห็นไม่เข้าทีจะไปตามหาเธอเอง แต่ยังไม่ทันลุกขึ้นเงินยวงเดินเข้ามาเสียก่อน

“พี่เดือนไปแล้วค่ะ ไม่ต้องไปตามหรอก เธอไม่กลับมาแล้วล่ะค่ะ”

ยี่สุ่นแค้นอกแทบระเบิด แต่ความเป็นผู้ดีเก่าค้ำคออยู่จำต้องข่มอารมณ์เอาไว้

ooooooo