ข้ามสีทันดร

ในเวลาต่อมา คนรับใช้บ้านลำธารเดินนำครอบครัวเดือนสิบมายังพื้นที่ที่ทางยี่สุ่นเตรียมไว้สำหรับแต่งหน้าแต่งตัวเจ้าสาวที่ไม่ได้มิดชิดหรือสะดวกสบายแถม

ไม่มีเครื่องปรับอากาศอีกต่างหาก ทั้งช่างแต่งหน้าและช่างทำผมต่างบ่นกันอุบ ดำเกิงบอกเด็กรับใช้ให้หาห้องแอร์ให้หน่อยได้ไหม ห้องแต่งตัวเจ้าสาวควรจะสะดวกสบายกว่านี้ เด็กรับใช้ยืนยันว่ายี่สุ่นสั่งให้เจ้าสาวมาแต่งหน้าทำผมตรงนี้ บุญหยาดเข้ามาพอดี

“ทุกห้องใช้งานหมดแล้ว ตรงนี้แหละเหมาะสมที่สุด”

สกาวไม่อยากให้มากเรื่องบอกช่างให้ลงมือกันได้เลย เดี๋ยวจะไม่ทันฤกษ์ บุญหยาดว่าไม่ต้องเร่งรีบ ไม่ได้มีฤกษ์อะไร แขกมาครบเมื่อไหร่ค่อยเริ่มงาน แล้วเดินนวยนาดออกไป ช่างแต่งผมถึงกับร้องเอะอะ

“ต๊าย...คุณน้องคิดดีแล้วเหรอคะ”

ดำเกิงสงสารลูกจับใจ แต่อยากให้วันนี้ผ่านไปให้ได้จึงตัดบท ให้รีบแต่งตัวให้เสร็จจะได้รีบทำพิธียิ่งสายจะยิ่งร้อน แล้วขอตัวไปห้องน้ำก่อน ระหว่างทางไปห้องน้ำ เขาแอบได้ยินยี่สุ่นกับบุญหยาดคุยกัน ทำให้รู้ว่าบ้านนี้ตั้งแง่รังเกียจลูกสาวและครอบครัวของตัวเองมากแค่ไหน แถมตอนที่เงินยวงรู้ว่าแม่จัดห้องหลังครัวให้เดือนสิบไว้แต่งหน้าทำผมก็โวยวายว่าทำไมไม่ไปใช้ห้องของเธอ กลับถูกบุญหยาดเอ็ด

“อย่าเรื่องมากน่ะ แต่งตรงนั้นมันก็เหมาะกับเขาแล้ว ได้แต่งเข้ามาก็บุญแล้วจะเอาอะไรอีก นี่ไม่อยากจะคิดเลยที่ต้องอยู่ร่วมบ้านกัน เดี๋ยวครอบครัวนางจะต้องมาวุ่นวายที่นี่แน่ๆ”

“ทำไงได้คะ น้องไม่อยากเสียตาธารไป” คำพูดของยี่สุ่นทำให้ดำเกิงทนฟังต่อไปไม่ไหวต้องเดินหนี...

ขณะเดือนสิบซึ่งเปลี่ยนไปสวมชุดเจ้าสาวนั่งให้ช่างแต่งหน้า ลำธารเดินนำยี่สุ่นกับเงินยวงเข้ามา เธอแปลกใจที่เห็นเงินยวงอยู่ด้วย ร้องทักกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอกลับมาเมื่อคืน ยี่สุ่นพยักพเยิดให้ลำธารเอาเครื่องเพชรประจำตระกูลมาลองสวมให้เจ้าสาว ตอนทำพิธีจะได้ไม่ติดขัดเพราะสลักเครื่องเพชรชุดนี้เป็นของโบราณจะใช้ยาก เงินยวงแปลกใจทำไมไม่ให้พี่ธารซ้อมใส่สลักเองก็ไม่ได้ไม่เห็นต้องมาซ้อมกับเจ้าสาว

“คุณธารซ้อมไว้ก็ดีนะครับ ต่อไปคงต้องช่วยยัยเดือนใส่ออกงานบ่อยๆ”

“เข้าใจผิดแล้วค่ะคุณดำเกิง เครื่องเพชรชุดนี้เป็นของเก่าแก่คงมอบให้ใครไม่ได้นอกจากคนในตระกูล”

“แต่งงานแล้วพี่เดือนก็คนในตระกูลนี่คะคุณแม่” เงินยวงท้วง ยี่สุ่นส่ายหน้าคนในตระกูลก็คือคนในตระกูล คนอื่นก็คือคนอื่น หลังเสร็จงานตนคงต้องเก็บเครื่องเพชรชุดนี้เข้าธนาคารเหมือนเดิม สกาวน้ำตาซึมสงสารลูกเหลือเกิน ดำเกิงหน้าชาไปเป็นแถบแต่ต้องฝืนยิ้ม ส่วนลำธารกลับนิ่งเฉยไม่คิดจะปกป้องเจ้าสาวตัวเองแม้แต่น้อย ช่างแต่งหน้ากับช่างทำผมได้แต่มองเดือนสิบอย่างเห็นใจ...

เมื่อได้อยู่ตามลำพังพี่น้อง เงินยวงต่อว่าพี่ชายทำไมไม่รู้จักปกป้องเดือนสิบปล่อยให้แม่กับป้าทำแบบนี้กับเธอได้อย่างไร เขากลับไม่ให้ความสำคัญจนพี่น้องมีปากเสียงกัน

ooooooo