ข้ามสีทันดร

ที่บ้านชีวาตม์ ยุพราอยากรู้ว่าชีวาตม์จะทำอย่างไรต่อไปในเมื่อเอนไม่รับผิดชอบอะไรทั้งสิ้น เขาจะเลี้ยงเด็กคนนี้เอง ถึงอย่างไรแกก็เกิดมาแล้วและมีแต่เขาเท่านั้นที่ช่วยแกได้ เขาจะเลี้ยงแกให้ดีที่สุด ยุพราหลงรักในความดีของผู้ชายคนนี้เหลือเกินและนับวันมีแต่เพิ่มขึ้น

“แล้ว...แม่ของลูก เอ่อ...คุณกิ่งคำ”

ชีวาตม์จะยังรักและดูแลกิ่งคำเหมือนเดิม เพราะสัญญาเอาไว้ตั้งแต่ในวันแต่งงานกับเธอว่าจะดูแลเธอจนกว่าความตายมาพรากเราจากกัน ยุพราอดถามไม่ได้ว่าเขายังรักเธอทั้งที่เธอนอกใจหรือ เขาพยักหน้า ความรักของเขาที่มีต่อเธอไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ยุพราตัดสินใจเอาข้อความหวานที่เขาไลน์มาหาตัวเองให้ดู

“ไม่ใช่ผมแน่ๆ”

ยุพราถอนใจโล่งอก ไม่สบายใจมาตลอดเลยเพราะมั่นใจว่าเขาเป็นคนดีแต่อดสงสัยไม่ได้ว่าเขาทำแบบนี้ทำไม แล้วตกลงใครเป็นคนส่งข้อความกันแน่ ชีวาตม์ไม่สนใจไม่อยากรู้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นคนทำ...

เที่ยงวันเมาหลับอยู่บนชายหาด รอบตัวเกลื่อนไปด้วยขวดเบียร์ ใครบางคนเข้ามาทรุดตัวลงนั่งข้างๆ เขาค่อยๆปรือตามอง พอภาพชัดขึ้นถึงได้เห็นว่าเป็นเดือนสิบ เที่ยงวันลุกพรวดขึ้นนั่ง ไม่อยากเชื่อว่าเธอตัวเป็นๆนั่งอยู่ตรงหน้า เธอไม่อยากเห็นเขาตกอยู่ในสภาพนี้เลย อยากให้เราจากกันด้วยดี ต่างคนต่างแยกกันไปใช้ชีวิตของตัวเองเพราะเราทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว เขาชวนเธอหนีไปด้วยกัน

“โดยทิ้งความทุกข์ไว้ให้คนข้างหลังน่ะเหรอคะ เดือนคงทำไม่ได้”

“ผมรักคุณเดือน รักมาก” เที่ยงวันโผกอดเดือนสิบซึ่งล้มลงไปนอนตามแรงโถมเข้าหาของเขา “คุณเดือนไม่รักผมหรือไงถึงได้ทำแบบนี้”

เดือนสิบยอมรับว่าเธอเองก็รักเขามากเช่นกัน เที่ยงวันจูบเธอด้วยความรักและความแค้น เธอปล่อยให้เขาทำตามใจ ก่อนทุกอย่างจะเลยเถิด เธอพูดเตือนสติ เขาอยากให้เธอจดจำเขาแบบนี้หรือ อยากให้เราจากกันแบบนี้จริงๆหรือ เที่ยงวันชะงัก รีบดันตัวเองออกห่าง ร้องไห้โกรธตัวเองที่ทำแบบนี้ เดือนสิบปล่อยน้ำตาไหลออกมาหวังจะล้างความเศร้าให้หมดหัวใจ

ooooooo