ข้ามสีทันดร

เอนถูกตำรวจในคราบนายแบบล่อซื้อยาเสพติด ทันทีที่เขาส่งยาให้ ตำรวจที่ซุ่มอยู่กรูเข้าจับกุม นภางค์กับโอเล่เดินเข้ามาดู เอนร้องเรียกให้ทั้งคู่ช่วย นภางค์ส่ายหน้า

“ฉันไม่ชอบให้มีเรื่องยาเสพติดในออฟฟิศฉัน เสียใจด้วยนะ”

“พี่โอเล่ ช่วยผมด้วย” เอนอ้อนวอนน่าสงสาร โอเล่กลับยักไหล่มองตำรวจคุมตัวเอนออกไปไม่สนใจ...

แทนที่จะไปโรงพัก เอนกลับพบว่าตัวเองถูกพาไปหาเฮียเปียว เขากลัวมากขอร้องเฮียค่อยพูดค่อยจาอย่าใช้ความรุนแรง อยากได้อะไรเขายอมทุกอย่าง คราวนี้เขากล่อมเฮียเปียวให้ใจอ่อนไม่ได้ โดนสมุนของเฮียซ้อมสะบักสะบอมก่อนจะลากตัวออกไป...

ดำเกิงยืนมองดวลที่ถูกมัดมือมัดเท้าขึงไว้กับเตียง ถึงจะเลวจะร้ายอย่างไรเขาก็คือลูกที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นลูกชาย ซึ่งเป็นความหวังจะให้เป็นตัวตายตัวแทน มาบัดนี้เขาอยู่ในสภาพดูไม่จืด ดำเกิงได้แต่เบือนหน้าหนี

อีกมุมหนึ่งไม่ห่างกันนัก เดือนสิบเอาแต่จ้องชุดแต่งงานไม่ได้ดีใจกับวันแต่งงานที่จะมาถึงในวันพรุ่งนี้ กลับรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก สกาวพายุพราเข้ามาหา แล้วปล่อยให้เพื่อนรักได้อยู่คุยกันตามลำพัง เดือนสิบเห็นเธอสนิทกับชีวาตม์ก็เลยถามว่าได้ข่าวเที่ยงวันบ้างไหม ยุพราส่ายหน้า ชีวาตม์กับที่บ้านของเที่ยงวันกำลังตามหาตัวเขาให้ควั่ก เดือนสิบโทษตัวเองที่เป็นต้นเหตุให้เขาต้องทุกข์ใจ

“ฟังนะเดือน ทุกข์เกิดได้เพราะเราเลือกที่จะทุกข์ เลือกที่จะแบกมันไว้ ถ้าเราไม่รับมันซะอย่างมันก็ไม่ทุกข์ ไม่มีใครทำให้ใครทุกข์ได้ถ้าเขาไม่แบมือรับมัน...เดือนพรุ่งนี้ถ้ายุพไม่ไปงานเดือนจะโกรธไหม”

“ทำไมล่ะยุพ”

“ยุพเคยฝันว่าจะเป็นเพื่อนเจ้าสาวของเดือนอยู่กับเดือนในวันที่เดือนมีความสุขที่สุด แต่มันไม่ใช่ ยุพก็ไม่อยากอยู่เห็นเดือนในวันแบบนี้ ยุพรักเดือนนะ ยุพจะคอยอยู่ช่วยเดือนเสมอ แต่ถ้าพรุ่งนี้ยุพต้องไป รับรองพิธีล่มแน่ๆ”

“ยิ่งอยากให้ไปเลย” เดือนสิบซบหน้ากับไหล่เพื่อนรักเหนื่อยใจสุดๆ ยุพราได้แต่โอบเธอไว้อย่างปลอบใจ

ooooooo

งานแต่งงานถูกจัดขึ้นที่บ้านฝ่ายชาย เนื่องจากต้องไปงานกันหมดบ้าน นารากับพ่อของเธออาสามาอยู่ดูแลดวลให้ สกาวได้แต่หวังว่าลูกคงไม่อาละวาดเอากับผู้ดูแลจำเป็น

“ไม่เป็นไรค่ะ พ่อเก่งออก ไว้ใจได้ค่ะ” นารายิ้มร่าเริงให้สกาว เป็นจังหวะเดียวกับดำเกิงขึ้นมาตามสองแม่ลูกให้ไปกันได้แล้ว เดี๋ยวรถติดไม่ทันฤกษ์...