จ้าวสมิง
ตอนที่ 13
อาคมเดินวางมาดออกไป พิมพ์สายจับตามองด้วยความเป็นห่วงพ่อรีบเข้ามาซักถาม สวัสดิ์ไม่อยากบอกแต่ขัดลูกสาวไม่ได้
“บอกมาเถอะค่ะ เรื่องของพ่อก็เหมือนเรื่องของพิมพ์”
“พ่อมีหนี้บางอย่างกับอาคมที่ค้างคากันมานาน”
“หนี้อะไรคะ ถ้าเป็นหนี้ก็ใช้เขาไปสิคะ เงินเราก็มีนี่คะ”
“มันไม่ง่ายแบบนั้นสิพิมพ์ อาคมไม่ได้ต้องการเงินล้างหนี้ แต่เขา...”
“เขาต้องการให้พิมพ์หมั้นกับอรรถใช่ไหมคะพ่อ”
“ใช่ แต่พ่อไม่อยากให้พิมพ์ต้องเป็นทุกข์แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก นับวันสองพ่อลูกนี่ยิ่งน่ากลัวขึ้นทุกที พ่อตัดสินใจแล้วนะพิมพ์ พ่อยอมให้พิมพ์อยู่กับตะวันดีกว่าที่จะให้อยู่กับสองพ่อลูกนี่”
“พ่อพูดจริงหรือคะ”
“ไปเถอะลูก ไปหาคนที่เห็นค่าในหัวใจลูกเถอะ พ่อไม่มีข้อแม้อะไรแล้ว”
“ขอบคุณค่ะพ่อ งั้นพิมพ์ไปหาตะวันนะคะ”
“ลูกรู้เหรอว่าตะวันอยู่ที่ไหน”
พิมพ์สายชะงัก ตอบเสียงอ่อยว่าไม่รู้...แต่สวัสดิ์รู้จากยองตะมุอยู่แล้วจึงนำพาลูกสาวไปเองโดยมีสอนขับรถให้ ฝ่ายอรรถที่กลับไปพร้อมพ่อก็สงสัยเช่นกันว่าพ่อคุยอะไรกับสวัสดิ์
“ไม่มีอะไรมาก...แค่สะกิดแผลเก่าก็เท่านั้นเอง”
“คนอย่างเสี่ยสวัสดิ์มีแผลให้พ่อต้องสะกิดได้ด้วยเหรอครับ”
“ไม่มีอะไรในโลกนี้ขาวสะอาดไปทั้งหมด เหรียญมีสองด้านเสมอ เสี่ยสวัสดิ์ก็เหมือนกัน เขามีบางอย่างที่ไม่กล้าหือกับพ่อ”
“แบบนี้เรื่องหมั้นกับพิมพ์ พ่อก็จัดการได้ไม่ยากสิครับ”
“เอาน่า ถึงเวลาถ้ายังไม่ยอม พ่อคงต้องใช้เป็นไม้ตายให้เขายอมให้ได้ ไม่ต้องห่วงหรอกอรรถ หนูพิมพ์เหมือนลูกไก่ในกำมืออยู่แล้ว ลูกได้หนูพิมพ์เป็นเมียแน่ๆ พ่อสัญญา”
“ขอบคุณครับพ่อ” อรรถใจชื้นรู้สึกมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง
ooooooo
ในป่า...อากาพะโยพยายามขอร้องคล้อยให้ปล่อยเขากับลูกไปแล้วเขาสองคนจะไม่มาแย่งชิงหนังเสืออีก แต่คล้อยไม่ตกลง เอาแต่ย้ำว่าตนได้หนังเสือมาจากคนอื่นไม่ใช่อูซาน จึงไม่จำเป็นต้องรักษาคำพูด และอากาพะโยก็ไม่มีสิทธิ์มาต่อรองอะไรทั้งนั้น
“หนังเสือนั่นมันจะทำให้ข้าเป็นจ้าวสมิง คืนนี้แหละหัวใจลูกเจ้าจะเป็นของข้า”
“ถ้าลูกข้าเป็นอะไรไป ข้าไม่เอาแกไว้แน่”
“มีปัญญาเหรอวะ เพราะแกก็ต้องตายตามมันไปเหมือนกัน” คล้อยเย้ยหยันแล้วผละไป
อากาพะโยแค้นแต่ทำอะไรไม่ได้ เห็นอูซานบาดเจ็บนอนหมดสภาพก็ยิ่งหนักใจ
