เกมรักเอาคืน
ตอนที่ 15
“ไม่ใช่ เรายังมีอะไรกัน”
“เราไม่มีอะไรกันหลายเดือนแล้วค่ะหมอแม้แต่ตอนที่เราไปต่างจังหวัดกันล่าสุด...เราก็ไม่มี”
หมอเอกหยุดคิดทบทวนไปเมื่อครั้งไปพักผ่อนต่างจังหวัดด้วยกัน คืนนั้นเขาไม่ได้หลับนอนกับ
อาริสาจริงๆ เพราะมีเหตุการณ์ทำให้เขาต้องกลับมาหาเกศิรินและนอนอยู่กับเธอทั้งคืนกว่าจะกลับไปหาอาริสาทั้งยังรอเขาอยู่ แล้วเขาก็โกหกเธอว่าแม่ป่วย
แต่คืนนั้นหมอเอกก็พยายามจะนอนกับอาริสาแต่เธอตัวแข็งเกร็งเหมือนไม่สมยอม เพราะลึกๆอาริสาคิดถึงป้องกุลนั่นเอง ส่วนหมอเอกก็เกิดความละอายใจที่เพิ่งไปนอนกับเกศิรินกลับมา จึงยั้งใจเอาไว้และบอกเธอว่า
“ถ้าริสายังไม่พร้อม...ผมรอได้”
“ริสาขอโทษ”
“คนที่ควรขอโทษคือผม...ผมรู้ว่ามันไม่ง่ายที่ริสาจะลืมเรื่องระหว่างผมกับเกศ ต่อให้ริสาอภัยให้ผม แต่ยังไง ผมก็ยังสกปรกสำหรับริสาอยู่ดี”
“ขอเวลาริสาหน่อยนะคะ”
“ผมรอริสาได้...ต่อให้นานแค่ไหนผมก็รอได้ ขอแค่ริสาอย่าทิ้งผมไปก็พอ”
หมอเอกสวมกอดอาริสา...เธอกอดซบอกเขาแต่สายตาเจ็บปวดเพราะรู้แก่ใจว่าที่ตัวเองไม่พร้อมไม่ใช่แค่เรื่องเขากับเกศิริน แต่เป็นใจตัวเองกำลังเป็นอื่นด้วย...
ทบทวนเหตุการณ์คืนนั้นที่ตัวเองได้อยู่ลำพังกับอาริสาแต่ไม่ได้มีอะไรเกินเลยฉันสามีภรรยาแล้วหมอเอกรู้สึกเจ็บลึก...ตอนนี้อาริสาท้อง นั่นแสดงว่าเด็กไม่ใช่ลูกของเขา แต่เขายังไม่อยากยอมรับความจริง ถามเธอเสียงแผ่ว
“ริสาคิดว่าเป็นลูกของป้องเหรอ”
อาริสาเจ็บเหมือนกัน ไม่อยากคิดถึงป้องกุลจึงตอบเลี่ยงแต่น้ำเสียงจริงจัง
“ลูกของริสาคนเดียวค่ะ”
“แปลว่าริสาจะไม่ให้ป้องรู้เรื่องนี้ใช่ไหม”
“ค่ะ”
“แล้วถ้าเขารู้ว่าริสาท้อง...”
“ริสาก็จะบอกว่าไม่ใช่ลูกเขา เด็กอยู่ในท้องริสา ริสาสามารถบอกได้ว่าเขาเป็นลูกใคร”
หมอเอกสบตาอาริสาและตัดสินใจขอร้อง “ผมขอดูแลริสากับลูกได้ไหม”
อาริสาจะปฏิเสธ แต่หมอเอกจับมือเธอและดักคอเสียก่อนว่า
“ถ้าริสาจะบอกว่าเด็กไม่ใช่ลูกผม ผมก็ไม่แคร์”
อาริสาดึงมือออกแล้วลุกเดินหนีอย่างเจ็บปวด “แต่ริสาแคร์ค่ะหมอ”
“ริสาก็รู้ว่าผมรักริสา ผมอยากมีลูก”
“แต่เด็กไม่ใช่ลูกหมอ หมอจะรักได้สนิทใจเหรอคะ”
“คุณอย่าดูถูกความรักของผม”
“ริสาเคยเชื่อในความรักของหมอ สุดท้ายเป็นยังไงคะ ตอนนี้ริสาไม่กล้าเชื่อใครแล้ว”
หมอเอกรู้เต็มอกว่าตัวเองทำอาริสาเจ็บ ยิ่งรู้สึกผิดและยิ่งอยากแก้ไขรับผิดชอบ
“ผมรู้ว่าผมเคยทำผิด แต่ผมอยาก...”
“ริสาเหนื่อย ริสาอยากพัก หมอกลับไปก่อนเถอะนะคะ ถ้าที่หมอพยายามจะขอดูแลลูกเพราะห่วงริสา หมอไม่ต้องห่วงค่ะ ลูกคนเดียวริสาเลี้ยงได้”
อาริสาตัดบทแล้วเดินหนีขึ้นข้างบนทันที หมอเอกละล้าละลังไม่กล้า จำต้องกลับออกไปด้วยความผิดหวัง
ฝ่ายอาริสาที่พอเข้าห้องนอนก็นั่งซึมเศร้า ครุ่นคิดว้าวุ่นสับสนจนกลายเป็นเครียด หยิบโทรศัพท์มือถือมาจ้องแล้วจ้องอีกอยากโทร.หาป้องกุลแต่ใจไม่กล้าพอ...
ในเวลาเดียวกันป้องกุลอยู่บ้านตัวเอง กำลังดูรูปอาริสากับหมอเอกที่เกศิรินแอบถ่ายมาได้ และนึกถึงคำพูดที่แม่เล่าทั้งหมดทำให้เขาเข้าใจว่าอาริสากลับไปคืนดีกับหมอเอกแล้ว
ป้องกุลพยายามหักห้ามใจไม่ให้คิดถึงอาริสา แต่มันก็ยากเหลือเกิน เขาต้องต่อสู้กับหัวใจตัวเองที่ลึกๆยังร่ำร้องว่าเขายังตัดขาดเธอไม่ได้ แต่ละวันที่ผ่านไปช่างเจ็บปวดทรมานทั้งกายใจจนแอบร้องไห้อยู่บ่อยครั้ง
ooooooo
