เกมรักเอาคืน
ตอนที่ 13
เกศิรินนอนกระสับกระส่ายบนเตียงในห้องพักฟื้น สายตาจับจ้องมองนาฬิกาที่ผนังเพราะป้องกุลออกไปหาหมอเอกนานแล้ว
เมื่อเห็นพยาบาลถือถาดใส่ถ้วยยาเข้ามาเกศิรินร้อนใจอยากคุยกับหมอเอกด้วยตัวเองจึงรีบถามพยาบาล
“โทษนะคะ ไม่ทราบว่าแม่คุณหมอเอกพักอยู่ห้องไหนคะ”
ขณะที่เกศิรินรอคำตอบจากพยาบาล...ป้องกุลกำลังขี่มอเตอร์ไซค์มาจอดหน้าประตูรั้วบ้านเขม เห็นรถของหมอเอกจอดอยู่ก็รีบถอดหมวกกันน็อกจะเข้าไปข้างในเพื่อพูดความจริงว่าเขาไม่ได้หลอกลวงอาริสา ซึ่งขณะนั้นเองอาริสากำลังสวนกลับหมอเอกที่เข้าใจผิด
“ไม่จริง...”
หมอเอกเข้าไปจับมืออาริสาเพื่อปลอบ...รู้ว่าเธอต้องเสียใจที่รู้เรื่องป้องกุลหลอก
“คุณต้องเชื่อผมนะริสา”
“ริสาไม่เชื่อ ตั้งแต่ริสารู้จักป้อง ป้องไม่มีอาการว่ารู้เลยว่าริสาเป็นใคร”
“ถ้าป้องรู้ว่าริสาเป็นเพื่อนแม่เขา เขาไม่ยุ่งกับริสาหรอก เพราะเขาเห็นว่าริสาเจ็บเพราะแม่เขาขนาดไหน”
หมอเอกจับไหล่อาริสาเขย่าเพื่อดึงสติ “ริสาฟังผม” แต่เธอผลักเขาออกพร้อมตวาดสวน
“หมอนั่นแหละที่ต้องฟังริสา หมอไม่รู้จักป้องเท่าริสา ป้องไม่ใช่คนใจร้ายอย่างที่หมอคิด เขารู้ว่าริสาโดนหมอทำร้าย เขาคือคนที่ดูแลริสา ถ้าไม่มีเขา...ริสาคงไม่เข้มแข็งได้อย่างนี้”
ป้องกุลเดินเข้ามาในบ้านไม่เห็นใคร แต่ได้ยินเสียงอาริสากับหมอเอกดังมาจากห้องชั้นบน
“ป้องกุลไม่ได้ดีอย่างที่คุณคิด เด็กคนนั้นหลอกคุณ”
ป้องกุลรีบขึ้นบันไดไป แต่ต้องหยุดกึกอยู่กับที่เมื่อได้ยินอาริสาพูดชัดเจน
“คนที่หลอกป้องคือริสาต่างหาก”
“คุณหมายความว่ายังไง”
อาริสาอธิบายอย่างอัดอั้นและเจ็บปวด “ริสารู้ตั้งนานแล้วว่าป้องเป็นลูกของเกศ และริสาก็รู้ว่า ป้องทำงานไซด์ไลน์ ริสาตั้งใจซื้อป้อง”
“อะไรนะริสา”
“เกศแย่งหมอจากริสา ริสาก็เลยตั้งใจเข้าหาป้อง เพราะริสารู้ว่าเกศรักลูก ถ้าเกศรู้ว่าลูกชายตัวเองนอนกับริสา เกศคงเจ็บจนอกแตกตาย”
หมอเอกอึ้ง! คาดไม่ถึง “นี่คุณพูดจริงเหรอริสา”
“หมอไม่เชื่อใช่ไหมคะว่าริสาจะทำอะไรเลวๆ อย่างนั้นได้ เพราะริสารักหมอมากไงคะ ริสาถึงทำอะไรก็ได้เพื่อแก้แค้นเกศโดยไม่สนใจว่ามันถูกหรือผิด แม้แต่หลอกใช้ป้องทำให้เกศเจ็บ ริสาก็ทำแล้ว”
ป้องกุลช็อกกับความจริงจากปากอาริสา เขาเดินออกจากบ้านอย่างเบาที่สุดไม่ให้ใครรู้ว่าตัวเองมา ต้องการไปจากที่นี่โดยเร็วเพื่อหนีความจริงที่เจ็บปวดนี้
ooooooo
ป้องกุลขี่มอเตอร์ไซค์ด้วยความเร็วสวนกับเขมที่เดินถือถุงข้าวของกลับมา เขมมองตามเขาไปอย่างจำได้
ขณะนั้นอาริสาร้องไห้อย่างอัดอั้นกับสิ่งที่มันจุกในใจ สารภาพออกมาอย่างเจ็บปวดร้าวราน ต่อหน้าหมอเอก
“คนที่เลวที่สุดคือริสา...ไม่ใช่ป้อง”
“แล้วถ้าป้องกุลตั้งใจมาหลอกคุณเหมือนกันล่ะ”
“ริสาไม่เชื่อว่าป้องจะทำอย่างนั้น”
“ทำไมคุณถึงไม่เชื่อผม”
“เพราะริสากับป้องรักกัน ความรักของป้องไม่ใช่เรื่องโกหก”
หมอเอกเจ็บจี๊ด รับรู้ว่าอาริสารักป้องกุลมากกว่าที่เคยรักตัวเองด้วยซ้ำ เขมก้าวขึ้นบันไดบ้านมาเห็นอาริสากับหมอเอกที่ดูเคร่งเครียดก็ชะงัก รู้ว่าตัวเองเข้ามาผิดจังหวะ เอ่ยขอโทษแล้วจะไป แต่อาริสาเรียกไว้
“เขมไม่ต้องไปหรอก หมอกำลังจะกลับแล้ว... หมอกลับไปเถอะค่ะ”
“ป้องกุลยังไม่รู้เรื่องที่ริสาเพิ่งบอกผมใช่มั้ย”
“ยังค่ะ แต่ริสากำลังจะบอกเขา ริสาจะอธิบายให้เขาเข้าใจเองว่าตอนนั้นที่ริสาทำเพราะโกรธแม่เขา แต่ตอนนี้ริสาไม่อยากทำแล้ว”
“เพราะริสารักเขาจริงๆ”
“ใช่ค่ะ”
เขมฟังสองคนพูดแล้วเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราว... นึกถึงเมื่อสักครู่ที่เห็นป้องกุลเพิ่งขี่รถออกไป
“หมอไปดูเกศเถอะค่ะ ป้องบอกว่าเกศเข้าโรงพยาบาล”
“เกศแท้ง!!”
อาริสากับเขมตกใจกับข่าวร้ายที่ไม่คาดคิดมาก่อน
“เขาแท้งมาระยะนึงแล้ว แต่เขาโกหกผมว่ายังท้อง”
อาริสาเข้าใจความรู้สึกของเกศิริน...พูดอย่างตรงไปตรงมา “เพราะเกศรักหมอไงคะ เกศเสียลูกแล้วก็กลัวจะเสียหมอไปอีกคน ถ้าเกศไม่มีลูก หมออย่าทิ้งเกศนะคะ”
“ผมมาเพราะห่วงริสา ไม่ใช่มาเพื่อให้คุณผลักไสผมไปให้คนอื่น”
หมอเอกทิ้งท้ายพร้อมมองอาริสาอีกครั้งให้รู้ว่ายังห่วงและรักก่อนเดินออกไป อาริสาถอนใจหนักๆ เครียดเรื่องป้องกุลแล้วเดินไปนั่งมุมหนึ่ง เขมไม่เก็บความสงสัยถามเพื่อนรักว่า
“เมื่อกี้เธอคุยอะไรเกี่ยวกับป้องรึเปล่า”
“ฉันบอกความจริงกับหมอ...ว่าฉันรู้ว่าป้องเป็นลูกเกศ ฉันหลอกใช้ป้อง”
“ริสา...ตอนฉันกลับมาฉันเห็นป้องขี่มอเตอร์ไซค์ออกไปจากหน้าบ้าน”
“อะไรนะ?!!”
“ฉันว่าป้องได้ยินแล้ว”
อาริสาตระหนกตกใจ...ผุดลุกขึ้นด้วยท่าทีร้อนรนกระวนกระวาย
ooooooo
