เกมรักเอาคืน
ตอนที่ 13
“ผมมาเยี่ยมเพื่อน” ป้องกุลแกล้งมองเลขหน้าห้องแล้วทำเหมือนว่ามาผิดห้อง “ผมขอตัวนะ” ว่าแล้วทำท่าจะเดินไปห้องอื่น หมอเอกหมดความอดทนโพล่งทันที
“มาเยี่ยมเพื่อนหรือมาเยี่ยมแม่”
ป้องกุลหยุดชะงัก หมอเอกใส่ต่อทันทีอย่างเกรี้ยวกราด
“ถ้ามาเยี่ยมแม่ แม่คุณอยู่ห้องนี้ ถูกแล้ว...ยืนนิ่งทำไมล่ะ รีบเข้าไปดูอาการของแม่คุณสิ คุณเป็นลูกที่รักแม่มากไม่ใช่เหรอ ถึงกับใช้ตัวเองดึงเมียของผู้ชายที่แม่รักให้พ้นทาง”
ป้องกุลไม่พอใจเพราะหมอเอกกำลังเข้าใจผิด ถามกลับอย่างฉุนๆ “คุณพูดอะไร”
หมอเอกเดินมายืนประจันหน้าป้องกุล จ้องเขม็งอย่างเจ็บแค้นพร้อมซัด
“หรือแม่กับลูกร่วมมือกัน”
ป้องกุลฉุนกึกที่หมอเอกเอาแม่มาพูดดูถูก เขากระชากคอเสื้อหมอเอกอย่างแรง
“จะพูดอะไรถึงแม่ผม ช่วยคิดถึงสิ่งที่คุณทำให้แม่ผมเจ็บด้วย”
หมอเอกผลักป้องกุลออกอย่างแรงด้วยสีหน้าเอาเรื่อง ตอบโต้อย่างเจ็บแค้นแทนอาริสา
“นายให้ฉันคิดถึงความรู้สึกของแม่นาย แล้วความรู้สึกของริสาล่ะ นายคิดถึงบ้างมั้ย อ้อ! ลืมไป ผู้ชายไซด์ไลน์มันคิดแต่เรื่องบนเตียง เลยคิดว่าความรักของผู้หญิงคนนึงเป็นเรื่องตลก แถมยังได้เงินแลกกับจำนวนชั่วโมงที่นอน นี่แม่เป็นคนจ่ายให้สินะ”
ป้องกุลทนฟังไม่ไหวง้างหมัดชก แต่หมอเอกหลบทันและชกสวนเข้าหน้าป้องกุลจนเซ แล้วยังกระชากคอลากไปกระแทกกับผนังอย่างแรง แต่ป้องกุลก็พยายามสู้อย่างไม่ยอม
“ผมไม่ได้ทำอย่างที่คุณพูด”
“งั้นนายบอกฉันสิ ริสารู้รึเปล่าว่านายเป็นลูกของเกศ นายเคยบอกริสามั้ยว่านายเป็นลูกของเกศ”
หมอเอกเกรี้ยวกราดมาก ป้องกุลไปไม่เป็นเพราะตัวเองไม่เคยบอก
“ไม่เคยบอกใช่มั้ย เพราะนายไม่ต้องการให้ริสารู้ นายต้องการหลอกริสาให้รัก ริสาจะได้เลิกยุ่งกับฉัน”
“ผมบอกแล้วไงว่ามันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด”
“แล้วทำไมไม่บอกริสาว่านายเป็นลูกใคร...อย่ายุ่งกับริสาอีก ถ้านายไม่จบ ฉันยอมติดคุกข้อหาฆ่าคนตายเพื่อเอานายออกจากชีวิตริสา”
หมอเอกปล่อยมือจากคอป้องกุลแล้วเดินไป ป้องกุลจะตามเพราะแน่ใจว่าเขาต้องไปหาอาริสา แต่เสียงดังโครมในห้องพักฟื้นของเกศิรินทำให้เขาเปลี่ยนใจเลือกเข้ามาดูแม่แทน
เกศิรินล้มอยู่กับพื้นโดยเสาน้ำเกลือล้มคว่ำด้วย เธอรีบลงจากเตียงเพื่อจะตามหมอเอก ป้องกุลเห็นสภาพแม่น่าสงสารมากรีบเข้าประคอง
“ป้องเจอหมอรึเปล่า หมอเพิ่งออกไปเมื่อกี้ ป้องพาแม่ไปหาหมอที”
“แม่ห่วงตัวเองก่อน”
“แม่ไม่เป็นไร เมื่อกี้หมอบอกจะไปหาแม่เขา ป้องไปถามพยาบาลทีว่าห้องแม่หมออยู่ไหน แม่จะไปคุยกับหมอ”
เกศิรินยันตัวจะลุกแต่ทรุดลงอีก ปากก็ร่ำร้องจะไปหาหมอเอกให้ได้
“ป้องพาแม่ไปที แม่ไม่อยากให้หมอทิ้งแม่”
“แม่รักเขาขนาดนั้นเลยเหรอ”
เกศิรินกอดลูกร้องไห้อย่างเจ็บปวด รำพึงรำพันอย่างน่าสงสาร
“ชีวิตแม่ตอนนี้รักผู้ชายแค่สองคนคือป้องกับหมอ...รักมากที่สุด ถ้าไม่มีป้องกับหมอ แม่ไม่รู้จะอยู่เพื่ออะไร”
ป้องกุลสะเทือนใจแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ตัดสินใจทำเพื่อแม่ “แม่อยู่ที่นี่ เดี๋ยวผมไปคุยกับเขาเอง ผมจะทำทุกอย่างไม่ให้เขาเกลียดแม่ แม่รอที่นี่นะ”
พูดจบเขาพยุงแม่กลับไปนั่งบนเตียงแล้วผลุนผลันออกไปทันที
ooooooo
ลัดดานอนบนเตียงผู้ป่วยอีกห้อง ร่างกายมีรอยฟกช้ำและขยับไม่ได้เพราะปวดช่วงสะโพกกำลังรอเจ้าหน้าที่มาพาไปเอกซเรย์ แต่รอนานเข้าก็โวยวายบ่นสาวใช้ที่เฝ้าอยู่ข้างเตียง
“ฉันบอกให้แกไปขอยาแก้ปวดไง”
“หนูไปขอแล้วค่ะ แต่พยาบาลไม่ให้เพราะคุณเอกสั่งไว้ว่าคุณลัดดาทานยาแก้ปวดมากเกินไปแล้ว”
“ก็เพราะฉันปวดสะโพกจะตายอยู่แล้วไง แล้วเอกไปไหน ตั้งแต่ฉันตื่นฉันยังไม่เห็นเลย”
เวลานั้นหมอเอกขับรถอย่างเร็วมาจอดริมรั้วบ้านเขม เขาลงมาจะกดกริ่งแต่มองไปเห็นเขมเสียก่อน
“ริสาอยู่บ้านเขมรึเปล่า”
เขมอึ้ง...เพราะรู้แน่แก่ใจว่าอาริสาอยู่ข้างในและกำลังรอป้องกุลด้วยใจจดจ่อ
อาริสาอยู่ในห้องนอนเขม เธอรอป้องกุลมารับ ระหว่างนี้ก็ฆ่าเวลาด้วยการหยิบมือถือมาฟังไลน์เสียงที่ป้องกุลเคยส่งมาให้
“พักผ่อนมากๆนะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมรักพี่นะครับ”
หมอเอกเดินขึ้นบันไดเข้ามามองอาริสา สูดหายใจลึกพยายามข่มอารมณ์โกรธป้องกุลไว้และหาคำพูดให้อาริสาเจ็บน้อยสุด
“หมอมาได้ยังไงคะ”
“เขมบอกว่าริสารอป้องกุลมารับอยู่เหรอ”
อาริสาอึกอักกระดากที่จะพูดเรื่องตัวเองกับป้องกุลให้หมอเอกฟัง จึงพูดเรื่องอื่นแทน
“หมอนัดทนายคุยเรื่องหย่ารึยังคะ”
หมอเอกคาดไม่ถึง...เจ็บลึกที่รู้ว่าอาริสารักป้องกุลมากถึงขนาดทวงเรื่องหย่า
“เลิกรักเด็กคนนั้นซะริสา”
อาริสาฟังแล้วคิดว่าหมอเอกจะยื้อเรื่องหย่าอีก จึงสวนกลับเสียงขุ่น “เราคุยกันแล้วนะคะ”
“คุณรู้รึเปล่าว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกใคร”
อาริสาชะงักที่อยู่ๆหมอเอกถามเรื่องนี้ แอบระแวงในใจว่าเขารู้เรื่องป้องกุลเป็นลูกเกศิรินหรือเปล่า จึงลองหยั่งเชิง
“ทำไมหมอถามอย่างนี้”
“คุณไม่รู้ใช่มั้ย”
อาริสาไม่ตอบแต่สังเกตเห็นสีหน้าท่าทางเขาโกรธ อดระแวงไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“ป้องกุลเป็นลูกชายของเกศ”
“หมอรู้ได้ยังไง”
“เกศบอกผม”
“แล้วป้องรู้รึเปล่าคะว่าหมอรู้เรื่องนี้”
“ป้องกุลรู้...รู้ทุกอย่าง...แล้วเขาก็รู้ว่าคุณเป็นเพื่อนของเกศแม่เขา”
“อะไรนะคะ ป้องรู้ว่าริสาเป็นเพื่อนกับเกศ เขารู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ใครบอกเขา”
“ผมไม่รู้ว่าใครบอก แต่ที่รู้คือป้องกุลรู้จักคุณมากกว่าที่คุณรู้จักเขา ป้องกุลถึงมายุ่งกับคุณ ป้องกุลตั้งใจทำให้คุณรักเขา เพราะป้องกุลต้องการดึงคุณไปจากผม ป้องกุลตั้งใจช่วยเกศแยกคุณไปจากผม”
หมอเอกระเบิดอารมณ์ตามความเข้าใจของตัวเอง แต่อาริสาแน่ใจว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น!
ooooooo
