ตอนที่ 13
“เมื่อยี่สิบปีก่อนผมเป็นคนวางเพลิงบ้านหลังนี้ครับ...ในหนังสือพิมพ์เก่านี่ ผมทำเพราะพวกธนานุวัตรจ้างผมครับ พวกธนานุวัตรฆ่าคนเพื่อให้ได้เป็นเจ้าของธนาคารครับ”
ความจริงจากปากสุนทรทำให้หลายคนเต้นผางโดยเฉพาะเปรมจิตที่คิดฆ่าปิดปากสุนทร สมุนเก่าซึ่งเคยส่งไปซ้อมดาวเด่นถูกเรียกตัวมาอีก โชคดีที่เยี่ยมยุทธกับดาวเหนือช่วยทันสุนทรเลยแค่ถูกรถเฉี่ยวหัวแตก
ไม่ถึงแก่ชีวิต กระนั้นทั้งหมดก็ได้ข้อความขู่จากเปรมจิตให้สุนทรเก็บปากเก็บคำให้ดีหากไม่อยากตาย!
ooooooo
เยี่ยมยุทธตัดสินใจเปิดศึกเต็มที่กับเปรมจิต บุกไปเอาเรื่องถึงบ้านศิลาทองเรื่องสุนทรถูกข่มขู่
“เพจแฉความจริงมีคลิปนายสุนทรออกมาแฉเรื่องท่านประธาน”
“เพจพวกนั้นไม่มีหลักฐาน มันจะใส่ร้ายใครก็ได้ อย่าบ้าตามโซเชียลไปเลย อ่านอะไรที่มันมีสาระหน่อยนะ”
“ถ้ามันไม่ใช่เรื่องจริงท่านคงไม่ส่งคนไปทำร้ายสุนทรหรอกใช่ไหมครับ”
“ลอบวางเพลิงหุ้นส่วนเพื่อให้ได้ครอบครองธนาคารเนี่ยมันเป็นข่าวลือที่มีมานานตั้งแต่ยี่สิบปีที่แล้ว แล้วไงหรือ...ได้แต่ลือ ฉันก็ยังอยู่ตรงนี้ เพราะฉะนั้น
อย่าสนใจให้มาก เอาเวลาไปทำงานดีกว่านะ”
ท่าทีไม่สะทกสะท้านของเปรมจิตทำให้เยี่ยมยุทธใช้ไม้แข็งเรียกปิ่นมุกมาชำระความเรื่องทั้งหมด ปิ่นมุกดีใจได้เจอหน้าเขาแต่กลับต้องหน้าถอดสีเมื่อเขาส่ง
มือเปื้อนเลือดให้แม่จับ
“เลือดครับ! เปื้อนเลือดของนายสุนทร ผมจงใจไม่ล้างเพื่อมาหาท่านประธานโดยเฉพาะ”
เปรมจิตตกใจมากพยายามดึงมือออกแต่เยี่ยมยุทธก็ยึดมือไว้และเริ่มเผยตัวตนแท้จริง
“เด็กชายคนหนึ่งกำพร้าพ่อแม่ ต้องเติบโตอย่างโดดเดี่ยวในบ้านเด็กกำพร้า นายสุนทรกลายเป็นบ้า ครอบครัวแตกแยก ลูกของนายสุนทรต้องโตในมูลนิธิ ทั้งหมดคือฝีมือของคุณ”
“แกเป็นใคร!”
“ดูหน้าของผมสิ คุณคิดว่าผมเป็นใคร”
“ตลอดเวลาที่แกเข้ามาในชีวิตปิ่นมุกแกซ่อนบางอย่างไว้ แกซ่อนอะไรไว้”
“ผมคือลูกชายของนนท์และสุดาที่ถูกคุณลอบวางเพลิงเผาบ้านจนตายเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว!”
ความจริงตรงหน้าทำให้เปรมจิตช็อก เช่นเดียวกับปิ่นมุกที่สำเหนียกถึงความรู้สึกแท้จริงของเขา
“ที่คุณเข้ามาในชีวิตฉัน ที่คบฉันก็เพื่อ...”
“เพื่อเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของธนานุวัตร เพื่อตามหาน้องสาวของผมที่ท่านประธานรับอุปการะ ตอนนี้น้องสาวของผมอยู่ที่ไหน บอกมา บอกมาเดี๋ยวนี้!”
เปรมจิตยังหาเสียงตัวเองไม่เจอปล่อยให้ปิ่นมุกตัดพ้อด้วยความน้อยใจ










