นิยายไทยรัฐ
ดวงใจในไฟหนาว
“ดาวเหนือไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ปล่อยเขาไป”
“เกี่ยว! ฉันเสียเปรมจิตเพราะแกเพราะฉะนั้นแกต้องเสียดาวเหนือเพราะฉัน หลังจากดูดาวเหนือตายศพต่อไปคือแก ฉันไม่ยอมให้ใครแย่งจินดาไปจากฉันหรอก”
“จินดาไม่ใช่ลูกคุณแต่จินดาคือน้องขวัญของผม”
“ของแกเหรอ...ตอนแรกฉันกะเอาเขาไปทิ้งแล้ว แต่แววตาสดใสคู่นั้นทำให้ฉันทิ้งเขาไว้ที่บ้านเด็กกำพร้าไม่ลง”
“สักวันจินดาต้องรู้ความจริง”
“ไม่มีทาง! ฉันไม่ปล่อยให้มีวันนั้นแน่ๆ ฉันถึงต้องฆ่าแกไง ฉันเสียเปรมจิตไปแล้ว ถ้าฉันเสียจินดาไปด้วยฉันจะเหลืออะไร ฉันจะฆ่าพวกแกแล้วตามไปจัดการกับไอ้ธนู”
ความจริงเรื่องจินดาคือขวัญน้องสาวแท้ๆของเยี่ยมยุทธหลุดจากปากพีระแบบหมดเปลือก พีระเป็นคนรักแรงเกลียดแรงและสมบัติชิ้นสุดท้ายก็คือจินดา เยี่ยมยุทธฮึดสู้เพื่อน้องสาวกับคนรักเอาชนะความกลัวช่วยดาวเหนือออกจากกองเพลิงได้สำเร็จ แต่กระนั้นก็ถูกลูกบ้าทิ้งท้ายของพีระยิงบาดเจ็บสาหัสทั้งคู่!
พีระถูกชาติซึ่งตามตำรวจมาช่วยยิงตายในที่เกิดเหตุ จินดาเสียใจมากแต่เข้าใจสถานการณ์ดี เมื่อเยี่ยมยุทธกับดาวเหนือออกจากโรงพยาบาลจึงไปร่วมงานศพของพีระ ปิ่นมุกก็ไปด้วยโดยปราศจากเปรมจิตที่ต้องรักษาตัวที่บ้านจากอาการอัมพฤกษ์
ทุกอย่างจบด้วยดีหลังจากนั้น จินดากับเยี่ยมยุทธไปทำบุญให้พ่อแม่และพีระ ดาวเหนือกับธนูอาสาไปด้วยและถือโอกาสแวะคุยกับพระอ๊อด
พระอ๊อดเห็นหน้าเยี่ยมยุทธอิ่มเอิบก็เดาว่าคงแก้ปัญหาวุ่นวายสำเร็จ “คำถามที่เราเคยคุยกันจำได้ไหม... ทำไมอาตมาถึงลาออกจากตำรวจมาเป็นพระ...เป็นตำรวจน่ะที่จริงก็ดีแต่มันคือการตามจับคนผิด...ตามแก้ที่ปลายเหตุ แต่ถ้าเราตามเปลี่ยนแปลงคนตั้งแต่ก่อนที่เขาจะทำผิดมันไม่ดีกว่าหรือ”
ดาวเหนือเสริม “ถ้าเป็นพระก็ได้เตือนสติ ได้ช่วยคนที่มีความทุกข์ จัดการเขาก่อนจะเป็นคนก่อปัญหาให้สังคม”
“ใช่...วัดกับมูลนิธิเหมือนกัน มีแต่คนมีปัญหามาพึ่งเรา ทำงานดูแลคนยากไร้ต่อไปนะคุณเยี่ยมคุณดาวเหนือ”
“อย่าหมกมุ่นกับอดีตที่ผ่านไปแล้วใช่ไหมครับ”
“เราสร้างอนาคตของเราให้ดีด้วยการทำปัจจุบันให้ดี วันนี้ขอให้ทั้งสี่คนได้ตั้งต้นชีวิตใหม่นะ ใช้ชีวิตกับปัจจุบัน ด้วยสติปัญญา...ขอให้ทุกคนมีความสุข... เจริญพร”
เยี่ยมยุทธกับดาวเหนือเริ่มต้นชีวิตคู่แสนสุขและอบอุ่นหลังจากนั้น แฟรงค์กลายเป็นพ่อตาจอมป่วนวุ่นวายกับคู่แต่งงานหมาดๆไม่เลิกแต่เยี่ยมยุทธกับดาวเหนือไม่ถือสาเพราะรู้ดีว่าแฟรงค์รักและหวังดีจากใจจริง
ooooooo
–อวสาน–
