ด้วยแรงอธิษฐาน
ตอนที่ 8
เต้ยพยักเพยิดเห็นด้วย ถุงแป้งเริ่มฉุกใจคิดแต่ไม่ทันได้สะระตะทั้งเธอ ฟางและเต้ยก็ต้องช่วยกันซ่อมป้ายคติพจน์ของโรงเรียนที่หล่นลงมา บรรยากาศสนุกสนานเคล้าเสียงหัวเราะของเด็กๆทำให้ถุงแป้งอารมณ์ดีขึ้นแต่กระนั้นก็ไม่ยอมกลับกรุงเทพฯ ฟางเลยจัดให้นอนกับเธอ ส่วนเต้ยนอนในห้องพักครู
ฟางเตือนให้ถุงแป้งโทร.บอกพ่อแม่เพราะไม่อยากให้เป็นห่วง เต้ยเห็นดีด้วยแต่ถุงแป้งกลับลังเลเพราะยังไม่พร้อมจะกลับไปเจอพ่อแม่ทะเลาะกัน เกตุมณีร้อนรนมากเพราะดึกดื่นลูกสาวคนเดียวก็ยังไม่กลับ ปิติก็นั่งไม่ติดและคิดจะโทร.หานัทธมนเพื่อนสนิทของลูกสาว
เกตุมณีของขึ้นเมื่อได้ยินชื่อนัทธมน ถลาไปยึดมือถือสามี
“ฉันไม่ให้โทร.! คุณไม่ต้องเอาลูกมาเป็นข้ออ้างเพื่อโทร.หาเด็กนั่นหน่อยเลย”
“ผมจะโทร.ถามเรื่องลูก มีเหตุผลหน่อยสิคุณเกตุ”
“คุณก็หัดใช้ความคิดซะบ้างนะก่อนจะทำอะไร ยัยถุงแป้งรู้ว่าเด็กนั่นทำอะไรลับหลังกับพ่อตัวเองเอาไว้ คุณคิดว่ายัยถุงแป้งจะยังคบหากับเด็กนั่นอยู่อีกเหรอ”
ปิติหน้าเจื่อน ยอมละความตั้งใจจะโทร.หา
นัทธมนเพราะเริ่มคิดได้ว่าการกระทำไม่คิดของตนอาจทำให้ลูกสาวคนเดียวเสียใจและเตลิดหนักกว่าเดิม
ooooooo
ถุงแป้งคิดถึงพ่อแม่แต่ไม่อยากโทร.หา เต้ย
มองมาด้วยความเป็นห่วงแต่ไม่ทันอ้าปากปลอบเธอก็โวยวายออกมาก่อนเมื่อเห็นเขามีแผลยุงกัดตามตัว
เต้ยขยับมือเกาหน้าแหย ถุงแป้งส่ายหน้าขำๆและพาเขาไปในครัว หั่นมะนาวและทาตามแผลให้
“เราไม่เคยรู้เรื่องพวกนี้เลยแฮะ วันนี้ถุงแป้งมีอะไรให้เราทึ่งหลายอย่างเลยนะ”
“เว่อร์ไปหรือเปล่า เราก็แค่จำมาจากผู้ใหญ่ที่เคยสอนอีกที”
“ไม่ใช่แค่เรื่องนี้ หลายๆเรื่องเลยที่เราไม่คิดว่าถุงแป้งจะทำได้ ตอนแรกคิดว่าจะเป็นพวกสาวเอ๋อ ที่ไหนได้เป็นสาวอึดเหมือนกันนะเรา”
“นี่ชมหรือหลอกด่าเนี่ย”
“ชมสิ...ชมจากใจเลย”
บรรยากาศเงียบสงบในโรงเรียนต่างจังหวัดทำให้สองหนุ่มสาวอารมณ์ปลอดโปร่ง โดยเฉพาะถุงแป้งที่มีเรื่องอื่นให้ทำจนแทบไม่ได้คิดถึงเรื่องขัดแย้งของพ่อแม่ กระนั้นเธอก็ไม่มีวันรู้เลยว่าเรื่องวุ่นวายจะมาถึงในเช้าวันต่อมา เมื่อฟางตัดสินใจโทร.บอกปิติกับเกตุมณีว่า
ลูกสาวคนเดียวหลบมาพักใจที่นี่...
นัทธมนยังไม่รู้เรื่องถุงแป้งหนีออกจากบ้าน มาทำงานที่ออฟฟิศกฤตย์ตามปกติ แต่แกมแก้วรู้ทุกอย่างแล้วและไม่รอช้าจะบุกออฟฟิศพี่ชายเพื่อเอาเรื่องเลขาฯสาวหน้าหวาน
“นี่เธอไปก่อเรื่องอะไรให้อีตาปิติกับพี่เกตุเขา”
“ดิฉันก็ไม่ได้ทำอะไรนี่คะ”
“ยังจะมาทำไม่รู้ไม่ชี้อีก คิดว่าฉันไม่กล้าตบแกหรือไง”
