ด้วยแรงอธิษฐาน
ตอนที่ 8
ลางสังหรณ์ของปิติเป็นจริงคืนเดียวกันนั้นเอง เกตุมณีมารอรับหน้าบ้านและพาไปคุยเรื่องสำคัญต่อหน้าถุงแป้ง
“ฉันจะไม่ถามนะว่าคุณไปไหนกับใครมา...เพราะฉันรู้หมดแล้ว”
“เอ่อ...เกตุ ผมว่าเรื่องนี้เราคุยกันแค่สองคนอย่าเอาลูกมาเกี่ยวดีกว่า”
ปิติไม่อยากให้ลูกสาวคิดมากบอกให้กลับห้องแต่เกตุมณีรั้งไว้
“ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น...ลูกเราโตแล้วเขาต้องรับรู้เรื่องนี้”
ถุงแป้งใจไม่ดีแต่เกตุมณีไม่ได้ใส่ใจ โพล่งสิ่งที่คิดตลอดทั้งวัน
“ฟังแม่ให้ดีนะ...แม่จะหย่ากับพ่อถุงแป้งจะอยู่กับใคร”
ปิติช็อกมาก ยิ่งเห็นสีหน้าซีดเผือดของลูกสาวยิ่งเครียด ขอเคลียร์กับภรรยา
“ฉันไม่คุย!”
“เกตุ...อย่าวู่วามใช้อารมณ์สิ นี่มันเรื่องใหญ่นะ”
“ฉันรู้แต่ฉันคิดดีแล้ว ไม่มีอะไรต้องคุยแล้ว”
“คุณกำลังเข้าใจผมผิดนะ ผมไม่ได้ทำอะไรเสียหาย คุณคิดในแง่ร้ายไปเองทั้งนั้น”
เกตุมณีไม่เชื่อแหวเสียงเขียว “หยุดพูดเถอะ! ฉันไม่อยากฟังคำแก้ตัวของคนโกหก ฉันทนนอนคิดอยู่ทั้งคืน ชีวิตที่เหลือของฉัน ฉันจะไม่ใช้มันกับคนโกหกอีกแล้ว”
“ฟังผมก่อน คุณจะเอาผมไปสาบานที่ไหนก็ได้ ผมไม่ได้ทำอะไรเสียหายอย่างที่คุณคิด”
“คนอยู่ด้วยกันถ้าเริ่มโกหกอีกหน่อยเรื่องเสียหายก็เกิด แล้วทำไมฉันต้องนั่งโง่รอจนถึงวันนั้น”
จบคำก็หันไปทางลูกสาว “บอกแม่ซิ ลูกจะอยู่ กับใคร”
ถุงแป้งเสียใจมาก ส่ายหน้าไม่เลือก “ถุงแป้งไม่อยู่กับใครทั้งนั้น!”
น้ำเสียงและท่าทางแตกตื่นของลูกสาวทำให้สองพ่อแม่ตกใจ ถลาตามไปปลอบเมื่อเห็นถุงแป้งร้องไห้
“ไม่เป็นไรนะลูก เราสองคนก็อยู่กันได้ ถุงแป้งอยู่กับแม่นะลูก”
“มันเกิดอะไรขึ้นคะ คุณพ่อทำอะไรผิด ทำไมแม่ถึงต้อง...”
เกตุมณีพยายามเลี่ยงไม่พูดถึงนัทธมน “ก็...ไม่ถึงขั้นคอขาดบาดตายหรอกนะลูกแต่แม่แก่แล้ว แม่อยากอยู่อย่างสบายใจ ไม่ใช่ต้องคอยกังวลร้อนใจอยู่กับคนที่โกหกปิดบังเชื่อใจไม่ได้”
“คุณพ่อโกหกอะไรแม่เหรอคะ”
“เอ่อ...คือพ่อเขาแอบไปนัดเจอกับ...นัทธมน”
“ว่าไงนะคะ...ยัยนัทเพื่อนถุงแป้งเนี่ยนะ นี่อย่าบอกนะคะว่าคุณพ่อกับยัยนัท...”
ปิติเห็นท่าไม่ดีกลัวลูกสาวเข้าใจผิดไปใหญ่ รีบพูดแทรก
“ไม่ใช่อย่างงั้นนะลูก...พ่อไม่ได้ทำอะไรเสื่อมเสียเกินเลยกับเพื่อนของลูก”
ถุงแป้งสับสนไม่รู้จะเชื่อใคร ปิติจึงหันไปย้ำกับภรรยา
“คุณอย่าเข้าใจผมผิด ผมแค่คุยกับนัทเขาเฉยๆ...คุณเชื่อผมสิ”
“เชื่อคนอย่างคุณเนี่ยนะ”
“ผมพูดความจริงนะเกตุ ถุงแป้งต้องเชื่อพ่อนะ”
