เจ้าสาวจำยอม

เมษารินฉวยจังหวะที่นครินทร์เผลอกำหมัดยกแขนฟาดไปที่หน้าเขาแล้ววิ่งไปหาเขตแดนกับเมธัสก่อนทั้งหมดจะพากันหลบเข้าที่กำบัง

นครินทร์กุมหน้าคำรามลั่นอย่างโกรธจัด ถือปืนในมือส่ายไปมาพลางถอยหลังจนกระทั่งพิงกับระเบียงดาดฟ้า

“อย่าเข้ามานะ”

“วางปืนเถอะลูก เดี๋ยวตำรวจมา ลูกจะมีความผิดนะ วางปืนก่อน”

“ความผิดอะไร ผมผิดอะไรเหรอ พวกพ่อต่างหากที่ผิด ที่ทำกับผมกับแม่ผม”

“ได้...ความผิดทั้งหมดพ่อยอมรับไว้คนเดียว ลูกไม่ต้องอภัยให้พ่อ จะโกรธเกลียดพ่อไปตลอดชีวิต พ่อก็ยอม แต่อย่าทำร้ายตัวเอง ทำลายอนาคตแบบนี้ หยุดเถอะลูก วางปืนลงซะลูก”

“ผมยังแก้แค้นให้แม่ไม่สำเร็จเลย ผมจะหยุดได้ยังไง วิญญาณของแม่จะต้องโกรธผมที่แก้แค้นให้แม่ไม่สำเร็จ...บอลขอโทษครับแม่ บอลขอโทษ แม่ที่น่าสงสารของบอล แต่แม่ไม่ต้องห่วง บอลจะตามไปดูแลแม่ แม่ไม่ต้องอยู่คนเดียวโดดเดี่ยวอีกแล้ว แม่รอบอลนะ...บอลจะไปอยู่กับแม่...เราจะมีกันและกัน...แค่เราสองแม่ลูก”

นครินทร์ร้องไห้คร่ำครวญ ปล่อยปืนร่วงแล้วจะกระโดดตึกลงไป แต่เมธัสไวกว่าใครคว้ามือนครินทร์ไว้หมับจนร่างของเขาร่วงตาม แต่ศรุตกับเขตแดนวิ่งเข้าไปจับเมธัสไว้ทันอย่างฉิวเฉียด

ร่างนครินทร์ห้อยโตงเตงเงยหน้ามองเมธัสที่ใช้สองมือจับมือเขาไว้อย่างสุดชีวิต น้ำตาพ่อไหลอาบหน้า ไม่ยอมปล่อยมือลูกชาย

“ปล่อยมือผมพ่อ...ปล่อย!”

“ไม่...พ่อไม่มีวันปล่อยมือลูกอีกแล้ว พ่อผิดที่วันนั้นปล่อยลูกหนีไปจากพ่อ แต่วันนี้พ่อจะไม่มีวันยอมปล่อยลูกไปจากพ่อเด็ดขาด ถ้าลูกไป พ่อก็จะไปกับลูก พ่อจะไม่ทอดทิ้งลูกให้เจ็บปวดคนเดียวอีกแล้ว”

นครินทร์ถึงกับร้องไห้โฮ เมษารินถลาเข้ามายื่นมือไปขอร้องด้วยน้ำตา

“พี่บอล...ส่งมือมาเถอะนะ เราจะจับมือผ่านเรื่องในอดีตไปด้วยกัน เมสัญญาว่าเมจะอยู่ข้างพี่ ทำทุกอย่างทดแทนเรื่องราวเลวร้ายที่พี่ต้องเจอ พี่ไม่ต้องรักเม ขอแค่พี่มีชีวิตต่อไปเถอะนะ เมขอร้องส่งมือมาให้เม”

“คุณนครินทร์ส่งมือมาเถอะครับ ให้เราได้ช่วยคุณ เราเป็นครอบครัวเดียวกันนะครับ ไม่มีใครทอดทิ้งคุณ ทุกคนเห็นใจคุณ พวกเราจะต้องผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกัน” เขตแดนช่วยกล่อม

นครินทร์นิ่งคิดอย่างสับสน อาชากับศรุตช่วยดึงมือเขตแดนกับเมธัสอีกทอด ขณะที่เมษารินยังคงอ้อนวอนไม่หยุด

“พี่บอล...ส่งมือมาเถอะ เมขอร้อง ให้เมกับพ่อได้ช่วยพี่เถอะนะ ถ้าวิญญาณแม่พี่ดูอยู่ แม่คงไม่อยากให้พี่จบชีวิตตัวเองแบบนี้หรอก แม่คงอยากให้พี่มีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขมากกว่า”

นครินทร์ฟังแล้วตัดสินใจได้ในที่สุด...ยื่นอีกมือมาให้เมษารินจับทั้งน้ำตา เมษารินดีใจมาก วันชนะกลับใจได้เช่นกันเข้ามาช่วยดึงนครินทร์ขึ้นมา ทุกคนร่วมใจร่วมแรงช่วยกัน