เจ้าสาวจำยอม

ผลการวิเคราะห์และลำดับเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นกับเมษารินซึ่งมีนครินทร์เข้ามาเกี่ยวข้องด้วยทุกครั้ง ทำให้ทุกคนมั่นใจว่าเขาคือบอลพี่ชายต่างมารดาของเมษาริน และที่ผ่านมาลูกแก้วก็ตกเป็นเครื่องมือแก้แค้นของนครินทร์โดยไม่รู้ตัว

เมื่อเรื่องราวกระจ่างชัดแล้ว ศรุตต้องการให้เมษารินกับเมธัสรู้เรื่องนี้ให้เร็วที่สุด เขตแดนจึงโทร.หาเมษารินแต่เธอไม่รับสาย อาชาเห็นว่าเส้นทางไปวัดอยู่ไม่ไกลจากที่นี่จึงรีบมุ่งหน้าไปด้วยกันทั้งหมดโดยใช้รถสองคัน แล้วไปเจอเมธัสกับเมษารินกำลังวิ่งหนีการไล่ล่าของพวกนครินทร์มาถึงถนนใหญ่

นครินทร์สติหลุดควบคุมตัวเองไม่ได้ ปล่อยให้ความแค้นเข้าครอบงำ ต้องการแก้แค้นให้แม่และตัวเองที่โดนเมธัสทอดทิ้งให้ตกระกำลำบากแทบไม่มีที่ซุกหัวนอน ต้องอยู่อย่างอดอยากแร้นแค้น

เมื่อพวกเขตแดนมาช่วยสองพ่อลูก แน่นอนว่านครินทร์ไม่วางมือง่ายๆ พวกเขาต่อสู้กับอีกฝ่ายอย่างเอาเป็นเอาตายก่อนจะสบโอกาสหนีแล้วเอาเมษารินขึ้นรถไปเป็นตัวประกันโดยลากลูกแก้วที่พยายามเข้าหานครินทร์ไปด้วยอีกคน ส่วนพวกเขตแดนหมดโอกาสตามเพราะยางรถทั้งสองคันโดนยิงแตกหมด

ตำรวจมาถึงจุดเกิดเหตุพบกลุ่มของเมธัสและไทยมุงจำนวนหนึ่ง เมธัสให้รายละเอียดกับตำรวจว่านครินทร์เป็นลูกชายของตน เขาหายตัวไปกว่าสิบปี ตนไม่เคยเฉลียวใจเลยว่าลูกชายที่ตามหามานานคือเขา ถ้ารู้มาก่อนหน้านี้เรื่องวันนี้จะไม่มีวันเกิดขึ้นเด็ดขาด

เมธัสรู้สึกอัดอั้นเสียใจมาก แต่เขตแดนทั้งร้อนใจทั้งโกรธจนยืนแทบไม่ติด

“จะรู้วันนี้หรือวันไหน เรื่องวันนี้ก็ไม่ควรเกิดขึ้นเลย มันเรื่องอะไรนายนครินทร์ถึงเอาความแค้นมาลงกับคุณเม ที่ผ่านมาคุณเมยังเจอมาไม่มากพออีกเหรอ มาจับตัวคุณเมไปแบบนี้ เขาต้องการอะไร เอาตัวคุณเมไปทำไม”

“แล้วยังเอาตัวลูกแก้วไปอีกคน ตอนนี้สภาพจิตใจลูกแก้วก็ไม่ค่อยจะปกติสักเท่าไหร่”

“นั่นน่ะสิคะ เกิดลูกแก้วอาละวาดขึ้นมาจะโดนอะไรบ้างรึเปล่าก็ไม่รู้”

เอกพงศ์กับแพนแพนแสดงความห่วงใยเพื่อนสนิท เมธัสเสียใจคร่ำครวญว่าตนผิดเอง เขตแดนพยายามควบคุมสติอารมณ์ให้เย็นลง ขอโทษเมธัสที่ตนหัวเสีย แต่เพราะตนเป็นห่วงเมษาริน

“พ่อเข้าใจ พ่อก็เป็นห่วงเมมาก ขออย่าให้เกิดเรื่องร้ายอะไรขึ้นเลย”

ทุกคนอึ้ง พูดอะไรกันไม่ออก อยู่ในภาวะอึดอัดใจและเครียดด้วยความเป็นห่วง

ooooooo