เจ้าสาวจำยอม
ตอนที่ 15
“อ้าว...ลูกเม กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ พ่อไม่เห็นรู้เลย”
“เมกลับมาเอาของน่ะค่ะ กำลังจะกลับ พอดีนัดกับคุณเขตไว้”
“เดี๋ยวลูก จำไม่ได้เหรอวันนี้วันอะไร”
“อย่าเล่นทายปัญหาเลยค่ะคุณพ่อ จะบอกก็บอกเถอะค่ะ วันอะไร”
“วันนี้เป็นวันครบรอบวันที่คุณแม่ของลูกจากเราไปไง”
“เมนี่แย่จริงๆ ทำไมถึงได้ลืมวันสำคัญของคุณแม่ได้ จริงๆคุณพ่อก็น่าจะบอกเมล่วงหน้านะคะ ไม่บอกกับตัวเมโดยตรงก็บอกฝากกับรุ้งก็ได้ นี่ถ้าเมไม่กลับมาเอาของที่บ้าน เมก็คงจะปล่อยให้วันนี้มันผ่านไปโดยที่ไม่ได้ทำหน้าที่ของลูกเลย”
“อย่าโมโหน่าลูก ตอนนี้พ่อก็กำลังบอกลูกอยู่นี่ไง พ่อจะไปทำบุญให้แม่เขาที่วัด ข้าวของพ่อเตรียมไว้หมดแล้ว ลูกจะไปกับพ่อไหม”
เมษารินนิ่งไปนิดก่อนตอบตกลง
ooooooo
เขตแดน ศรุต และอาชาเข้าไปคุยกับครูต้อยที่เคยอุปการะฟลุคที่มีพ่อแม่เป็นต่างด้าวและบอลที่เป็นเด็กเร่ร่อน โดยครูต้อยมีรูปบอลในวัยเด็กให้ดูด้วย ปรากฏว่ารูปนั้นคล้ายนครินทร์มาก แต่ทุกคนยังไม่กล้าฟันธง
“แล้วนายบอลเคยบอกไหมครับครู ว่าเขาเป็นลูกเต้าเหล่าใคร”
“ไม่เคยค่ะ ดิฉันเคยถามหลายหน เขาไม่เคยตอบชื่อพ่อแม่เลย ถามทีไรก็ตอบแค่ว่าพ่อกับแม่ตายไปหมดแล้ว”
“แล้วตอนนายบอลมาอยู่ที่นี่ เป็นยังไงบ้างครับครู”
“ครูจำได้แม่นเลย เขาเป็นเด็กที่เงียบมาก ดื้อเงียบ ไม่ค่อยพูดค่อยจา ชอบคิดอะไรอยู่คนเดียว ไม่สุงสิงกับใคร เหมือนเจอเรื่องกระทบจิตใจรุนแรงมาก่อนจะมาอยู่ที่นี่ค่ะ”
“แล้วเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงครับ”
“ครูไปเจอเขา...น่าสงสารมาก เขากับเพื่อนเด็กเร่ร่อนอีกคนหิว ไปขโมยขนมในตลาดกิน เลยถูกคนในตลาดรุมตีรุมทำร้ายมา ครูพาเขาไปหาหมอ แล้วเด็กทั้งสองคนก็มาอยู่ด้วยที่บ้านพักพิง”
“ตั้งแต่วันนั้นบอลกับฟลุคก็เลยได้รู้จักกันที่นี่?”
“ค่ะ แต่หลังจากนั้นไม่นาน บอลก็หนีออกจากสถานพักพิงไปพร้อมกับฟลุค แล้วก็เพื่อนคนนั้น จนฟลุคไปเจอคุณยายคนนั้นพาไปเลี้ยง แต่บอลกับเด็กอีกคนครูไม่เคยได้ข่าวคราวของพวกเขาทั้งสองคนอีกเลย”
