เจ้าสาวจำยอม

เช้าวันถัดมาเมษารินยังหวาดผวากับฝันร้ายเมื่อคืนไม่หาย เขตแดนปลอบโยนและหยอกล้อเพื่อให้เธอผ่อนคลาย สุดท้ายย้ำว่าไม่ต้องกลัวเรื่องนายบอล จะช่วยตามหาเขาให้พบ จะไม่ปล่อยให้เข้าถึงตัวเธอง่ายๆ

หลังจากนั้นสองคนช่วยกันทำอาหารเช้า เขตแดนเป็นพ่อครัวที่ทะมัดทะแมงมาก สอนเมษารินทำโจ๊กหมู เสร็จแล้วตักป้อนกันกินอย่างเอร็ดอร่อย แต่แล้วอาชาโทร.หาเขตแดนบอกว่ามีความคืบหน้าเรื่องนายบอล เขตแดนสนใจมาก บอกอาชาให้มารับเขาได้เลยโดยหลอกเมษารินว่าต้องรีบไปเจรจาซื้อตึกด่วนก่อนจะโดนคนอื่นปาดหน้า

ไม่ทันจะขึ้นรถไปกับอาชา ลูกแก้วโทร.หาเขตแดน แต่เขาไม่ได้รับสายเพราะจะรีบไปสมทบกับศรุตที่รออยู่ที่บ้านพักเด็กเร่ร่อน กระทั่งลูกแก้วเพียรโทร.ไม่หยุดหย่อน อาชาจึงแนะนำเจ้านายให้ลองรับดู เพราะลูกแก้วสนิทสนมกับนครินทร์ อาจจะมีอะไรที่เป็นประโยชน์กับเรา

ลูกแก้วบอกเขตแดนว่าเธอมีเรื่องสำคัญอยากพบเขา คุยทางโทรศัพท์ไม่ได้ เราต้องเจอกัน แต่เขตแดนบอกว่าตนมีธุระต้องทำวันนี้และไม่รู้ว่าจะเสร็จเมื่อไหร่ ลูกแก้วตอบกลับว่ายังไงก็จะรอ

“เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ ถ้าผมเสร็จธุระเมื่อไหร่ ผมจะโทร.ไปนะครับ”

เมื่อไปถึงบ้านพักเด็กเร่ร่อนที่ศรุตรออยู่ ฟลุคหรือบอลตัวปลอมเคยอยู่ที่นี่ เขาอาจเคยรู้จักสนิทสนมกับบอลตัวจริงมาก่อน หรืออาจจะเคยเจอกันตอนที่เร่ร่อนอยู่ข้างถนน หรือในสถานที่พักพิงเด็กเร่ร่อน ซึ่งอาชาสอบถามจากยายของฟลุคก่อนจะมาที่นี่

“แล้วที่นี่เขาจะยอมให้ข้อมูลกับเรามั้ย”

“ไม่มีปัญหาครับ ตัวช่วยเราอยู่นั่น” อาชาชี้มือไปยังศรุตที่กำลังเดินตรงมา “ตอนที่คุณศรุตยังทำงานกับคุณแม่ที่สายการบิน เคยให้ทุนสนับสนุนที่นี่เป็นประจำ ก็เลยขอความร่วมมือได้ง่ายขึ้นครับ”

“รีบไปข้างในกันเถอะครับ ผมประสานกับผู้ดูแลที่นี่ไว้แล้ว”

“ขอบคุณมากนะครับ คุณรุต”

“ขอบคุณทำไมครับ เมก็เพื่อนผม แล้วก็เคยช่วยผมกับปิ่นไว้มาก คราวนี้ถึงทีผมต้องช่วยเมบ้างแล้วครับ”

สามคนเดินตรงไปที่อาคารบ้านพักพิงเด็กเร่ร่อนด้วยความหวัง

เวลาเดียวกันนั้นเมษารินกลับมาที่บ้านชลัมพุ เพราะอยู่ดีๆก็นึกถึงแผ่นซีดีที่พ่อเคยให้ตอนวันเกิดแล้วเธอเก็บมันไว้ในลิ้นชักในห้องนอน อยากรู้ว่าในนั้นมีอะไร

เมษารินตั้งใจนำแผ่นซีดีไปเปิดดูที่คอนโดเขตแดน แต่ไม่ทันจะกลับออกจากบ้านก็เจอเมธัสหน้าตึก เขากำลังรอแม่บ้านจัดอาหารคาวหวานและดอกไม้ธูปเทียนใส่รถ เธอเดินมาถามพ่อว่าจะไปทำบุญหรือ