เจ้าสาวจำยอม

“ไม่จริง! พี่จรจัด แต่เมเป็นบ้า นี่ต่างหากล่ะเรื่องจริง...สิ่งที่พี่เจอ กับสิ่งที่เมเจอมันไม่ต่างกันหรอก แม่พี่ถูกแม่เมขับรถชนตายโดยไม่ตั้งใจ แม่เมไม่ตาย แต่เหมือนตายทั้งเป็น หลังจากแม่พี่ตาย แม่เมก็เอาแต่เสียใจ แม่รู้สึกผิดที่แย่งพ่อมาจากแม่พี่โดยไม่รู้ว่าพ่อมีลูกเมียอยู่ก่อนแล้ว แม่โทษตัวเองมาตลอดว่าทำให้แม่พี่ต้องตาย...แล้วแม่ก็ตรอมใจตายตามไป ทิ้งเมไว้กับความทรงจำเลวร้ายทั้งหมดที่ฝังอยู่ในหัวของเม มันยังอยู่...”

เมษารินพูดทั้งน้ำตา ระหว่างนี้วันชนะมาบอกนครินทร์ว่าลูกแก้วหนีขึ้นรถรุ้งรดาไปได้ ป่านนี้พวกเขตแดนต้องรู้แล้วว่าเมษารินอยู่ที่นี่ นครินทร์โกรธมากเกรี้ยวกราดดุด่าลูกน้องแล้วลากเมษารินไปบนดาดฟ้า เป็นเวลาที่พวกเขตแดนมาถึงพอดี

นครินทร์จ่อปืนใส่เมษาริน เมธัสขอร้องลูกชายทั้งน้ำตา “อย่าทำอะไรน้องนะบอล ปล่อยน้อง พ่อขอร้อง”

“ปล่อยเหรอ ผมปล่อยให้พวกคุณเสวยสุขกันมาสิบกว่าปี ยังไม่พออีกเหรอ”

 “เสวยสุขอะไร คุณเมก็ทุกข์ไม่น้อยไปกว่าคุณเลย”

“แกหยุดสอดได้ไหมไอ้เขตแดน นี่มันเรื่องในครอบครัวฉันเว้ย”

“ผมก็เป็นคนในครอบครัวเหมือนกัน คุณเมเป็นภรรยาของผม”

“รู้สึกว่าแกจะภูมิใจเหลือเกินนะที่ได้เป็นลูกเขยพ่อฉัน ฉันเป็นลูกแท้ๆ ฉันกลับไม่รู้สึกภูมิใจที่เป็นลูกของพ่อคนนี้เลย พ่อที่ทิ้งลูกทิ้งเมียที่ลำบากมาด้วยกัน หนีไปแต่งงานกับเมียเศรษฐีเจ้าของห้างหน้าตาเฉย ปล่อยให้แม่กินน้ำตาต่างข้าว ปล่อยให้ลูกอดๆอยากๆ ไม่เคยมาเหลียวแล”

“พ่อไม่ได้คิดจะทิ้งบอลนะลูก พ่อพยายามจะรับลูกมาอยู่ด้วยกัน แต่แม่ของลูกไม่ยอมให้”

“แม่จะยอมได้ยังไง ในเมื่อชีวิตแม่มีแค่ผมคนเดียว พ่อทิ้งเรา แล้วยังคิดจะพรากลูกจากแม่อีกเหรอ”

“เรื่องที่พ่อทิ้งแม่ลูกไป พ่อยอมรับผิด แต่พ่ออยากจะอธิบาย พ่อไม่สามารถอยู่กับแม่ของลูกในสภาพนั้นได้จริงๆ ลูกก็รู้ว่าแม่ลูกเป็นยังไง”

“ต่อให้แม่ผมเป็นคนขี้เหล้ายังไง แม่ก็เป็นแม่ผม เป็นเมียของพ่อ พ่อไม่ควรจะทิ้งแม่ไป”

เสียงไซเรนตำรวจดังมาแต่ไกล...ทุกคนชะงัก เมธัสไม่ต้องการให้ลูกชายโดนจับจึงเร่งเร้า

“ตำรวจกำลังมาแล้ว ลูกวางปืนแล้วปล่อยเมซะบอล โทษหนักจะได้กลายเป็นเบา พ่อจะไม่หาข้ออ้างหรือแก้ตัวอะไรอีกแล้ว พ่อยอมรับผิดทุกอย่าง...พ่อเสียใจ...พ่อเสียใจจริงๆ”

“พ่อจะมาพูดแค่ว่าพ่อเสียใจง่ายๆแบบนี้ไม่ได้หรอก พ่อควรจะต้องเจอคำว่าสูญเสียมากกว่าเสียใจ” นครินทร์พูดพลางยกปืนจี้เมษารินสูงขึ้นมาที่คอ พร้อมลากไปใกล้ระเบียงดาดฟ้า

“จะทำอะไรเม อย่านะ!” ขาดคำเขตแดนพุ่งเข้าไป แต่วันชนะโผล่ออกมาเล็งปืนใส่ โชคดีที่อาชาหันมาเห็นจึงถลาไปยื้อยุดปืนแล้วต่อสู้กัน