เส้นสนกลรัก

เหมียวยังไม่มั่นใจกับความรู้สึกของโขงนัก โขงยืนยันว่าตนจริงจัง ตนอยากเห็นเธอปลอดภัย เหมียวบอกว่าตนก็ไม่อยากเห็นเขาโดนพักงานเหมือนกัน ทั้งสองเปิดใจและหยอกล้อกันในความรู้สึกที่มีต่อกัน

วันต่อมาโขงไปหาครูจันทราที่บ้าน เจออิสระ อคิน พัสกรและเตชัสที่บ้านครู ทุกคนเป็นห่วงโขงและช่วยกันคิดหาทางสู้กับพีระ เตชัสเสนอว่าที่โขงสู้พีระไม่ได้เพราะเขาไม่มีอะไรในมือเลย

ครูจันทราเสนอว่า อย่างแรกโขงต้องพิสูจน์ตัวเองให้ได้ก่อน ยังไงเราก็ลุยเดี่ยวไม่ได้ โขงต้องมีคนที่นั่นคอยสนับสนุน อคินเสนอว่าถ้าไม่มีคลิปแต่มีภาพหรือพยานก็ได้ บอกโขงให้คิดดูว่ามีใครยืนยันให้เขาได้ไหม

โขงพยายามคิด นึกได้ว่าในกล้องวงจรปิดมีรถสองแถวจอดอยู่ ลองซูมเข้าไปดูเห็นเป็นรถของลุงไสว

โชคดีจริงๆที่ไสวเพิ่งซื้อกล้องวงจรปิดมาติด จึงได้ภาพจากอีกมุมหนึ่งต่างจากภาพกล้องวงจรปิดของผับ ในภาพเห็นชัดว่าโขงไม่ได้ชกพีระแต่ชกกำแพงระบายอารมณ์ และทนพีระยั่วยุไม่ไหวเดินหนีไป ที่สำคัญพอโขงเดินออกไป พีระเช็ดเลือดที่มุมปากแล้วพูดอะไรกับใครสักคนแต่ไม่มีเสียง ทุกคนดูภาพแล้วไสวถามว่า

“พอยืนยันได้ไหมครับว่าคุณโขงไม่ได้อัดคุณพีระอย่างที่เป็นข่าว”

นารีดูแล้วให้สวัสดิ์เตรียมเอารถออกไปสำนักงานใหญ่ ถามไสวว่าสะดวกไหมถ้าจะให้ไปยืนยันความบริสุทธิ์ให้โขงด้วยกัน ไสวตอบทันทีว่ายินดีและเป็นเกียรติอย่างยิ่ง

เมื่อไปถึง “กองปราบปรามพิเศษ” เตชัสแนะนำโขงแก่เพื่อนว่าโขงคือเจ้าหน้าที่พัฒนาครอบครัวที่ตนเล่าให้ฟัง โขงจึงยื่นเอกสารข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับการค้ามนุษย์ที่หนองตาคำให้ อึดใจเดียวผู้กองกำชัยก็โทร.มาบอกโขงว่าพบรถตู้คันต้องสงสัยแล้ว เมื่อแสนดูก็ยืนยันว่าเป็นรถคันที่รับส้มกับเปิ้ลไป

จากการตรวจสอบเส้นทางรถตู้ เริ่มออกจากผับ ไล่ไปจนถึงหาดใหญ่ วิเคราะห์กันว่าคงเป็นจุดพัก เพื่อรอส่งไปต่างประเทศ กำชัยบอกโขงว่า

“ผมจะประสานตำรวจท้องที่ให้ช่วยติดตาม ยังไงเราก็ต้องช่วยทุกคนให้ได้”

เปิ้ลกับส้มก็พยายามหาทางหนี เห็นผู้คุมที่เอาข้าวมาให้มีโทรศัพท์เหน็บกระเป๋าหลังก็ทำทีทะเลาะตบตีกัน ผู้คุมเปิดประตูเข้ามาห้ามก็อาศัยช่วงชุลมุน

จิ๊กโทรศัพท์แล้วแอบโทร.หาเหมียว แต่บอกได้แค่ว่าพวกตนทำงานที่ผับพีระและถูกหลอกมาแล้วเสียงก็เงียบหายไปเลย

ชัยกับดำและผู้คุมอีกสองคนเข้ามาจ้องเปิ้ลที่กำโทรศัพท์ไว้แน่น พอชัยจะเข้าแย่งโทรศัพท์เปิ้ลก็ขว้างโทรศัพท์จนแตกกระจายแล้ววิ่งไปที่ประตู ชัยตามไปจิกกลับมาจะทำร้าย ดำรีบเตือนลูกพี่ว่า

“เฮ้ยพี่ชัย นายสั่งไว้ ห้ามทำให้สินค้ามีตำหนิ เดี๋ยวเราโดนด่าอีก” ชัยจึงปล่อยเปิ้ลไปอย่างหงุดหงิด

เหมียวรีบโทร.กลับหาเปิ้ลแต่ไม่มีเสียงตอบรับ เหมียวพึมพำอย่างร้อนใจ

“เปิ้ล...แกเป็นไงบ้างวะ...ฉันจะช่วยแกได้ไงเนี่ย”