เส้นสนกลรัก
ตอนที่ 6
เหมียวทำงานอย่างเต็มที่เพื่อหวังได้เงินและไม่ถูกเลิกจ้าง จนถูกอกถูกใจลูกค้าติดใจ พีระพอใจการทำงานของเหมียว พอลูกค้ากลับก็เรียกเหมียวไปพบให้นั่งกินข้าวด้วยกันจะได้เป็นเพื่อนและคุยกันด้วย
พร้อมดูอยู่ตลอดเวลา ปรารภกับแสนว่าแปลก คุณพีระไม่เคยชวนพนักงานคนไหนไปกินข้าวเลย สงสัยจะหลงเสน่ห์แคทตี้ซึ่งเป็นชื่อใหม่ของเหมียวเข้าแล้ว นอกจากชวนนั่งโต๊ะแล้ว พีระยังพาเหมียวไปหนองตาคำ โฮเทลด้วย พูดอย่างรู้ดีว่า
“โรงแรมหรูเลยล่ะ คงได้กินกันทั้งคืนแน่”
แสนรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พร้อมเดินออกมาเหลือบมองแสนแล้วยิ้มที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผน
โขงรีบขึ้นรถสองแถวของไสวมุ่งไปที่ร้านอาหารโรงแรมที่แสนบอกทันที ไสวขับไม่ทันใจก็เร่งจนพอไปถึงโรงแรมโขงก็วิ่งลงไปเลย ไสวสงสัยว่ารีบร้อนแบบนี้สงสัยมีเรื่องอะไรหรือเปล่า
พีระส่งเครื่องดื่มให้เหมียว เหมียวพยายามปฏิเสธแต่ก็ขัดพีระที่คะยั้นคะยอแกมบังคับไม่ได้ เหมียวดื่มจนบอกว่าไม่ไหวแล้ว แต่พอพีระบอกว่าเรื่องเงินตนช่วยได้ เหมียวก็รับมาดื่ม อ้อนว่า
“ถ้าแก้วนี้หมด คุณพีระต้องบอกแคทตี้นะคะว่าทำไมถึงแสนดีแบบนี้”
เหมียวดื่มจนบอกว่าไม่ไหวแล้ว พีระก็ขยับเข้าใกล้เอามือวางที่ขาเหมียว เหมียวถามว่า
“คุณพีระจะทำอะไรแคทตี้เหรอคะ”
“แล้วเธอจินตนาการไว้ว่ายังไงล่ะ” พลันก็ยื่นหน้าเข้าไปจะจูบ เหมียวหลับตาปี๋กลั้นหายใจ
ทันใดนั้นโขงพรวดเข้ามากระชากพีระออกจากเหมียว ตะคอก
“ไอ้คุณพีระ!!!”
“คุณโขง คุณมาอาละวาดที่นี่ไม่ได้นะ” เหมียวตกใจพยายามดึงโขงออกจากพีระ
“คุณจะทำอะไรมณเหมียววะ!” โขงตะคอกอีก พีระลุกขึ้นเผชิญหน้าโขงโดยมีเหมียวยืนคั่นกลาง
ooooooo
ไสววิ่งมาเจอเหมียว ถามว่าโขงอยู่ไหน เหมียวมองไปทางลานจอดรถแทนคำตอบ ที่นั่นโขงกับพีระกำลังเผชิญหน้าจดจ้องเหมือนนักมวยบนสังเวียนที่พร้อมจะปล่อยอาวุธเล่นงานคู่ต่อสู้
พีระจดๆจ้องๆแต่พูดดูถูกโขงว่าไม่มีน้ำยา เหมียวยั่วอ่อยจนเพลียก็ไม่ทำอะไรจึงต้องหันมาหาตน ปกติตนต้องจ่ายก่อนแต่เหมียวนี่...ฟรี
พีระยั่วจนโขงทนไม่ได้โผเข้าต่อยปาก ด่าไอ้ชั่ว ไอ้เลว พีระปากแตกแล้วแต่ยังเยาะเย้ยโขงไม่หยุด
“ยอมรับเถอะคุณโขง คุณก็อยากได้อีนี่เหมือนกัน แต่ไม่มีปัญญา”
พีระทั้งเยาะเย้ยและยั่วพลางถอยไป โขงย่างสามขุมตาม สีหน้าแววตาเลือดขึ้นหน้า ยิ่งเมื่อพีระบอกว่า
“ฉันติดใจมันแล้วสิ คงไม่เบื่อง่ายๆ อาจจะใช้งานอีกซักเดือนสองเดือนก่อนนะ มึงก็รอตอนกูโละมันทิ้งขยะรีไซเคิลละกัน อาจจะเยินๆไปบ้าง”
“ตายซะเถอะมึง!!!” โขงคำรามบ้าดีเดือดต่อยออกไปสุดแรง พีระหน้าตาตกใจ แต่ที่แท้โขงต่อยกำแพงระบายอารมณ์จนข้อนิ้วแตกเลือดออกทนถูกพีระเยาะเย้ยและยั่วไม่ไหวรีบเดินหนีออกไป
“ออกมาได้แล้วทิชา” พีระเช็ดเลือดที่มุมปากร้องบอกทิชาที่หลบอยู่หลังเสา พอทิชาเดินซีดออกมาก็ถาม “ไม่พูดอะไรหน่อยเหรอทิชา หรือเจ็บจนพูดไม่ออก...เสียใจที่เห็นไอ้พวกคนต่ำๆมันรักกันแล้วอิจฉาผิดหวังก็ร้องไห้ออกมาเลยสิ”
