เส้นสนกลรัก
ตอนที่ 4
เหมียวเห็นสองคนคุยกันอย่างถูกคอถูกใจเหมือนไม่มีตนอยู่ตรงนั้น ก็รู้สึกเจ็บปวด
คืนนี้เอง แสน สวัสดิ์ และแป๊ะก็มาที่บ้านโขง แสนขอโทษที่ตนเป็นคนบอกเรื่องน้อยหน่ากับโขง แต่พอถึงเวลาจริงๆตนก็ไม่กล้ายืนยัน บอกว่าตนละอายตัวเองจริงๆที่อยากมีประโยชน์แต่ดันโคตรป๊อด
โขงบอกว่าตนเข้าใจ แป๊ะเตือนโขงว่าเตรียมตัวซวยได้เลยเพราะต้องถูกชาวบ้านรุมด่าประณามตั้งแต่ปากซอยยันท้ายซอยที่ไปใส่ร้ายคุณพีระพ่อพระของพวกเขา
“ทำเหมือนปกติมีคนสรรเสริญงั้นแหละ...ตอนนี้ที่น่าคิดที่สุดคือเรื่องน้อยหน่าไม่รู้ว่าป่านนี้เป็นยังไงบ้าง” โขงยังเป็นห่วงน้อยหน่า
ooooooo
ที่แท้น้อยหน่าถูกเอาไว้ในห้องขังผู้หญิงในบ้านเช่าหลังหนึ่งที่ห่างไกลชุมชนทั้งวัน ประตูหน้าต่างก็ปิดหมด น้อยหน่าบ่นอย่างหงุดหงิด
พี่ชัย พี่ดำมาสักทีน้อยหน่าเบื่อจะแย่อยู่แล้วนะอุดอู้อยู่ในห้องนี้ทั้งวัน หน้าต่างก็เปิดไม่ได้ ร้อนจะตาย แล้วพี่ข้างนอกเขาก็เอามือถือน้อยหน่าไป ทำอย่างกะน้อยหน่าเป็นนักโทษ น้อยหน่าเบื่อ เบื่อมากๆ เบื่อจนจะบ้าอยู่แล้ว”
“อย่าเพิ่งโวยวายสิจ๊ะ น้องน้อยหน่าดูซิว่าใครมา” ชัยยิ้มเผล่เข้ามา
“คุณพีระ...” น้อยหน่าถลาไปกอดแขนพีระอ้อน “คุณพีระขา ไหนบอกจะพาน้อยหน่าไปเที่ยวต่างประเทศไงคะ เนี่ยน้อยหน่ารอคุณพีระทั้งวันเลยนะ” พีระถามว่าเหงาหรือ “ทั้งเหงาทั้งเบื่อเลยอ่ะ”
“งั้นเธอไปอยู่รวมกับเพื่อนๆนะ”
น้อยหน่างงว่าเพื่อนที่ไหน ที่แท้อีกห้องหนึ่งที่กว้างกว่า มีผู้หญิงนอนเรียงรายกันที่พื้น บ้างก็ตื่น บ้างก็หลับเพราะถูกบังคับให้กินยา น้อยหน่าถูกพามาห้องนี้ เห็นสภาพแล้วตกใจมาก ถามว่านี่หรือเพื่อนๆ ทำไมมันเหมือนกับ...
“ก็ทุกคนมาเตรียมตัวไปเที่ยวต่างประเทศกันไง” น้อยหน่าถามว่าไปกันหมดนี่เลยหรือ “ไปทีละคนมันเสียเวลา ไปหลายๆคนมันอบอุ่นกว่า เข้าไปสิจ๊ะ”
น้อยหน่าเห็นไม่ชอบมาพากลถามว่ามันยังไงกันแน่ตนไม่เข้าใจ พีระบอกว่าสถานการณ์อย่างนี้เธอน่าจะรู้ว่ามันคืออะไร น้อยหน่าเอะใจว่าจะไปเที่ยวต่างประเทศทำไมถึงต้อนกันเหมือนกับต้อนหมูต้อนวัวไปขาย
ดำเยาะเย้ยว่าหัวไวเหมือนกันนะเนี่ย พอรู้ว่าอะไรเป็นอะไรน้อยหน่าเข้าไปเกาะแขนพีระบอกว่าตนรักเขาอยากทำงานกับเขา ตัดพ้อว่าไหนบอกว่ารักน้อยหน่าทำไมจึงเอามาขาย
“เพราะสับปะรดมันราคาตกมั้ง ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะน้อยหน่า ค้าขายต่างประเทศได้เงินดีกว่าที่นี่ไม่รู้กี่เท่า เธอชอบเงินไม่ใช่เหรอ...เงินน่ะ ตั้งใจทำงานอีกไม่นานก็รวย”
น้อยหน่าอ้อนวอนว่าตนรักเขาอยากทำงานอยู่กับเขาไม่อยากไปไหน พีระบอกว่าแค่เพื่อนบ้านเอง ไม่ไกลหรอก น้อยหน่าร้องไห้บอกว่าตนอยากกลับบ้าน ตนคิดถึงยาย
“มันสายไปแล้วน้อยหน่า” พีระเลือดเย็น แล้วสั่งคนคุมกับชัยว่า “ถ้ามันดื้อนักก็จัดยาให้มันกินซะ”
น้อยหน่าดิ้นรนร้องไห้ไม่ยอมไป น่าเวทนาแต่ก็สู้แรงของพวกชัยไม่ได้...
ooooooo
หลังจากคว้าน้ำเหลวจากการตรวจผับพีระแล้วโขงกลับมานอนอย่างหมดแรงท่ามกลางเอกสารและรูปของเด็กหายที่ตามหา
ที่ผนังมีรูปของน้อยหน่ากับเมี่ยงมีลูกศรโยงไปที่ผับพีระรวมทั้งรูปของเด็กคนอื่น
ในความมืดนั่นเอง นายพรเข้ามาจะทำร้ายโขง โขงที่รู้ตัวว่ามีคนเข้ามาแต่แรกยกเท้าเตะนายพรกระเด็นไปโดนโคมไฟ แล้วลุกตามไปกระชากคอเสื้อขึ้นตะคอก
