เส้นสนกลรัก

ชัยถูกขังอยู่ที่โรงพัก สั่งดำที่ไปเยี่ยมให้ไปติดต่อพีระหาทางให้ตนออกไปให้ได้ พีระกำลังต้องการคนส่ง “ของ” ที่ไว้ใจได้จึงให้ทนายไปประกันชัยออกมา

ทิชาไปทำงานให้พีระตามปกติแต่ใจไม่อยู่กับตัวภาพสายตาโขงที่มองเหมียว ภาพที่โขงตามเหมียวออกจากร้านอาหารวกวนรบกวนจนไม่มีสมาธิทำงานพอลุกขึ้นหยิบกระเป๋าจะออกไป พีระก็เข้ามาพอดีถามว่าจะไปไหน พอทิชาบอกว่ามีธุระส่วนตัวพีระก็ประชดทันทีว่า

“ขลุกอยู่กับมันทั้งวันยังไม่หนำใจหรือ ถามจริงๆเหอะ คนจน กระจอกๆอย่างมันเร้าอารมณ์คุณได้มากกว่าคนรวยๆเริ่ดๆใช่ไหม”

“คนจนที่เป็นคนดี ดีกว่าคนรวยที่เลว”

พีระถามว่าแล้วคนที่ตบแต่งบัญชีเลี่ยงภาษี คนที่ตั้งมูลนิธิเพื่อฟอกเงินล่ะ จัดว่าดีหรือเลว ทิชาบอกว่าถ้าให้ตนเลือกตนคงหนีไปนานแล้ว พอดีพร้อมเข้ามาบอกพีระว่าทนายโทร.มา

ทนายโทร.มาจากสถานีตำรวจบอกว่าทุกอย่างเรียบร้อยตามที่สั่งแล้ว ดำดีอกดีใจที่ลูกพี่ได้ออกจากห้องขัง ชัยกร่างคุยโวว่าคนดีอย่างตนตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้ติดตะรางทีไรได้ออกทุกที พอดีผู้กองกำชัย

มาเจอถามว่าใครมาประกันตัวให้ ชัยบอกว่าญาติแล้วรีบไปเลย

ทันทีที่ออกมาได้ ชัยกลับไปที่บ้านทับทิม เจอเหมียวซื้ออาหารมาให้แม่หลายถุง ชัยย่องเข้าไปข้างหลังกอดหมับแล้วร้องตะโกนให้ทับทิมช่วยตนถูกเหมียวปล้ำ

“อ๊าย...อีเหมียว อีลูกเลว” ทับทิมวิ่งเข้ามาทั้งด่าทั้งทุบตีเหมียวที่ถูกชัยกอดอยู่ ด่าอีลูกเลว เลี้ยงไม่เชื่อง คว้าถุงอาหารที่เหมียวซื้อมาขว้างใส่หัวเหมียวถุงแตกแกงจืดราดหัวเหมียว ยังไม่พอทับทิมยังคว้าถุงส้มตำ

ที่ดำยื่นให้จะปาใส่เหมียวอีก แต่มีมือหนึ่งยื่นมาลากเหมียวออกไปทัน

โขงนั่นเอง โขงลากเหมียวออกจากบ้านไป แต่ที่ข้างบ้านยายหวานมายืนดูอยู่พึมพำสะใจ

“ไอ้ชัยกลับมา อีเหมียวเข้าหาไอ้ชัย ผัวไอ้เหมียวหึงมาฉุดไอ้เหมียวไป โอ๊ย...มันสุดโค่ยไปเลยเว้ย”

ทิชากลับถึงบ้านคืนนี้ก็บอกกับแม่ว่าตนจะไม่ไปทำงานให้พีระแล้ว ตนไม่อยากเป็นคนเลวไม่อยาก

ทำผิดกฎหมาย ไม่อยาก...คุณนายระวีพูดต่อทันทีว่า

“ไม่อยากให้คุณแม่มีความสุขใช่ไหม”

คุณนายระวีรำพึงรำพันว่าตนทำงานหนักมา

ทั้งชีวิตเพื่อให้เราสองคนสบาย แต่เรื่องง่ายๆแค่นี้ทำไมทำให้แม่ไม่ได้ ทิชาบอกว่าตนทำเพื่อคุณแม่ได้ทุกอย่างแต่เราเลิกทำธุรกิจกับคุณพีระเถอะ ตนอยากให้คุณแม่ล้างมือมาทำสัมมาอาชีพที่ไม่เบียดเบียนสังคม บอกแม่ว่า

“ทิชาอยากให้คุณแม่กลับตัวเป็นคนดี”

“นี่ทิชาด่าว่าแม่เป็นคนเลวเหรอ...ที่คุณแม่ให้

ทิชาช่วยคุณพีระก็เพราะธุรกิจของคุณพีระนี่แหละที่ช่วยพยุงฐานะของเราไว้ ทิชาคิดว่าสมบัติคุณพ่อมีเหลือเฟือหรือไง ถ้าไม่ทำแบบนี้เราจะอยู่อย่างสุขสบายแบบนี้ได้เหรอ ทิชาอยากให้คุณแม่ลำบากตอนแก่เหรอ ต้องไปนั่งขอทานใต้สะพานลอยเลยไหมล่ะทิชาถึงจะพอใจ”

คุณนายระวีพูดเหมือนเจ็บปวดมากจนทิชาพูดไม่ออก

ooooooo

โขงพาเหมียวไปที่ก๊อกน้ำสาธารณะจัดแจงเอาหนังยางรัดผมออกแล้วสระผมให้ แล้วยังเอาผ้าขนหนูผืนเล็กในกระเป๋าออกมาเช็ดผมให้ เหมียวบอกว่าตนทำเองได้ โขงบอกเหมียวว่าของพวกนี้ตนเอาไว้ใช้เวลาไปวิ่งหรือออกกำลัง

เหมียวถอยห่างจากโขงบอกว่าตนไม่ต้องการความช่วยเหลือจากพวกแผนพัฒนาครอบครัว โขง