เส้นสนกลรัก

น้อยหน่าในชุดนักเรียนเดินบ่นหงุดหงิดยายแจ๊วขณะเดินมาที่ตลาดว่าเงินมีเยอะแยะขอก็ไม่ให้แล้วจะให้ตนไปหาเงินจากไหน พอดีชัยได้ยิน ได้ช่องบอกน้อยหน่าว่า เรื่องเงินปรึกษาพี่ได้นะคนสวย

เปิ้ลก็เดือดร้อนเรื่องเงินที่จะส่งไปให้แม่แก้ปัญหาบ้านที่กำลังจะถูกยึดแต่ปกปิดเหมียวไม่อยากให้เพื่อนไม่สบายใจ เห็นใบปลิวโฆษณาของผับพีระว่า “งานดี เงินดี...รับสมัครด่วน” ก็สนใจแอบเก็บใส่กระเป๋า

หลังจากโขงได้โล่แล้ว ทุกคนในสำนักงานก็ทำงานกันอย่างคึกคักเอาการเอางานจนนารีเอ่ยปลื้มว่า

“คิดว่าจะไม่ได้เห็นภาพแบบนี้ซะแล้ว”

สุรารักษ์เอาแฟ้มสรุปปัญหาเด็กติดเกมห้าคน

มาให้นารี บอกว่าล้วนมาจากครอบครัวที่มีปัญหาทั้งนั้นมีเด็กหญิงคนหนึ่งเนื้อตัวมีรอยช้ำแต่ยังไม่ยอมบอกว่าโดนอะไรมา ตนนัดทีมสหวิชาชีพไปเยี่ยมเด็กพรุ่งนี้แล้ว

“ขอบคุณสุรารักษ์...ขอบคุณทุกคนนะที่สู้ๆ

เพื่อช่วยเด็กอย่างแข็งขันขนาดนี้” นารีเอ่ยแล้วเอากระดาษ แผ่นหนึ่งไปวางที่โต๊ะโขงบอกว่า “คุณนายสมรภรรยาผู้ว่าฝากมาให้”

“ทุนการศึกษาสำหรับเด็กด้อยโอกาส” โขงดีใจบอกทุกคน

นารีให้โขงติดต่อมูลนิธิแสงระวีหาเด็กที่เหมาะสมมารับทุนด้วย สุรารักษ์เสียใจ น้อยใจที่ตนตั้งใจทำงานแต่ไม่เคยได้รับความสนใจ บ่นงึมงำ

“เหนื่อยทุกคน...แต่ได้หน้าคนเดียว”

ooooooo

วันนี้ทิชานัดโขงที่ร้านอาหารพี่สา เหมียวไปต้อนรับ ทิชาชวนนั่งด้วยกัน เหมียวบอกว่านั่งไม่ได้ผิดกฎ พี่สาจึงกดไหล่เหมียวให้นั่งซ้ำฝากให้ดูแล

คุณทิชาด้วย

ทิชาถามเหมียวว่าเรื่องเมื่อคืนก่อนเป็นยังไงบ้าง เหมียวฉุนโขงทันทีที่เล่าเรื่องของตนให้ทิชาฟัง

เมื่อโขงมา โขงบอกเหมียวว่าคุณนายผู้ว่ามอบทุนการศึกษาสำหรับเด็กด้อยโอกาส ถามเหมียวว่าเธอพอแนะนำได้ไหม เหมียวสวนกลับทันทีว่าตนคนหาเช้า กินค่ำ ตัวเองยังเอาตัวไม่รอดจะไปเที่ยวสอดรู้เรื่องชาวบ้านได้ยังไง ทิชาจับมือเหมียวหว่านล้อมว่า

“ข้อมูลจากเธอ ทำให้เราทำงานง่ายกันขึ้นนะเหมียว มาช่วยฉันกับคุณโขงนะ”

“ไม่ต้องเสียเวลามากหรอก รู้จักลูกใครที่ต้องออกจากโรงเรียนกะทันหันก็ลองเสนอมา” โขงบอกขณะออกจากร้าน แต่เหมียวทำหูทวนลมไหว้ทิชาแล้วหันเดินเลย ไม่ทันระวังชนเด็กเสิร์ฟที่กำลังยกแกงร้อนๆมา แกงหกรดเหมียวที่แขน โขงรีบเข้าไปดู พี่สาตกใจ เด็กเสิร์ฟฟ้องว่าเหมียวชนตน พี่สาตำหนิเหมียวว่าซุ่มซ่าม ให้รีบทำแกงใหม่ไปให้ลูกค้าและเหมียวต้องรับผิดชอบจ่ายค่าแกงถ้วยนี้

“ฉันจ่ายให้เองค่ะ พี่สาอย่าดุเลย เหมียวไม่ได้ตั้งใจ” ทิชาขอร้อง

เหมียวให้หักค่าแรงตนดีกว่าเพราะไม่อยากเป็นหนี้ใคร โดนพี่สาดุว่าอย่าหยิ่งนัก ชมว่าทิชาเป็นนางฟ้ามาเกิดจริงๆ ให้เหมียวขอบคุณคุณทิชาเสีย เหมียวจำต้องไหว้ขอบคุณ รู้สึกตัวเองยิ่งต้อยต่ำกว่าเก่า

ชัยนัดน้อยหน่าให้ไปหาที่ผับพีระ แสนเห็นน้อยหน่าแต่งชุดนักเรียนมาก็ถามว่ามาทำอะไรแถวนี้ ชัยออกมาพอดีบอกแสนว่า “เด็กกูนัดมา อย่าเผือก ตีนกูหนัก” แล้วพาน้อยหน่าเข้าไปเลย